Eens
zal men inzien dat de sociale en psycho-sociale ontwikkeling van de mens en maatschappij anno nu zich nog bevindt in de diepe
Middeleeuwen van onze intellectuele en sociale vermogens.
Wij menen nu, net als bijvoorbeeld de Romeinse
burger, die mensen in een arena vol leeuwen en tijgers aan hun einde liet komen, dat we beschaafd, ontwikkeld, oprecht en
modern zijn, en dat ons onderscheidingsvermogen van goed en kwaad zo duidelijk is, dat we zonder ons geweten te kwetsen gevangenissen
bouwen en mensen (aan de andere kant van de wereld) van de honger en in oorlogen om laten komen, zonder ons af te vragen of
we onmenselijker zijn dan de middeleeuwer die mensen op de brandstapel zette omdat hij hen verdacht van hekserij en omgang
met de duivel.
Maar in feite zijn wij net zo onontwikkeld
en onrechtvaardig -en schuldig- en is deze laksheid er de oorzaak van dat het kwaad dat ons zo hevig tergt tot op de dag van
vandaag speelt en de dienst uitmaakt- hoe wij ook pogen anderen de schuld te geven van onze eigen, falende kijk op goed en
slecht en rechtvaardig en onrechtvaardig.
Eens zal men inzien dat rechtvaardigheid net
zo makkelijk uit te berekenen valt als bijvoorbeeld het perspectief tekenen dat nu is.
Vroeger wisten de kunstenaars niet hoe ze
perspectief moesten tekenen, maw. hoe ze de zichtbare realiteit, zoals wij die waarnemen, vast konden leggen zonder fouten
te maken.
Nu kunnen wij, wanneer we een ethiek opstellen,
net zo min de werkelijkheid rond om ons vastleggen (voor ons geestesoog) zonder grove fouten te maken, simpelweg omdat we
de wetten van de ethiek niet concequent toepassen.
Nu weten we hoe we perspectief juist kunnen
tekenen, door ons aan de meetkundige wetten te houden, en niet aan die, die we zelf met onze (dubbele -2 ogen- en bewegende)
blik ontwaren!
Zo zullen wij dan een rechtvaardige samenleving
kunnen schetsen zonder naar wat we menen zelf te ontwaren en onze opvattingen omtrent 'goed' en 'kwaad' te kijken, maar door
simpelweg te berekenen, dit is de juiste wetmatigheid in acht te nemen. Die wetmatigheid is natuurlijk net zo beredeneerbaar
als de meetkunde en 't perspectief tekenen is, en is dus bewijsbaar, alleen moet nog worden uitgevonden!
Wanneer ze is uitgevonden en toegepast
zal er een wereld zonder onrechtvaardigheid zijn en de mensheid op een peil worden gebracht, welke een hoger en ander perspectief
en psychisch en intellectueel ontwikkelingsniveau mogelijk zal maken.
Dan zal ook duidelijk worden waarom
het strafrechtsysteem sinds de Romeinen niet deugd of de samenleving behoedt voor criminaliteit en onrechtvaardigheid.
Goed en kwaad, of liever gezegd juist
en foutief (als bij een berekening) zal niet meer inconcequent worden toegepast, zodat er geen beoordelingsfouten meer worden
gemaakt in het betrachten van gegeven situatie's.
Wat scheef lijkt voor de ethicus en
kunstenaar is, afgebeeld of afgeschilderd, vaak recht, en wat voor de beschouwer en buitenstaander recht schijnt is,
wanneer we het tekenen en boekstaven willen, veelal schuin!
Zo ben ik ervan overtuigd dat de overheid
het bij allerlei sociale en maatschappelijke issues volkomen aan 't verkeerde end heeft. Bijvoorbeeld de opvoeding en de fundamentele
rechten van de mens in wording. De overheid luistert niet naar mij, maar doet natuurlijk haar eigen zin. (Ik heb alle kamerleden
en ministers al eens een link naar de DNH-pagina's gestuurd, dus misschien lezen ze wel mee!)
Wat
die overheid (en natuurlijk het volk dat haar kiest) nu nadoet is die middeleeuwse schilder, die geen verstand van enig perspectieve
wetten had, maar wel meende de zich om ons heen manifesterende realiteit te schilderen, en een verdraait beeld van die
werkelijkheid geeft, wat we kunnen ontwaren wanneer we hun werk betrachten.
Tegenwoordig weten kunstenaars dat die
realiteit, die drie-dimensionale werkelijkheid om ons heen, nimmer voor de volle 100% te benaderen valt en slechts enigzins
vertekend in twee dimensies na te beelden valt.
Als kaarten die in een atlas altijd
vertekend worden, hoe zij ook afgebeeld worden, simpelweg omdat de kaart plat is, en de aarde rond!
Zo is het beeld dat een individu
van de mens en zijn norm heeft (of deze nu een autoriteit is, in welke hoedanigheid dan ook, of niet), altijd (enigzins
of niet) vertekend, en de realiteit (en het recht!) dus feitelijk, subtiel of niet, irreeel en onrechtvaardig!
(wordt
vervolgd)
