De Nieuwe Hilterman

55












Home | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | dnheen | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55





http://dnhjournaal.web-log.nl/
















 
De Nieuwe Hilterman
N A W O O R D
 
      De  Nieuwe  Hilterman
 
 
Lang leve de waarheid en de realiteitsschets!
 
      Ik heb, in de gedaante van de schrijver/journalist/essayist De Nieuwe Hilterman, vanaf 't prille begin totaan 't bittere eind -waarin ik, moet ik bekennen, een verandering en een omslag maakte als een blad aan de boom- getracht deze schets, deze nabootsing van de realiteit, te geven en het De Waarheidspagina's genoemd, maar diezelfde eerlijkheid en werkelijkheid gebiedt me te erkennen dat ik daar maar deels in geslaagd ben.
Ik ben tot de ontdekking gekomen dat het collectieve bewustzijn in zijn ontwikkeling tekort schiet om zich van zichzelf bewust te worden, en dat mijn verhandelingen op de DNH -pagina's eerder de werkelijkheid verdonkeremaant dan opheldert en verklaart.
Althans voor dat collectieve bewustzijn.
Voor een enkeling zal ik -en lang niet altijd in zijn geheel- verkondigd hebben wat hij -diep in 't hart- allang wist, maar de politici, de maatschappij, de machthebbers in Nederland en in de wereld (wie dat dan ook mogen zijn) en de gevestigde orde heb ik -weliswaar een spiegel voorgehouden- niet kunnen overtuigen van mijn gelijk, omdat ik geen bewijzen had voor dat gelijk, of 't moest diezelfde werkelijkheid zijn, die ieder voor zich (ten dele) kon verifieeren, maar in z'n geheel -integraal-, immoreel en partijdig als algemene heersende opvattingen en haar voorstanders zijn, heb ik niets kunnen veranderen- niet in hun opvatting en overtuiging, noch in hun (over-)macht en machtsmisbruik (leugens en misdaden).
Wellicht dat heel ver in de toekomst, als mijn verhalen diep onder de virtuele grond door toekomstige archeologen gevonden wordt, en de sociaal en intellectueel verder ontwikkelde mens de Waarheidspagina's ontdekt, ik de erkenning krijg die ik verdiende, maar dat is dan omdat mijn tekortkomingen in 't schetsen van 't menselijk bestaan door hen overzien wordt, waardoor dan pas begrepen wordt wat ik eigenlijk bedoelde.
De kern van mijn betoog is altijd de waarheid geweest, mijn talent haar te analyseren en levensgetrouw na te bootsen en een allesomvattende wetmatigheid op te stellen schoot echter tekort.
Over het leven in z'n geheel kan ik net zo duidelijk zijn als over de dood: bewijzen die mijn gelijk kunnen staven moet ik ontberen. Het was allemaal geloof.
Mijn visie op de samenleving, de algemene opvatting en de houding van autoriteiten en individuen heeft niemand, die 't anders zag, kunnen overtuigen en de wereld dendert onverwijld voort naar haar welverdiende afgrond.
De Nieuwe Hilterman was slechts een facet, een deel daarvan.
 
Waar ik op de eerste pagina's nog zakelijk en objectief was, sla ik op de latere pagina's een beetje door -ik weet het- maar, vooral nadat ik wist met hiv besmet te zijn, werd ik erg militant in mijn teksten, welke doorspekt werden met opstand tegen de gevestigde orde -die ik toch altijd als de kernoorzaak van niet alleen 't lijden in mijn persoonlijke leven maar van dat in de gehele wereld heb gezien- en geweld. Dit was een radicaliteit die a: omdat ze recht uit het hart kwam en ik haar niet wilde bezoedelen (tenslotte noemde ik de DNH -pagina's niet voor niets de Waarheidspagina's), en b: omtwille van de vorm en het decoratieve aspect ervan.
Moet u eens kijken naar een pagina als Vieze Vrouwen of DNH  en HIV, die hadden zonder al die eruptie's van mijn scherpe pen geen enkele indruk kunnen maken daar waar ze nu toch wel een behoorlijke bijdrage levert aan het Nederlandsche schrijverscollectief, al zeg ik het zelf. Tenslotte, welke schrijver heeft zo aangeklaagd, zo uitgemaakt en zo brutaal en onverbloemd de waarheid zoals alleen hij die ervaarde weten te kenschetsen als DNH ?
Met een lingiustieke correctheid had ik nog niet de helft van de kracht en vorm zoals die nu op het web geboekstaaft staat weten te bereiken, en waren het slappe aftrekseltjes geworden van een pastorale verhandeling over de onkuisheid en immoraliteit van een regelrechte hoerenkast!
Een hoer is een hoer, en een dame een dame, en ik had het graag anders gewild maar dat maakt De Nieuwe Hilterman, hoe graag die het misschien ook gewild had, niet uit!
Had ik het justitieel apparaat kunnen aanklagen met mooie woorden en lieve versjes? Had ik de sexuele immoraliteit waarmee de hetero's en homo's zichzelf bedienen kunnen omschrijven met  kuise zinnen vol netheid en geweldloosheid, en met dezelfde waarheidsgehalte als ze nu bezit?
De pagina zinV O L geweld was nimmer zo waarheidsgetrouw en realistisch geworden als nu, met de botte waarheid als een scherpe bijl die dwars door de dikste bomen vloeide als door een pakje zachte boter!
Zonder mijn eigen woorden had ik niemand kunnen bereiken, niets kunnen geraken- en ofschoon ik er wellicht enige mensen mee afstoot zullen degene die er doorheen kunnen kijken zich verlekkeren aan het waarheidsgehalte en de zeldzame realiteitszin van mijn teksten.
(wordt vervolgd.) 
 
















 
 
 
 
HET EINDE VAN DE DNH-WAARHEIDSPAGINA'S
 
 
Ja, vrienden; U ziet het goed: dit is het einde van de DNH -Waarheidspagina's. Het is echter geen einde zoals ik beoogd had: door een tusenkomst van Magere Hein.
Toen ik de DNH -pagina's schreef dacht ik dat ik tot aan mij dood aan dit project zou werken en 't zo omvangrijk was, dat, zelfs als dat betekende dat ik nog jaren eraan zou kunnen werken, ik nooit helemaal 't werk zou kunnen afmaken omdat 't daarvoor te breed was en teveel aspecten van ons menselijk bestaan bestreek.
Mijn negatieve ervaringen echter hebben me op andere gedachten gebracht.
Ten eerste wordt mijn leven en het kwaliteitsgehalte ervan al zo gedwarsboomd door mijn medeschepsels, dat het voor mij welhaast onmogelijk wordt me voor honderd procent te weiden aan mijn werk.
Mijn dakloosheid en mijn depressiviteit zijn daar voor een groot deel debet aan.
Andere schrijvers kunnen 's ochtends vroeg aan hun schrijftafel gaan zitten en tot 's avonds (laat) doorwerken.
Eventueel zal hun vrouw of werkster het eten verzorgen en het huishouden doen. Papier en notitie's kunnen zij regen- en windvrij bewaren en opbergen, zonder dat ze beschadigd worden of door omstandigheden kwijt raken.
Ik heb niet alleen geen hulp, maar moet ook een fatsoenlijke woning missen, ik heb geen schrijftafel of keuken, zelfs geen computer!
Het werken aan meer dan vijftig internetsites -en dan reken ik alleen nog maar de DNH -pagina's en niet de andere pagina's van mijn hand- is me daarom boven het hoofd gegroeid, en de realiteit van alledag geeft me veel te weinig tijd of mogelijkheid welke minstens aanwezig moet zijn om me met volle inzet op het werk der Waarheidspagina's te kunnen gooien.
Maar ten tweede is me het doel van de DNH -Waarheidspagina's verschoten: de mensheid waarvoor ik het tenslotte allemaal doe.
Ik ben zo veel bedreigd, valselijk beschuldigd en gehaat door wat ik hier openbaarde, dat ik me ben gaan afvragen waar ik het eigenlijk allemaal voor deed. Tenslotte geloof ik de 'roem' als schrijver/filosoof wel, werd er geen cent wijzer van en was mijn liefde en achting voor de mensen, die ik met deze pagina's uiteindelijk alleen maar hielp, zo gereduceerd, dat ik ben gaan twijfelen aan mijn toewijding en me af gaan vragen of het allemaal wel de moeite waard was.
Mijn ervaringen met de mens in mijn leven was van een dusdanig negatieve aard dat de moeite en overgave die het werk van me vergde 't allemaal niet meer waard was: bij mij groeide het besef van 'laat de mensen het maar zelf uitzoeken' en 'ik ga niet mijn beulen helpen op het pad naar verlichting'.
De mens is grenzeloos immoreel. Om die omvang te beschrijven schieten zelfs honderd DNH -Pagina's nog tekort.
Ik kan daar in mijn eentje als een Don Quichotte tegenin gaan, maar dan zou ik mezelf tekort doen.
En wanneer ik deze mensheid in het eigen vet gaar laat koken, zullen zij dan niet als vanzelf geconfronteerd worden met hun immorele daden en tekortkomingen? Wat zoue ik daartussenin gaan staan, enkelt om de demonen te helpen en hun welverdiend lijden te voorkomen?
Ik heb een lange tijd toekomstige generatie's (de kinderen) willen behoeden voor het kwaad van hun ouders. Maar juist die kinderen bleken zo vreselijk amoreel en mee te heulen met de duivel die deze wereld regeert.
Nog nooit is er een jongere tot mij gekomen om te luisteren naar me, in tegendeel.
Ze kwamen tot mij, om me te veroordelen en om me met hun betweterij en klakkeloos napraterij van wat hen door pure indoctrinatie was ingeprent, lastig te vallen. De kinderen waar ik altoos zo van heb gehouden en alles voor had opgegeven. De jeugd waarvoor ik door het slijk ben gegaan, me heb laten misbruiken en bespuwen, vals beschuldigen en mishandelen.
En waar ik uiteindelijk de DNH -pagina's om begonnen ben.
Ik ben in hun nog het meest teleurgesteld.
En dus, ofschoon de DNH -pagina's nog niet voor de helft af zijn, sla ik het boek dicht en stop ermee tijd, moeite en geld te verspillen aan een mensheid die het dat alles allerminst waard is.
Ik kies voor mezelf en jullie kunnen allemaal letterlijk naar de hel lopen!
(wordt vervolgd)

ax