De Nieuwe Hilterman

52














Home | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | dnheen | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55





http://dnhjournaal.web-log.nl/
















  
De Nieuwe Hilterman
b r i e v e n
Home
* S T A R T P A G I N A *
V O O R W O O R D
WAARHEID EN REALITEIT
BIOLOGISCH SYSTEEM
SCHOOLSYSTEEM
WERKSYSTEEM
OPVOEDINGSSYTEEM
GEZINSSYSTEEM
ARMOEDE EN RIJKDOM
ONZE A-SOCIALE MEDEMENS
CRIMINELE POLITIE
DE VERZIEKTE SAMENLEVING
(nadelen van 't) STRAFRECHT
zinV O L geweld!
ANARCHIE
TERRORISME
NATIONALISME
DEMOCRATIE
DE MULTI-CULTURELE MAATSCHAPPIJ
DE ZAAK HITLER
OVERHEIDSCOMPUTER
SOCIO-FICTION
ARGUMENTEREN EN DISCUSSIEREN
SEXUALITEIT
DE WAARHEID ACHTER PEDOFILIE
VIEZE VROUWEN...
KAMPEREN
VOEDSELGEWOONTES
REKKEN EN STREKKEN
LOOP- EN WANDELPAGINA
DAKLOOS & THUIS
GOD EN GELOOF
DROMEN
SCHIZOFRENIE?
VREEMDE ZAKEN
pag MYSTIEK
DE DOOD
1 x RIJK!
aanklachtpagina
STRANDpagina
KUUROORD voor de kust
Kattenge!K!
Koning H.
Koning H. (vervolg)
Koning H. (slot)
Cursussen en therapieen
i n t e r v i e w s
ACTUALITEITEN
't Leven van DNH
S a m e n v a t t i n g
F O R U M
b r i e v e n
b r i e v e n (2)
DNH en HIV
N A W O O R D

 
 
 
Beste burgemeester Pop,


Mag ik mezelf eerst aan u voorstellen: ik ben een Hagenaar die vier jaar geleden in uw overigens prachtige gemeente Haarlem is komen wonen, en die maar niet aan een ding kan wennen omdat het me dagelijks onhebbelijk irriteert en in gevaar brengt en ik na vier jaar mag concluderen dat de politie -die dit niet ontgaan kan zijn- dit klaarblijkelijk alom ingeburgerd fenomeen van wat ik ben gaan noemen het fietsterrorisme in uw stad totaal negeert en geen enkele prioriteit stelt aan het uitbannen van deze foeislechte, hoogst gevaarlijke maar vooral ook zeer anti-sociale en sfeerverpestende gewoonte van naar lijkt haast iedere (en dat zijn er heel wat) bezitter van een fiets in de gemeente.
Waarlijk overal waar ik me bevind word ik door op de stoep en (in groen gebied) op voetpaden aan de kant gedwongen, per ongeluk of zelfs (wanneer ik weiger aan de kant te gaan) expres aangereden door fietsers, geven ze mij de schrik van m'n leven door vlak langs me van achteren heen te fietsen en/of reageren niet, immoreel of zelfs bedreigend en agressief na mijn aanspraak op hun gedrag of bemoeien zich omstanders ermee die dan voor die fietsers opkomen!
Maar niet alleen fietsen ze overal op de stoepen, grasvelden en voetpaden, ook rijden ze massaal door rood licht, in de verkeerde richting, weigeren ze voorrang te verlenen en fietsen zelfs in de stationshal en passages! Ik zie regelmatig brommers, motors en scooters over de stoep racen! Hele gezinnen met kinderen die op de stoep fietsen alsof het een speciale aangegeven fietsroute betreft. Ik heb als ik in uw gemeente over straat loop constant het gevoel dat ik midden op het fietspad loop!
Ik weet wel dat elke gemeente met dit probleem te kampen heeft, maar Haarlem spant welzekers de kroon in de massaliteit van deze, feitelijk geen verkeersovertreding maar poging tot openlijke geweldpleging (met zeer zware kwetsuren als eventueel gevolg). En wat als ze een kind aanrijden?
Ik ben ervan overtuigd, burgemeester, dat wanneer u de samenhorigheid van de burgers en het respect voor zijn overheid en daarmee het sociaal gedrag en manifesteren wilt verhogen, u uw agenten met onmiddelijke ingang het bevel moet geven met alle wettelijke mogelijkheid deze terroristen ten strengste aan te pakken en ze letterlijk het fietspad weer op te jagen met de allerhoogste boetes. Als u op een werkdag rond acht uur 's ochtends op het voetpad voor het provinciehuis gaat staan zult u hele groepen fietsers kunnen verbaliseren die daar -ondanks een levensgroot verbodsbord- alsof ze niet beter weten en geheel onaanspreekbaar menen de voetganger het leven zuur te mogen maken. In het centrum constateer ik gemiddeld zes tot tien overtredingen per minuut! En nog nooit heb ik een agent een boete zien uitdelen.
Deze zogenaamde voetgangerszones, burgemeester, werken ook niet. Geen enkele fietser geeft voorrang aan wandelaars of weet niet eens dat ze voorrang moeten verlenen, en op tijden dat er geen fietsers mogen rijden wordt deze regel massaal genegeerd. Op het plein voor het stadhuis levert dat een haast lachwekkend beeld op van tweewielig, eventueel gemotoriseerd verkeer dat kris-kras naar eigen believen en met een haast in de blik, die een afwezigheid verraad van iedere vorm van sociaal medeleven, controle, norm en waarde het plein onveilig maakt. Daartussen moet een winkelend publiek, maar ook onze toeristen en bezoekers van de stad zich een veilige weg zien te banen, terwijl het op veel plaatsen en tijden toch al overvol is! Het oversteken van de A4 is haast veiliger! 
Maar ook wanneer er geen aanrijdingen plaatsvinden vindt er een grove schending van de rechten van de voetganger plaats. Rust, ruimte en tijd wordt van de argeloze burger onwettig afgenomen die daardoor zelf ook weer ongeinteresseerder en a-socialer jegens anderen zich opstelt en de algehele sfeer in de stad zal doen vernegatieveren.
Beste burgemeester Pop; als oud-Hagenaar en bewoner van uw stad wil ik uw speciale aandacht vragen voor dit probleem, dat zonder optreden ieder boven het hoofd zal groeien en vroeg of laat zijn tol zal eisen. Ikzelf heb al enkele malen politiemensen erop geattendeerd dat het gedrag van de fietsers groot gevaar en irritatie's opwekt, maar deze gaven dan ontwijkende antwoorden. Wanneer u de animo bij hun meerderen zou weten te wekken en hen zou doen laten inzien, hoe intens nodig straf optreden hier geboden is, zou u een enorme voorsprong geven aan de leefbaarheid van deze stad en uw eigen image bij elke burger van die stad Haarlem, die Amsterdam kwa gezelligheid naar de kroon kan steken, en die kwa hoffelijkheid en gratie alleen maar in Den-Haag haar meerdere zou vinden, hevig doen versterken.
Ik heb een web-site ontworpen (http://members.lycos.nl/fietsterror) over het fietsterrorisme in Haarlem, om eventuele maatregelen te nemen (voorlichten van publiek).
Hopelijk heb ik enigszins de ernst en onhoudbaarheid van de situatie voor u kunnen schetsen en ziet u nu in, dat uw ingrijpen hoognodig is.
Ik en heel wandelend Haarlem rekenen op u, burgemeester!

Hoogachtend,

                                                       De Nieuwe Hillterman

De brief werd door een van de medewerkers van dhr. Pop doorgestuurd naar de politie, die mij nimmer geantwoord heeft!

_____________________________________D N H_____________________________________

 

Geachte
                                             heer Hilterman,
                                             
                                             
                                             
                                             Wij zijn twee Hbo-rechten studenten aan de Hogere Juridische Opleiding te
                                             Amsterdam. Voor deze studie moeten wij onderzoek doen naar de vraag: 
                                             
                                             
                                             
                                             "Wat zijn de opvattingen van de huidige strafrechtsgeleerden en
                                             rechtspsychologen over de vraag wat de invloed van straf is op de dader".
                                             
                                             
                                             
                                             Om die vraag te kunnen beantwoorden, hebben wij al veel literatuur
                                             geraadpleegd, maar wij willen ook graag enkele mensen uit het beroepsveld
                                             kort interviewen. Hoewel u waarschijnlijk geen rechtspsycholoog of
                                             strafrechtsgeleerde bent lijkt het ons toch interresant om een aantal
                                             vragen aan u te stellen over het onderwerp. 
                                             
                                             
                                             
                                             Graag zouden wij u vragen om de bijgevoegde vragen per email te
                                             beantwoorden.
                                             
                                             
                                             
                                             Bij voorbaat dank,
                                             
                                             
                                             
                                             W en M
                                             
                                             
                                             
                                             p.s. Wanneer u dit wilt doen, kunt u misschien dan iets over uzelf
                                             vertellen?
                                             
                                             
                                             
                                             De vragen:
                                             
                                             
                                             
                                             - Wat vind u van straffen in het algemeen?
                                             - Denkt  u dat een  straf langer dan 15 jaar een positief effect heeft op
                                             de dader? - Welke straf  geeft volgens u de kleinste kans op recidive? 
                                             - Denkt u dat de maatschappij invloed heeft op de straftoemeting? (denk aan
                                             media en pressiegroepen)

 

          Beste W en M,

Erg leuk dat jullie de moeite hebben genomen om te reageren op mijn web-site van De Nieuwe Hillterman, maar ik ga me niet verliezen in grenzeloze uiteenzettingen over dit onderwerp, omdat ik zelf nog veel schrijven moet en me dat zoveel moeite kost dat ik er bijna niet aan toekom! 

Ten eerste heb ik de meeste vragen van jullie al beantwoord op mijn DNH-pagina's (mn. de pagina Strafrecht, Opvoedingssysteem, Criminele politie en Argumenteren en discussieren, de Home-page en de pagina Samenvatting.) Toch wil ik jullie behulpzaam zijn met je studie, maar zeg er wel bij dat de stof uiterst moeilijk is, omdat ze in essentie in contradixie met zichzelf staat en omdat elk mens een sterke neiging tot hypocrisie en inconcequentie heeft, elk mens, ook jullie en ook ik. (Bijv. wanneer ik uit wraak iemand iets aandoe wilt hij, zijn vrienden en/of nabestaanden mij weer iets aandoen. Echter, dit legitimeert mijn wraakneming, want als zij wraak mogen nemen, mag ik dat immers ook, en maakt tegelijkertijd hun wraakneming onwettig: immers je kunt geen wraak nemen om iets dat wettig en niet immoreel is). Daarbij ben ik ook nog eens (buiten mijn wil om) onvolledig (omdat ik geen computer ben) en subjectief (hoewel ik dat laatste juist probeer te vermijden). Ik wil jullie graag helpen maar mijn afwijkende mening zal een onbegrip en sceptisme bij jullie kunnen opwekken, welke ik niet weerleggen kan.

Vraag 1: Wat vind ik van straffen in het algemeen?

  Ik geloof dat straffen altijd willekeurig en dus onrechtvaardig is, zoalang niet alles -dus ook het niet bewijsbare en het niet strafbare- naar gelijke mate afgestraft wordt (wat zowaar onmogelijk is). De autoriteit kan z'n macht door willekeur te gemakkelijk misbruiken, en doet dat dan ook wijd verbreid.

 

Vraag 2: Denkt u dat een straf langer dan 15 jaar een positief effect heeft op de dader?

  Dat enige gevangenisstraf en positief effect heeft op iemand vind ik absurd, dus ook geen lange, integendeel. Een dader straft in feite de maatschappij voor alles wat hem werd aangedaan door opvoeders en omgeving. In gevangenschap worden mensen ongezond behandeld en dat kan dus nooit positief zijn voor een gevangene, integendeel, ze verhoogt de wraaklust bij daders.

 

Vraag 3: Welke straf geeft volgens u de kleinste kans op recidive?

  Geen enkele straf, of het moet de bestraffing zijn van daders uit het verleden van de delinquent, die nu nog ongestraft bleven. Een straf is voor een dader niets meer dan nog een misdaad tegen zijn persoon, zoals er al zoveel waren, die hem bewogen tot zijn misdaden. Een gezond, geliefd persoon zal niet gauw tot iets onwettigs bewogen worden, of de wet zelf is verkeerd, m.a.w. gaat uit van de verkeerde waarden van goed en slecht.

 

Vraag 4: Denkt u dat de maatschappij invloed heeft op de straftoemeting?

  Dat denk ik zeker, al is deze een negatieve invloed. De groep is altijd veel immoreler dat het individu, omdat deze uit veel meer dan een individu bestaat, en dus veel meer belangen en macht heeft dan een individu. De media is niets dan propaganda en censuur, want ze is afhankelijk van verkoopcijfers en commerciele redacteuren, die willen niet de waarheid lezen/schrijven, want dat is niet in hun belang. Justitie en politie zijn zelf grote criminelen, en hun belangen zijn dit te verdonkeremanen, omdat ze anders zelf in de gevangenis mogen gaan zitten. Het beschuldigen van anderen is een industrie, waar veel belangen mee behartigd worden, en altijd willekeurig is.

Ik hoop dat ik jullie hiermee op weg geholpen heb, ook al ben ik zeer summier gebleven. Oja, ik zal nog iets over mezelf noemen: Ik ben een dakloze (lees pag. Kamperen en Dakloos&thuis), creatieve jongeman (opl. kunstacademie-niet afgemaakt), en erg teleurgesteld in de maatschappij. Ik ben geen ex-gedetineerde of anarchist. Wel ben ik zeer anti-autoritair, omdat ik geloof dat autoritair gedrag een erfenis is van het immorele gedrag van onze opvoers uit onze jeugd. Kinderen moet men niet overheersen maar het goede voorbeeld geven. Helaas is het niveau van onze opvoeding van een dusdanig laag peil, dat we bijna allemaal a-sociaal en immoreel worden -zolang we denken ongestraft te blijven. Ik geloof sterk in een rechtvaardiging in het leven na dit leven. Onze eigen kennis omtrent het bestaan zal onze eigen rechter zijn en ons laten genieten en/of lijden naarwat we zelf weten/gedaan hebben. Voor de rest heb ik zelf zeer veel slechte ervaringen met autoriteiten en medemensen, en ben zeer teleurgesteld in het intellectuele en sociale peil van de samenleving. Gelukkig maar dat ik geloof in een cosmisch rechtssysteem, een waar niemand onderuit komt. Het gaat jullie goed, succes met jullie studie en lees mijn DNH-pagina's nog maar eens door!

afz.:     De   Nieuwe   Hillterman

Helaas nimmer antwoord gekregen, waarschijnlijk hebben ze inderdaad de Waarheidspagina's goed doorgelezen en zijn tot de conclusie gekomen dat en voorvechter voor vrije sex als ik geen enkele aandacht meer verdient!

____________________________D   N   H_______________________________ 

(nog) niet verstuurd:

                                   Beste Hoofdcommissaris.

Na de zoveelste keer expres door op de stoep fietsende criminelen aangereden en door omstanders bedreigd en mishandeld te zijn geweest mag ik aannemen dat uw korps de taak van het beschermen van de voetganger niet of niet volledig uitvoert, met de daaruitvolgende, willekeurige behandeling van degeen die zich verdedigt tegen agressie van andere weggebruikers. Immers, wanneer ik me met een ijzeren staaf zou verdedigen tegen mensen die hun fiets en/of scooter en zelfs motor als wapen gebruiken en hiermee op mij inrijden, zal mij wel openlijke geweldspleging ten laste worden gelegd, terwijl deze omvangrijke groep geheel buiten schot blijft.

Wanneer het tot een handgemeen en agressie zal komen en ik, door overmacht overmand, gedwongen word me met ijzer en geweld te verdedigen, zal ik me niet conformeren aan een overheid, in deze justitie/politie, die structureel weigert het dagelijks geweld dat mij overvalt aan te pakken c.q. te bestrijden.

Dit betekent dat ik zal overgaan tot het allergrofst geweld tegen uw mensen en iedereen die instemt met uw handelswijze en opereren, maw. iedereen die zich op straat bevindt.

Bij een verschijnen voor een rechter zal ik me dus ook beroepen op het feit dat u weigert het vele geweld van duizenden fietsers die al dan niet expres op mij inrijden, bedreigen en/of mishandelen incluis het geweld van omstanders, aan te pakken.

Hiermee u genoeg geinformeert te hebben teken ik,

      De  Nieuwe  Hillterman,     een voetganger.

____________________________D    N    H___________________________        

   Gisterenmorgen ontving ik dit e-mailtje op mijn in-box:

Hierbij willen wij D2a & docent reageren op uw artikel op het internet.
Wij betreuren het zeer dat u zulke uitlatingen doet op het internet over buitenlanders en dat u het zelfs onderbouwt met uw mening.
Ook vragen wij u om het artikel van internet af te halen.
De onderbouwingen die u in het artikel handteert zijn niet goed beargumenteerd en bovendien niet waar.

hoogachtend: D2A id college A. ad. R.
Drs. M. B.

Gisterenavond schreef ik ze dit antwoord:
                      Beste leerlingen en leraren,
Ik heb jullie verontrustende e-mailtje
                                             ontvangen waarin ik bijna tot 
misdadiger werd gebombardeerd omdat ik iets geschreven zou hebben dat
discriminerend voor de grote groep buitenlanders in dit land zou zijn.
Voordat ik me verdedig tegen dit standpunt wens ik eerst duidelijk te
maken wat de DNH-pagina's in feite zijn en waarom ik het zo vreemd vind
dat jullie tegen mijn manifest op het web zijn gekanteld, en ik in feite
jullie van hetzelfde zou mogen betichten als waarvan jullie nu mij beschuldigen.
Wanneer jullie de DNH-pagina's hebben gelezen (en dus niet alleen de pagina
Multi-culturele samenleving), zullen jullie hebben opgemerkt dat ik,
in de gedaante van De Nieuwe Hillterman, op de Waarheidspagina's een aanklacht
tegen de wereld en de mensen die zij vertegenwoordigen geformuleerd heb.
Niet alleen ben ik tegen de multi-culturele samenleving zoals die in
ons land tot stand is gebracht, ik ben -om maar eens 'n zijstraat te noemen-
ook tegen democratie, zoals je kunt lezen op de pagina Democratie, ik ben
tegen nationalisme, tegen autoriteit en gezag en tegen a-sociaal gedrag en
criminaliteit en oorlog.
Er zijn maar een paar pagina's waarop ik iets propageer zonder de boel af
te kraken en zelfs op die pagina's uit ik kritiek op de huidige situatie en
de gevestigde orde.
Op de Home-pagina en de pagina Samenvatting beschrijf ik wat over de achtergrond
en 't hoe en waarom van de DNH-pagina's.
Nu vroeg ik me vanmorgen, toen ik jullie e-mailtje las, zo hevig af waarom
jullie me vroegen de pagina Multi-culturele maatschappij van de DNH-Waarheidspagina's
te verwijderen.
Omdat ik de buitenlanders ermee beledigde en/of anderszins kwetste? Maar tref ik
diezelfde buitenlanders niet tevens met mijn pagina Nationalisme, waarin ik het
nationalisme overal ter wereld bekritiseer, met mijn pagina God en geloof (die ik
nog schrijven moet, maar waarin ik 't geloof in z'n algemene zin zal aanklagen),
pagina (nadelen van 't) Strafrecht, waarin ik het strafrechtsysteem aan de kaak
stel, de aanklachtpagina, de pagina Werksysteem en de pagina Schoolsysteem?
Dan zou ik, wanneer ik op jullie verzoek in zou gaan tevens alle andere kritische
pagina's moeten verwijderen, omdat ik op die pagina's tevens buitenlanders
(en Nederlanders en hun ideeen en handelswijzen) afwijs. Dan zouden er helemaal geen
Waarheidspagina's overblijven om wat de DNH-pagina's in feite in wezen zijn: een aanklacht!
Jullie zouden mij aldus vragen de pagina te verwijderen, niet omdat 't de buitenlanders
zou discrimineren, maar omwille van het feit dat het een aanklachtpagina betreft.
En een aanklachtpagina is altijd controversieel en tegen de gevestigde orde en opvatting.
Een protest levert alijd een ander protest op, omdat een protest tegen de algemene
heersende opvattingen een onderdrukking van die gevestigde orde impliceert.
Daarom kan ik jullie ook beschuldigen van 'tzelfde als waar jullie mij van beschuldigen:
van discriminatie.
Jullie zouden mij discrimineren wanneer ik de buitenlanders niet mag bekritiseren.
En wanneer ik de pagina Multi-culturele maatschappij uit de Waarheidspagina's zou
verwijderen zou ik de essentie van al die veertig pagina's die de DNH-pagina's
vormen verwijderen en zou niet alleen het werk van De Nieuwe Hillterman overbodig
zijn geweest, maar ook 't protest wat eraan vooraf ging, inclusief alle waarden waar
ik voor sta en alles wat ik heb meegemaakt en mag bezien als mijn persoon-
lijke waarheid.
Deze subjectieve waarheid is nu juist de grond waarop een democratische samenleving,
waarin 't recht op vrije meningsuiting zo hoog in het vaandel staat als de onze,
gevestigd is en, mits ik de algemeen geldende fatsoensnormen in acht houd -en dat
doe ik naar mijn mening voldoende- in de DNH-Waarheidspagina's haar ruggegraat vindt!
O, foei! Hoe zou ik hem verfoeien die beweerde dorst, dat ik een hekel aan buitenlanders
zou hebben, of een grotere hekel aan hen dan aan Nederlanders, want hij zou een valse
leugen uitspuwen en mijn oprechtheid tenietdoen, waarvan mijn manifest zo doorweekt is!
Ik zou dolgraag willen dat jullie 'ns mijn pagina's goed zouden bestuderen. Dan zou
je alsvanzelf die onderbouwing en argumentatie aantreffen waarover jullie in je briefje
reppen, en daarin is het antwoord op jullie vragen te vinden, wat jullie
vooringenomenheid en sceptisme zal doen wegnemen.
Je zult merken dat mijn betoog geen extreem-rechtse is, omdat ik daarvoor veel te
anti-conservatief ben.
Je zult vinden dat ik nog veel meer punten aansnij die jullie betreuren, omdat
het een andere zienswijze betreft, wat altijd een beetje wennen is in 't begin,
wanneer 't zo bars de veiligheid van een vertrouwd wereldbeeld onder je voeten
wegzaagt.
Dat is nu juist de bedoeling van de DNH-Waarheidspagina's geweest: in een
verbale discussie hadden jullie mij allang de mond gesnoert! Jullie met je vrije
mening- tegen censuur en zo.. !
Veertig pagina's lang onderbouwde en beargumenteerde ik, in krap drie jaar tijd,
wat ik in veertig jaar opgebouwd, meegemaakt en bedacht heb. Ik heb het
de DNH-Waarheidspagina's genoemd, en jullie -schoolkinderen- willen me in
een e-mailtje van drie regels vertellen dat dat de waarheid niet is! Ha ha ha ha!
Ik lach me een hoedje!
Alles wat ik schreef werd jarenlang overal gecensureerd, daarom hebben jullie
er nooit van gehoord en klinkt het allemaal zo vreemd en vijandig in de oren.
Alles wat jullie leerden was pure propaganda -van een extreem fascistische
hetero-maatschappij, tot op het bot corrupt, leugenachtig en gewelddadig.
En jullie -kinderen nog- zijn hun slachtoffer, jullie -zwart of wit- hebben
ze de mond gesnoert, de geest duf en gewillig gemaakt en hun mening opgelegd!
En jullie trappen erin als een voorbijganger in de hondepoep trapt!
Nu, mijn antwoord luidt: neen!
Neen, ik verwijder de pagina Multi-culturele maatschappij niet, noch de
aanklachtpagina, waarin ik het idee van sexueel misbruik bestrijd (zal
jullie ook wel vreselijk betreuren!), de pagina Criminele politie laat
ik staan, evenals de pagina Onze a-sociale medemens, Waarheid en realiteit
of de pagina Kamperen of Koning H.
Ik laat ze allemaal staan en -integendeel- zal er nog stukken aan toe voegen
en breid ze uit met nog meer pagina's.
Wanneer ik, voor elke keer dat er in de media het tegendeel van mijn mening
geroepen werd, een enkele letter mocht schrijven
van hoe ik erover denk, jongelui,
zou ik wel 400 pagina's vol kunnen schrijven!
En de gedachte van gelijkheid kenmerkt die van de vrije meningsuiting zo fundamenteel!
Lang
                  leve het vrije schrijversschap!

 

                                           De Nieuwe Hillterman

Tot op heden heb ik nog geen antwoord van ze mogen ontvangen!

___________________________________D
                                             N H______________________________
 
Hallo
                  Starter. (DNH)
                                             
                                             Hoe ik terecht ben gekomen op jouw pagina's weet ik
                                             eigenlijk niet, ik was niet specifiek aan het zoeken,
                                             maar terecht kwam ik er vorige week. En ik bleef er
                                             hangen, en heb alles gelezen. Met stijgende verbazing,
                                             en met stijgende waardering, en met stijgende
                                             herkenning. Zelden heb ik een stuk gelezen op
                                             internet, of waar dan ook, waar ik het zo hartgrondig
                                             mee eens was en waarin ik zoveel herkende in de
                                             weergegeven mening ten aanzien van heterosexualiteit,
                                             homosexualiteit, en pedosexualiteit, en de ins en outs
                                             daarvan in de maatschappij, zowel vroeger alsook nu.
                                             Er op terug kijkend kan ik niet om de conclusie
                                             heenkomen dat mijn jeugd in zekere zin
                                             kind-onderdrukkend is geweest, en in elk geval
                                             volledig sex-onderdrukkend. Bepaald was al lang voor
                                             mij dat mijn sexuele gevoelens als kind niet
                                             bestonden. Punt uit. Net als jij had ik al toen ik
                                             ongeveer 6 jaar was sexuele gevoelens, hevige
                                             nadrukkelijk aanwezige sexuele gevoelens. En niet
                                             alleen gevoelens, ook verlangens! Ik was wat je
                                             misschien zou moeten noemen sexueel nieuwsgierig,
                                             kon zelden van mijn eigen kleine telkens weer harde
                                             piemel afblijven, wilde altijd in de broekjes van mijn
                                             klasgenootjes zitten en met hun piemels spelen -wat
                                             ook regelmatig gebeurde -, was stiknieuwsgierig naar
                                             de grotere piemels van hun grotere broers  waar ik
                                             maar zelden de gelegenheid voor heb kunnen vinden om er
                                             echt aan te zitten-, en kon in de klas vaak mijn ogen
                                             niet afhouden van het volle kruis in de broek van onze
                                             onderwijzer. Ik weet nog zeer bewust dat ik 's-avonds
                                             in bed mij veel en vaak heb liggen afvragen wat de
                                             leraar wel in z'n broek zou hebben, en hoe een echte
                                             volwassen l*l er uit zou zien. Gezien heb ik die nooit
                                             natuurlijk. Ik heb geen slechte jeugd gehad, ben
                                             gewoon in een normaal gezin opgevoed, wel een gezin
                                             echter waar sexualiteit, laat staan kindersexualiteit,
                                             totaal niet bestond. Net als in de maatschappij om het
                                             jonge jongetjes dat ik was heen. En de sexuele
                                             verlangens namen zeker niet af, ze werden heviger. En
                                             ze werden denk ik er op terug kijkend ook heviger om
                                             dat ze werden ontkent en ik er niets mee kon doen.
                                             Tegen de tijd dat ik tien was, en ik overdrijf
                                             absoluut niet, snakte ik naar sex. En kreeg niks, ik
                                             was tenslotte tien en ik kon geen sexuele gevoelens
                                             hebben. Ik weet nu dat ik daardoor, maar misschien
                                             niet daardoor alleen, worstelend door m'n pubertijd
                                             ben gegaan, en altijd problemen met sexuele relatie's
                                             met volwassenen daaraan -ik beschouw mezelf overigens
                                             als homo - heb overgehouden.
                                             Vaak heb ik mij afgevraagd, en nog steeds vraag ik mij
                                             regelmatig af, of ik een evenwichtiger mens was
                                             geworden met een evenwichtiger sex-leven als ik wel
                                             mijn sexuele behoeften en verlangens waren onderkend
                                             en erkend door mij omgeving toen ik zes was en de
                                             jaren daarna. Als ik er wel wat mee had kunnen doen.
                                             Als er wel een volwassene in mijn omgeving was geweest
                                             met wie ik had kunnen ontdekken wat die verlangens
                                             eigenlijk waren. Als er een verantwoordelijke pedo in
                                             mijn omgeving was geweest die mijn jonge maar
                                             nadrukkelijk aanwezige sexuele gevoelens serieus had
                                             genomen en met wie ik in een niet bedreigende situatie
                                             had kunnen experimenteren. Ik ben er voor mijzelf,
                                             na jaren van ontkenning, van overtuigd dat het beter
                                             voor mij zou zijn geweest om niet meer dan tien jaar
                                             lang een essentieel deel van mijn jonge zelf te hebben
                                             moeten ontkennen omdat de maatschappij en dus mijn
                                             opvoeders hadden bepaald voor mij dat het allemaal
                                             niet bestond.
                                             Je zult begrijpen waarom ik zo veel herken in jouw
                                             teksten, en mij net als jij zo ongelooflijk kwaad kan
                                             maken over de voortdurende en voortgaande volledige
                                             ontkenning van sexuele gevoelens en behoeften van
                                             kinderen, van de totale natuurlijkheid daarvan. Ik was
                                             zo'n kind, en ik kan niet de enige zijn geweest. Elk
                                             kind heeft z'n eigen sexualiteit, z'n eigen behoeften
                                             veel of weinig, heel veel of heel weinig  en z'n
                                             eigen absolute recht op de beleving van die
                                             sexualiteit, precies zoals jij feitelijk, uitgebreid
                                             en goed onderbouwd, ook aangeeft. Het doet mij oprecht
                                             en soms haast letterlijk pijn om soms in de ogen
                                             kinderen om mij heen, in mijn familie en in de buurt
                                             waar ik woon, een oprechte sexuele nieuwsgierigheid te
                                             zien en te herkennen zoals ik dat zelf had, en om te
                                             weten dat die oprechte en volstrekt natuurlijke
                                             nieuwsgierigheid niet en waarschijnlijk nooit zal en
                                             kan worden ingevuld. En er dus ook voor dat kind weer
                                             een jarenlange periode van frustratie en
                                             schuldgevoelens over de eigen sexualiteit
                                             onvermijdelijk is, en dat daarmee weer een al jong
                                             beschadigd mens in de maatschappij word gezet.
                                             Louter en alleen vanwege het feit dat de maatschappij
                                             en vooral de zogenaamde professionele deskundigen
                                             kindersexualiteit wensen te ontkennen en verbieden.
                                             Het doet des te meer pijn omdat ik weet dat ik een
                                             jongetje in wie ik dat zie of herken zou kunnen
                                             helpen, hem zou kunnen behoeden voor de pijnvolle
                                             jaren die ik zelf moest doormaken, door zijn
                                             sexualiteit serieus te nemen en een verantwoordde
                                             gids voor hem te zijn. Zoals ik een gids zo
                                             vreselijk graag had willen hebben toen ik zelf dat
                                             jongetje was en zulke echte en oprechte sexuele
                                             verlangens had.
                                             Jouw stuk is dagenlang in mijn hoofd blijven hangen,
                                             en nu ik een reactie schrijf komen jouw stellingen
                                             niet alleen weer naar boven, maar voel ik ook dezelfde
                                             woede naar de kindersex onderdrukkende maatschappij om
                                             ons heen die jij duidelijk weergeeft. Ik zou hier nog
                                             veel meer over kunnen schrijven, net als over mijn
                                             bijna niet te stoppen behoeften uit mijn jeugd en over
                                             mijn ideeen en verlangens nu, maar daar zit je
                                             misschien helemaal niet op te wachten. Ik kon het
                                             echter niet laten je te complimenteren met je
                                             uitgebreide tekst(en), en je een paar dingen over
                                             mijzelf te melden naar aanleiding daarvan. Weinig
                                             mensen hebben denk ik de moed die jij lijkt te hebben.
                                             En daardoor worden generatie's kinderen feitelijk nog
                                             steeds voor een deel in hun gevoelens onderdrukt. Ik
                                             zou het leuk vinden een reactie van je te krijgen, hoe
                                             kort ook, maar respecteer het uiteraard als je daar
                                             geen reden toe ziet of geen behoefte aan hebt.
                                             
                                             Groet, T.  
 
Beste
                                             T,
Heel
                  fijn dat
                                             je zo positief reageerde. Het was een mooie, lange brief die in schel 
contrast staat met sommige email die ik krijg.
Vind je het goed dat ik je brief op mijn web-site geplaatst heb?

(http://hillterman.tripod.com/nieuwehillterman/id40.html)
Hopelijk dat zo het begrip bij de massa inzake dit onderwerp opleeft.
Je brief heeft mij ook geraakt, omdat ik heel weinig post krijg en zeker niet met een
positieve reactie, omstreden als de zaken waarvoor ik op mijn web-pagina's voor sta, zijn!
Nu weet ik weer waar ik het allemaal voor doe.
Je slaat met je brief de spijker op z'n kop.
Wanneer zal blijken dat mensen als jij en ik hevig tekort zijn gekomen op allerlei
vlakken en in feite eender financieel en maatschappelijk (de media) genoegendoening
verdienen als bijvoorbeeld oorlogsslachtoffers of slachtoffers van (sexueel!) ge-
weld, kan de onthulling van 't criminele anti-pedofielengedachtengoed en handelen
een aanvang nemen en daarmee de vervolging van de echte daders: rechters, aan-
klagers, politiefunctionarissen, voogden en politici, journalisten, schrijvers en
psychiaters en iedereen die inzake dezes schuldig is en nog vrij rond loopt.
Teveel kinderleed staat hier op het spel, maar meer nog de de gehele maat-
schappij en haar psycho-sociale ontwikkeling.
Daarom is jouw brief ook zo belangrijk om bij te zetten op m'n pagina Brieven van
de DNH-Waarheidspagina's, als trots bewijs van mijn gelijk, waar ik 40 pa-
gina's lang zo naar streef.
Veel voorstanders van pedofilie en kindersex proberen begrip te kweken of
zouden willen dat er meer begrip bij de massa zou bestaan. Ik echter pro-
beer te bewijzen dat de echte kinderkwetsers de heterofielen zijn, en
niet de pedofielen. Denk je eens in wat voor een beerput er opengaat wanneer
dit punt van een maatschappelijke discussie zal worden!
Ik heb wel eens gepocht dat niemand met mij een openlijk debat over deze zaak
aandurft, maar zal met mijn bewering niet ver benevens de waarheid zitten!
Niemand echter heeft behoefte aan een manifest waarin verklaart wordt
dat iedereen schuldig is aan iets, dat benevens kinderverkrachting en
kindermoord staat: het kind onthouden van de meest elementaire en
natuurlijke behoefte aan liefde!
Daarom is de heterofiel en anti-pedofiel zo een groot misdadiger,
en jij en ik, T, en alle andere kinderen die in dezelfde situatie verkeren
of verkeerden, wij zijn (waren + zijn) hun slachtoffers! Zij staan bij ons zwaar
in het krijt!
Het doet mij ook eeuwig pijn dat de kinderen waar ik zo zielsveel van hou zo
onbereikbaar zijn en, wanneer ik naar het gedrag van hen kijk, zo ontsporen.
Het hetero-autoritaire gedachtengoed in de pedagogiek is daar sterk debet aan!
Ik poog met mijn DNH-pagina's dit alles uit de doeken te doen en aan de kaak te
stellen, maar ondervind veel tegenwerking.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen. Schrijf er maar bij of ik ze moet pu-
bliceren of niet.
De wereld heeft het recht en heeft de plicht ze aan te horen!
Voor het belang van de volgende generatie's!
                                  
                                                                            In
                                             vertrouwen,

De Nieuwe Hillterman
 
Beste
                                             DNH.
                                             
                                             Bedankt voor je reactie allereerst, het is
                                             hartverwarmend om in contact te komen met iemand die
                                             zo op dezelfde lijn zit als het gaat over kinderen en
                                             kindersex. Moet ik je overigens DNH blijven noemen,
                                             dat je een alias gebruikt kan ik goed gebruiken en
                                             het is naar mijn mening een schande dat dat eigenlijk
                                             noodzakelijk is, of is er een (verzonnen) naam waarmee
                                             ik je kan aanspreken? Ik respecteer elke keuze
                                             uiteraard.
                                             Je vraagt of ik het goed vind dat je mijn e-mail op je
                                             site hebt gezet, en dat vind ik prima. Veel meer
                                             mensen die zich kwaad maken over het gebrek aan het
                                             recht op sex voor kinderen en de
                                             genstitutionaliseerde onderdrukking van de volstrekt
                                             natuurlijke sexuele gevoelens van jonge kinderen
                                             zouden zich in de discussie over pedofilie en
                                             kindersex moeten mengen.
                                             Je geeft aan DNH dat je benieuwd bent naar mijn
                                             ervaringen, en omdat ik de vertrouw mag je die ook
                                             horen. De ervaringen die ik als kind heb gehad mag je
                                             van mij ook op je site zetten, dit zijn er enkele.
                                             Ik denk dat ik niet ouder was dan 8 toen ik vol
                                             fascinatie naar de televisie zat te kijken naar
                                             sportuitzendingen, vooral en met name als het over
                                             zwemmen ging en ik kon kijken naar bijna naakte
                                             volwassen mannen. Geloof me, ik herinner het mij als
                                             de spreekwoordelijke dag van gisteren. Ik kon mijn
                                             jonge ogen niet van de tv afhouden, niet van die
                                             prachtige blote mannenlijven, en al helemaal niet van
                                             die strakke kleine zwembroeken die ze toen droegen en
                                             waarin toch behoorlijk goed iets te zien was van
                                             hetgeen er in zat. Vrijwel continue had ik een harde
                                             piemel in mn eigen (korte) broekje, wat ik soms met
                                             veel moeite moest verbergen. Vrijwel altijd na zon
                                             uitzending ging ik op mijn eigen kleine kamertje
                                             spelen, alleen speelde ik toch een beetje anders dan
                                             zonder twijfel mijn ouders dachten. Ik kon het na het
                                             zien van al die mooie bijna naakte grote mannen niet
                                             nalaten met mn harde piemel te gaan spelen,
                                             letterlijk niet. Ik vond het heerlijk plat liggend op
                                             mn bed met mn broekje helemaal naar beneden  en met
                                             een stoel voor de deur om te voorkomen dat een van
                                             mijn twee broers of mijn ouders binnen kwamen  flink
                                             met mn harde piemel heen en weer te rijden over de
                                             warme en niet heel erg zachte deken. Ik lag mijzelf
                                             dus te masturberen, niet meer en niet minder, 8 jaar
                                             oud als ik was. En ik vond het heerlijk! Alleen wist
                                             ik niet dat ik aan het masturberen was, ik wist alleen
                                             dat ik mij ongelofelijk lekker en opgewonden voelde
                                             als ik dat deed, met mn ogen dicht en denkend aan en
                                             dromend van al die grote bijna blote mannen en van de
                                             geheimen die er in hun kleine strakke zwembroeken te
                                             vinden moesten zijn. Wat ik wilde, waar ik van droomde
                                             en niet begreep en ook niet uitgelegd kreeg door een
                                             volwassene, was niks anders dan sex met die mannen.
                                             Waar ik ontegenzeggelijk behoefte aan had was
                                             lichamelijk contact met die mannen, was spelen met
                                             hen, met hun lichamen en met hun in mijn voorstelling
                                             grote mooie palen, was hun laten spelen met mijn
                                             veranderende lichaam, en vooral met mijn kleine altijd
                                             opstandige piemel en met mijn poepgaatje. Maar niet
                                             alleen was wat ik deed stiekem, het was vooral ook
                                             iets dat niet bestond en niet mocht bestaan! Terwijl
                                             ik ervan overtuigd ben dat het absoluut normaal was
                                             dat ik wilde ontdekken en experimenteren, en dat
                                             ook het grootste gedeelte van de jonge jongetjes in
                                             deze wereld een dergelijke fase doormaakt. Niet
                                             alleen in de tijd dat ik jong was, ook vandaag de dag
                                             nog. Gek genoeg voel je als kind al dat de behoeftes
                                             waar ik het over heb niet kunnen, en het zegt alles
                                             over de onderdrukkende maatschappij toen en nu om die
                                             kinderen heen dat je zoiets al op je 8ste weet!
                                             Zoals zo veel jonge jongetjes  er zullen wel geen
                                             wetenschappelijke gegevens over bestaan maar ik in elk
                                             geval ben er van overtuigd dat het zo is  heb ik ook
                                             op die leeftijd en al eerder ook gerommeld met
                                             vriendjes die (ongeveer) even oud waren als ik.
                                             Elkaars piemels bekijken, elkaars piemeltje vasthouden
                                             om te weten hoe het voelt, samen plassen en kijken
                                             wie het verste komt, je piemel als zwaard gebruiken
                                             en vechten door tegen elkaar te slaan, kijken hoe
                                             het voelt als je mekaars piemel tegen elkaar drukt en
                                             een beetje op en neer langs mekaar laat glijden, en
                                             meer van dat soort dingen. Ik heb op die leeftijd ook
                                             met een vriendje van school waar ik veel kwam  zn
                                             beiden ouders werkten en dat was toen nogal apart maar
                                             wij hadden dan wel het rijk alleen  wat
                                             verdergaande spelletjes gespeeld. Het was natuurlijk
                                             een soort doktertje, alleen waren we dan wel man en
                                             vrouw (we wisten niet beter natuurlijk want
                                             voorlichting op jonge leeftijd over homosexualiteit
                                             was minstens even taboe toen als over kindersex nu) en
                                             lagen we naakt tegen en op elkaar op zijn bed op zn
                                             zolderkamertje lekker met onze continu stijve piemels
                                             te spelen. Ik had toen ook absoluut, en geloof me al
                                             ik dat schrijf, verder willen gaan, en elkaar willen
                                             pijpen en met elkaars poepgaatje willen spelen. Hij
                                             durfde dat niet, en het is ondanks mijn overduidelijke
                                             behoefte aan verdergaande sex-spelletjes ook nooit
                                             gebeurd.
                                             Kijkend naar de zwemwedstrijden en daarna
                                             masturberend op mijn jongenskamertje waren het de
                                             spelletjes die ik met mijn schoolvriendje deed
                                             waarvan ik droomde dat ik ze ook met die mooie grote
                                             volwassen zwemmers kon doen. En niet alleen met die
                                             zwemmers, maar met veel en vele meer volwassen mannen,
                                             ook bijvoorbeeld met een paar mannen uit de buurt die
                                             ik kende van zo rond de twintig, meer jongens dan
                                             mannen dus feitelijk. Dat is geen inbeelding die
                                             pas later in mijn leven ontstaan is, zoals
                                             waarschijnlijk de zogenaamde professionele
                                             hulpverleners  feitelijk haast altijd
                                             kindonderdrukkende zelf sexueel gefrustreerde
                                             hetero-monoculturisten met een te beperkt en
                                             verwrongen belevings- en inlevingsvermogen, en
                                             inderdaad denk ik veelal ook iemand worstelend met
                                             eigen verholen pedo gevoelens en die structureel
                                             negatief projecterend op anderen  zouden concluderen
                                             als ik met ze zou praten, het is niet meer en niet
                                             minder dan wat ik absoluut zelf wilde! Waar ik
                                             behoefte aan had. Waar ik naar snakte! En wat ik niet
                                             kreeg, niet toen en niet in vele jaren daarna. Louter
                                             en alleen omdat de maatschappij toen om mij heen, en
                                             die is nu nog veel onderdrukkender geworden, niet
                                             wenste na te denken over de oprechte sexbehoefte die
                                             ik als kind had. En, zoals ik al eerder heb
                                             geschreven, het gevolg daarvan was dat er voor mij een
                                             jaren durende periode begon waarin ik gedwongen aan
                                             het bouwen was aan sexuele frustraties. Immers, de
                                             oprechte sexuele gevoelens en sexuele behoeften die ik
                                             had verklaarden mijn jonge gevoelige kinderziel toen
                                             al tot anders, raar, niet normaal, en niet te
                                             vergeten ziek. Een kind had, en heeft, officieel
                                             geen sexuele gevoelens, en als ik die dan wel had dan
                                             was ik dus ziek. Niet dat dat ooit tegen mij gezegd
                                             werd, dat hoefde berhaupt niet, de hele maatschappij
                                             was en is zo onderdrukkend ten aanzien van kindersex
                                             dan je het gewoon wel al voelt als kind. Dat, DNH, had
                                             mij bespaard kunnen worden. En bespaard moeten worden.
                                             Net als dat nu aan zo heel veel jonge jongetjes
                                             bespaard zou kunnen worden. Mijn hart breekt als ik
                                             aan al die jongetjes denk, en aan het feit dat de
                                             geschiedenis niets maar dan ook niets leert aan de
                                             huidige volwassenen die weer opnieuw kinderen en hun
                                             sexuele verlangens en behoeften onderdrukken, en aan
                                             de jongetjes die net zon zwaar frustrerende periode
                                             moeten gaan doormaken als ik moest, en ik weet zeker
                                             vele andere jongetjes met mij.
                                             Door zon beetje alle landen ter wereld is de
                                             Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
                                             aangenomen, en wordt die ook volledig onderschreven.
                                             Net zo is er de Verklaring van de Rechten van het
                                             Kind, ook door vrijwel alle landen erkent. Heeft
                                             echter elke volwassene het volle recht op het ervaren
                                             van zijn sexualiteit op de wijze die hij wenst en
                                             kiest, het kind  dan evengoed sexuele gevoelens heeft
                                             zoals ook wel degelijk door wetenschappelijke
                                             onderzoeken (schoorvoetend) wordt erkend  heeft dat
                                             niet, en wordt dus al in de verklaring over zijn eigen
                                             rechten gediscrimineerd! Een verklaring die feitelijk
                                             opgesteld is om discriminatie te voorkomen, doet dus 
                                             in elk geval voor wat betreft het sexuele aspect  het
                                             tegenovergestelde. Kan het nog paradoxaler? In mijn
                                             visie heeft elk kind net zo veel rechten als elke
                                             volwassene, en dus ook een onaantastbaar recht op sex
                                             als het dat wenst. Uiteraard moet er ook bescherming
                                             zijn tegen misbruik, hele goede bescherming met zware
                                             straffen als dreiging, maar dat is totaal niet
                                             leeftijd gebonden. Ieder mens heeft recht op
                                             bescherming tegen dwang en misbruik, niet alleen in
                                             sexuele zin. Het dient ook het individu zelf te zijn
                                             die gefineerd en aangeeft of iets wel of niet
                                             misbruik is, en niet een instituut, een
                                             deskundige, een hulpverlener of een overheid.
                                             Ieder mens, en dus ook ieder kind, moet het recht
                                             hebben zelf aan te geven of het wel of niet sex wil,
                                             en met wie. Ik had als jongetje dat recht moeten
                                             hebben, en ik wilde sex. Ik wilde sexueel ontdekken en
                                             ik wilde sexueel experimenteren en ik wilde sexueel
                                             ervaren. En ik heb juist schade geleden doordat dat
                                             NIET gebeurde, daar ben ik van overtuigd!
                                             Je vroeg in je e-mail naar mijn ervaringen DNH, dit is
                                             alvast een begin. En er is nog meer te vertellen, er
                                             zijn nog meer voorvallen uit de tijd dat ik heel jong
                                             was die in mijn geheugen gebrand staan, die kan ik
                                             misschien een volgende keer schrijven als je ze weten
                                             wilt. Hoe zit het verder met jou eigenlijk, met jou
                                             ervaringen. Naar je mening over en je instelling ten
                                             opzichte van pedofilie en kindersex hoef ik gelukkig
                                             niet te vragen, je geeft het gedurfd, eerlijk een heel
                                             duidelijk weer op je paginas op het net. Maar wat
                                             zijn jouw herinneringen, wat heb jij meegemaakt toen
                                             je jong was, op welke wijze werd jij onderdrukt? En
                                             hoe is die situatie nu? Ik zou het leuk vinden daar
                                             meer over te horen.
                                             
                                             Groet, in evenveel vertrouwen.
                                             Tom.
                                             
                                             
_> Beste Thomas,
                                             
                                             Bedankt voor je lange brief, hij staat al op m'n website, zoals je 
                                             misschien al gezien hebt.
                                             Ja, ik herken ook veel van wat je schrijft, al zou ik wat meer 
                                             psychologisch de zaak bekijken.
                                             Zo weet ik nog heel goed hoe depressief, angstig en schuldig ik me 
                                             voelde met m'n geheim, waar ik toen natuurlijk niets over wist. Ik heb 
                                             een hele tijd de gedachte gehad dat alles wat met sex te maken had een 
                                             groot geheim en verboden was, wat op zekere hoogte ook wel zo was, maar 
                                             enig verschil tussen sex, homosex en pedosex had ik geen enkele notie 
                                             van.
                                             Natuurlijk heeft de verfoeilijke hetero-hegemonie een desastreuse 
                                             invloed op mijn welbevinden zowel als kind als als volwassene gehad, en 
                                             ik neem nog steeds elke anti-pedofiel hoogst kwalijk wat ze mij hebben 
                                             aangedaan, bewust of niet.
                                             Ze willen gewoon niet luisteren, omdat ze dan bekennen moeten dat het 
                                             zelf kinderbeulen zijn, wat ze -immoreel als ze zijn- natuurlijk nooit 
                                             zullen doen.
                                             Nog steeds ervaar ik de hetero's en homo's als verkrachters, omdat ik zo
                                              vaak sexueel ben lastiggevallen door ze, m.a.w. niet alleen hebben ze 
                                             mijn kindertijd volledig verpest en in een hel veranderd, ook mijn 
                                             volwassen leven verpesten en verkrachten ze volledig.
                                             En zij maar volhouden dat sex met kinderen zo slecht is omdat 
                                             minderjarigen zich niet verdedigen kunnen: ook als volwassene word ik 
                                             nog steeds geconfronteert met ongewilde sexuele intimidatie's van hetero's 
en homo's en kan daar niets tegen doen, ook al ben ik nu meerderjarig. Als een rode draad door mijn leven loopt de haat die ik koester vjegens hetero's en anti-pedofielen, maar dat heb je wel kunnen opmerken uit mijn verhalen op m'n website. Schrijf vooral terug, want ik plaats het al te graag op mijn pagina's als bewijs voor wat de hetero's en anti-pedofielen de kinderen wijdverbreid en nog immer -ongestraft- aandoen. Ik schrijf je nog wel over mijn eigen ervaringen als kind, maar veel rooskleurigs zal er niet tussen zitten, gezien de mineurstemming waar elke herinnering van doortrokken is. Thomas, nog prettige feestdagen, en oja: een link naar een chat-site waarop je kunt lezen hoe ik die vieze hetero's op stang jaag met mijn (en jouw) verhalen. http://www.kontverhaal.com/kontverhaal/archives/000062.html Tot schrijvens! DNH (ja, blijf me voorlopig maar DNH noemen!)
 
Hallo DNH.
                                             
                                             Bedankt voor je brief, ook al is hij blijkbaar eerst
                                             ergens blijven hangen toen je hem schreef. Ik krijg
                                             hoe langer hoe meer de indruk dat we verbazingwekkend
                                             op een lijn zitten als het over onze ervaringen in
                                             onze jeugd gaat, het gemis dat we gevoeld hebben, en
                                             de gevolgen die wij daar van hebben ondervonden en nog
                                             steeds ondervinden. Verschil is daarbij denk ik echter
                                             wel dat ik geloof ik, of hoop ik, wat minder wrok
                                             koester tegen de heterohegemonie dan waar jij last van
                                             lijkt te hebben. Begrijp mij niet verkeerd, ik zou wel
                                             degelijk pagina's ook met kritiek kunnen vullen over
                                             de ziekmakende anti-pedofiele mentaliteit van de
                                             huidige maatschappij en de absoluut schadelijke
                                             gevolgen daarvan voor heel veel kinderen! Of wij daar
                                             ooit nog een verandering in meemaken mag je je helaas
                                             afvragen, maar dat is geen reden tegen die
                                             maatschappij aan te schoppen. Integendeel! De tijden
                                             zijn ook wel eens anders geweest overigens als ik het
                                             goed heb, in de vrije jaren 70 was tenslotte zelfs
                                             de NVSH (ook niet zon lekkere club overigens) op een
                                             positieve manier met kindersex en pedofilie bezig. Dat
                                             heeft geloof ik alleen niet zo lang geduurd, en zeker
                                             geen echte positieve resultaten gehad. Helaas!
                                             Een ding is mij over jou nog niet helemaal duidelijk.
                                             Hoe beschouw jij jezelf nu? Zeker niet als hetero
                                             krijg ik de indruk, maar ook niet als homo als ik het
                                             goed heb. Als pedo moet dan het antwoord zijn, en wat
                                             mij betreft mag en moet je daar trots op zijn. Val jij
                                             dan op jongens en jongetjes, of niet? Voor alle
                                             duidelijkheid, ik beschouw mijzelf als pedo en homo,
                                             en weet van mijzelf dat een leeftijd voor mij geen
                                             doorslaggevende rol speelt bij het aangetrokken
                                             voelen tot. Ik kan zowel opgewonden raken van een
                                             mooie man van 48 als van een van een beeldschoon
                                             jongetje van 8. En dan heb ik het over emotioneel
                                             opgewonden en natuurlijk ook sexueel opgewonden, en
                                             meestal in die volgorde. Hoe moet ik wat dat betreft
                                             tegen jou aankijken DNH? Het maakt voor mij overigens
                                             geen verschil, ik vroeg het mij gewoon af. Als je er
                                             verder niet duidelijk over wilt zijn respecteer ik dat
                                             natuurlijk ook.
                                             Je roept overigens ook mijn nieuwsgierigheid op als je
                                             het hebt over lastig gevallen worden door, en dan
                                             vooral ook omdat je aangeeft dat je dat nu ook nog zo
                                             ervaart. Wat bedoel je daar precies mee? En voelde dat
                                             ook zo als kind? Ik snakte als kind naar sex zoals ik
                                             je al geschreven heb, en dwingend werd mij feitelijk
                                             duidelijk gemaakt dat zoiets niet hoorde en ik dus
                                             raar was. Het klinkt raar realiseer ik mij, maar als
                                             ik als kind ook sexueel was lastiggevallen dan was
                                             dat misschien wel een bevrijding voor mij geworden en
                                             had ik kunnen experimenteren en spelen met die
                                             mannenlijven en mannenpiemels waar ik als klein
                                             jochie zo naar zocht. Ik realiseer mij natuurlijk dat
                                             zoiets ook heel erg verkeerd had kunnen lopen, maar
                                             toch.
                                             Dat schrijvende moet ik weer terugdenken aan een
                                             jongen bij ons uit de straat op wie ik mateloos
                                             verliefd ben geweest toen ik 12 was. Hij was 19, en
                                             dus wel erg groot, voetbalde desalniettemin altijd
                                             met ons jongetjes als hij in de buurt was. Heel wat
                                             keren werd er bij het voetballen ook wel wat
                                             gevochten en het zal je niet verbazen dat ik het
                                             fantastisch vond als hij mij vasthield en we samen
                                             over het veld rolden. Ik had dan binnen de kortste
                                             keren een bikkelharde piemel in mn broekje staan, en
                                             ik weet zeker dat hij dat vaak zat gezien of gevoeld
                                             moet hebben bij het vechten. Ik ben er ook van
                                             overtuigd dat hij dan ook bijna altijd een stijve lul
                                             in z'n strakke spijkerbroek had, ik keek er stiekem
                                             naar uiteraard. Er op terug kijkend weet ik bijna
                                             zeker dat hij en ik allebei hetzelfde wilden: sex!
                                             Heel veel sex! Hij speelde heel lang de belangrijkste
                                             rol in mijn sexuele fantasieen, honderden keren heb ik
                                             mijn jonge vaak chronisch harde piemel afgetrokken en
                                             mijn holletje gevingerd terwijl ik aan hem dacht, aan
                                             zijn grote stevige lijf en zijn vast wel grote en
                                             loeiharde paal en dagdroomde over alle supergeile sex
                                             die we zouden kunnen hebben. Man, wat heb ik naar hem
                                             en naar sex met hem gesnakt. Maar dankzij de anti-pedo
                                             hetero terroristen die de maatschappij toen ook al
                                             domineerden  zijn erg gelovige ouders hoorden daar
                                             zeker ook bij  gebeurde er tussen hem en mij helemaal
                                             natuurlijk nooit iets, kon er nooit iets gebeuren. Ik
                                             weet overigens dat hij een jaar of 5 geleden, toen ik
                                             voor het laatst via via wat van hem hoorde, nog steeds
                                             alleen was terwijl hij toen al 40 moet zijn geweest,
                                             en ik weet ook dat hij al jaren heel actief is in de
                                             scouting. Allebei voor mij tekenen aan de wand
                                             volgens mij als het over zijn behoeften gaat, nu en
                                             toen. Had hij mij maar lastiggevallen denk ik wel
                                             eens, ik ben er echt van overtuigd dat ik dan nu
                                             lekkerder in mijn vel had gezeten, emotioneel en
                                             sexueel. Ik denk jij dat goed kunt snappen, net zoals
                                             ik er van overtuigd ben dat elke hetero (terrorist)
                                             die ik dat in alle eerlijkheid zou vertellen mij voor
                                             gek zou verklaren.
                                             Heb jij ook dat soort dingen meegemaakt ik je jeugd
                                             DNH? Je lijkt met veel pijn op die jeugd terug te
                                             kijken, zie ik dat goed? Je herinneringen zijn van
                                             een mineurstemming doortrokken schrijf je, en dat
                                             vind ik vreselijk voor je. Anti-pedofiele hetero's
                                             maakten en maken nog steeds slachtoffers door de
                                             oprechte behoefte van (sommige) kinderen aan sex de
                                             onderdrukken en te demoniseren, dat ben ik hartgrondig
                                             met je eens zoals je weet. En daar heb jij geloof ik
                                             nog meer van te lijden gehad dan ik. Zit er tussen de
                                             eigen ervaringen van jou als kind niet een die boven
                                             de mineurstemming uitstijgt? Ik zou het leuk en
                                             leerzaam vinden daar wat meer over te horen van je. En
                                             laten we inderdaad dit contact nog een tijdje
                                             volhouden DNH, we zouden er beiden wel eens veel aan
                                             kunnen hebben.
                                             
                                             In vertrouwen, en in genegenheid. En zeker tot
                                             schrijfs!
                                             Tom.
                                             
                                             
_______________________________________D
                  N H__________________________ 
            
                                                                           

_______________________________________________D N H______________________________________________


hosted by tripod
















ax