1) WILLEKEUR.

Iedereen, ook een agent of opsporingsambtenaar, is altijd onderhevig aan willekeur. De een zal hij vriendelijk en sociaal vinden, en dus willen helpen en beschermen, terwijl hij tegen een ander immoreel is, omdat hij hem op zijn beurt van immoraliteit verdenkt. Maar ook angst speelt bij willekeur een rol. Of de ernst van het al dan niet gepleegde misdrijf. Of prioriteit van het gepleegde misdaad of overtreding. Of de bedektheid en verhuldheid van een (mis-)daad.
Willekeur is het eerste en grootste obstakel voor een rechtvaardige wereld door middel van strafrechtpleging, en infecteert iedereen die zich inlaat met opsporing of wetshandhaving. Deze treft natuurlijk niet alleen agenten van politie. Ook rechters, advocaten, medewerkers van het openbaar ministerie, politici en de man van de straat zijn in hun oordelen altijd onderhevig aan willekeur, kieskeurig en daarom fundamenteel immoreel, discriminerend en altijd onrechtvaardig.
Een tijdje geleden riep de overheid oa. in het vervoer door middel van posters en reclame de burgers op bij geweld in openbare ruimtes zelf in te grijpen en de politie te bellen. Een hopeloze oproep van een overheid die niets snapt van de gevolgen van het eigen falend beleid in het verleden, laat staan dat de dames en heren doorhebben, dat de verruwing van de samenleving en het alom wijdverbreid expanderend a-sociaal en crimineel gedrag het directe gevolg zijn van dat sociaal en juridisch falend beleid in het verleden, met tot op de grondslagen van hun collectieve gedachtengangen en ideeen -voor het merendeel afgekekene van de (voor-)ouders- inferieure mens- en wereldbeelden en een compleet verdraaide kijk op de werkelijkheid.
Want niemand is in staat objectief (en dus rechtvaardig) te (ver)oordelen en wij allen worden door 'het kwaad', dat zich natuurgetrouw verhullend afspeelt, met opzet om de tuin geleidt!
Een waarnemer van een delict -hoe klein ook- zal geleidt worden door a: angst.
Wanneer zo iemand een groep jongens iets ziet doen wat niet mag -bij hem in de straat wellicht- zal hij onherroepelijk geneigd zijn te doen alsof hij niets gezien heeft en doorlopen, terwijl de overlast van iemand, waar hij niets van te duchten heeft vroeg of laat uitmond in een beklag.
b: voorkeur. Wanneer hij een vriend of iemand wiens goeddunken hij zeer belang bij heeft iets illegaals ziet uitvoeren zal hij altijd (in veruit de meeste gevallen) niet optreden en doen alsof hij niets gezien heeft, en bij het getuigen zijn van een misstap van een van zijn vijanden, iemand waarbij hij een groot belang heeft dat-ie een tijdje in de gevangenis verblijft of iemand die hij niet mag of wiens gezicht hem niet aanstaat, zal hij eerder geneigd zijn aangifte te gaan doen.
Maar ook als het slachtoffer een in zijn ogen 'slechterik' is of juist een vriend zal hij in veruit de meeste gevallen immoreel handelen en volgens het eigen (inferieure) rechtsgevoel.
Ook het prioriteitenbeleid van justitie, waar (door tekort aan werkkracht) bij een minder belangrijke overtreding niet wordt opgetreden is een vorm van voorkeur en dus tekortdoen en onrechtvaardig (en deze onrechtvaardigheid in de hand werkend). En c: onwetendheid. Achter de rug van ieder gebeuren zaken welke hij niet ziet. Wanneer iemand ziet dat een of gene geslagen wordt en er zich mee bemoeit en op de dader afstapt zal hij meteen aannemen dat degeen die begon met slaan de schuldige is, terwijl hij niet gezien heeft wat zich voorafgaand aan de gebeurtenis plaatsvond.
Laat ik met een voorbeeld mijn hypothese bijlichten met een verhaal, dat ik ooit eens ergens gelezen heb (ik heb het dus niet zelf verzonnen!).
Ik laat u een beeld zien van een heks, die kinderen gevangen houdt in een kille kerker onder haar huisje. Wat is uw reactie? Nu laat ik u ditzelfde tafereel zien, maar vertel er eerst bij dat die kinderen feitelijk slechte demonen (of entiteiten) zijn die de mensheid willen vernietigen en dat de heks een betoverde engel is die voor het goede en de mensheid streeft.
Uw reactie, bij hetzelfde beeld, nu, is heel anders en geheel in tegenspraak met die u eerst gaf. Terwijl u beide keren ervan overtuigd bent getuige van een 'slechterik' te zijn: de eerste maal dacht u dat de heks de boze was, de tweede keer wist u dat de kinderen demonen waren.
Nu vertelt iemand anders u -voordat ik u wijsmaak dat die heks in werkelijkheid een goede fee is- dat ik een aardsleugenaar ben en een bloedhekel aan kinderen heb. En weer verandert uw opvatting van wat er werkelijk gebeurt bij hetzelfde beeld van de heks met die kinderen dat u aanschouwde.
In werkelijkheid heeft alles dat u ontwaart zulk een voorgeschiedenis en reageert u nooit naar wat zich heeft afgespeelt maar naar wat er in uw geesteswereld speelt, en heeft uw daad bij ingrijpen nimmer een legale basis.
Wanneer nu mensen worden opgeroepen anderen -waarvan zij denken het kwaad te vertegenwoordigen- bij de overheid aan te geven -of dat nu vrijdenkers in een totalitaire maatschappij zijn of wetsovertreders in een democratie- vechten zij in werkelijkheid niet tegen het kwaad -wat dat dan ook mogen inhouden- maar vormen slechts het gereedschap voor het vooropgezette, verhulde en betrekkelijk 'kwaad'.


2) VALS BESCHULDIGEN.

Hoeveel mensen voor het gerecht verantwoording hebben moeten afleggen voor het andermans valsbeschuldigen weet ik niet, zeker is dat het insinueren en suggereren totaan het daadwerkelijk al dan niet verhuld valselijk beschuldigen (vals beschuldigen is verhuld wanneer ze bv. in een vraag geweven is, bijvoorbeeld: "Hoeveel overvallen heb je gepleegt?" of: "Hoevaak heb je haar misbruikt?", maar ook wanneer zij tussen neus en lippen geuit wordt -onbewijsbaar en onvervolgbaar.) wijdverbreid in alle lagen en sectoren van de maatschappij talrijk moet voorkomen.
In sommige Amerikaanse staten is de uitvoering van de doodstraf aan ter dood veroordeelden opgeschort omdat de mensen eindelijk begrepen dat er talloze onschuldigen waren terechtgesteld, en misschien nog wel meer! Als men bedenkt hoeveel mensen er aan onderzoek en uiteindelijke veroordeling meewerken kan men constateren hoe inferieur zo een rechtssyteem functioneert, door tal van menselijke oorzaken. Om nog maar niet te denken aan het feit dat al deze mensen, die onschuldigen bewijsbaar vals hebben beschuldigd, nooit ter verantwoording geroepen zijn, maar in tegendeel: nog steeds werken op machtige positie's vanwaaruit zij hun criminele daden veelvuldig op onschuldigen kunnen verrichten.
Een wel heel bizar gevolg van veelvuldig en langdurig valsbeschuldigen is de valse bekentenis, waarbij de onschuldige door psychische druk van zijn verhoorders daden gaan bekennen die hij nooit beging.
Ook zullen mensen als individueel lid van een groep of samenleving natuurlijk nooit allemaal hetzelfde aantal malen vals worden beschuldigd of valselijk in staat van beschuldiging worden gesteld. Een grote groep van de mensen zullen een gemiddeld aantal keren vals worden beschuldigd van iets, onbenulligs of van zwaar belang. Een kleinere groep zal meer of juist minder worden beschuldigd in zijn leven, terwijl een kleine uitzonderingsgroep extreem veelvuldig zal worden valsbeschuldigd door zijn omgeving en steeds van iedereen van alles beschuldigd worden.
En juist deze kleine groep, die extreem vaak door het collectief onbewuste van de groep altijd worden aangewezen als zondebok, hebben een grote invloed op het gedrag van alle mensen en kunnen extreme misdaden begaan. Omdat er in een maatschappij die zo in zijn fundamenten rust op het beschuldigen en beschuldigd worden de uitzonderlijke individuele gevallen veelvuldiger gaan voorkomen gaat ze altijd gepaard met een verhoogde en verharde criminaliteit. Hier is sprake van een piramyde-effect.
Tenslotte mag hier nooit de grievende en stuitende inwerking van het valselijk beschuldigd worden worden gebagatelliseert. Vaak zal de politie niet eens 'sorry' in de mond nemen na constatering dat ze er weer eentje te pakken hebben. Nog vaker zullen ze zo iemand uit angst voor gezichtsverlies of de overtuiging, dat hij 'dan wel iets anders geflikt zal hebben waar wij niet achterkomen', wanneer het mogelijk is, toch z'n -onterechte- straf laten uitzitten.


3.) MACHTSMISBRUIK.

De nadelen op een samenleving welke een fenomeen als machtsmisbruik heeft is natuurlijk zo groot en ondermijnend op het gebied van rechtszekerheid, dat deze alleen al verreweg de voordelen van een rechtssysteem overtreft. Te noemen zijn o.a. : willekeur, klasse-justitie, ambtenaren die elkaar 'dekken' alsook onwil van politiefunctionarissen en prioriteitenbeleid, alsook ongeoorloofde opsporingsmethoden. Maar bovenal wordt macht misbruikt door de grootste groep, de sterkste, in deze Justitie en haar medewerkers, die voorstanders van het inferieure strafrechtsysteem zijn, omdat zij daar belang bij hebben en menen deze immorele misdaden geheel straffeloos te kunnen plegen. In allerlei instellingen houden zij mensen (volwassenen) en kinderen gevangen, vaak onder gedwongen medicatie, en moreel verdedigd met halve waarheden en leugens over mens en maatschappij en recht en onrecht.
Dat dit machtsmisbruik een desastreuse invloed mag hebben op het geestelijk welbevinden en dus het moreel besef van geheel de bevolking mag hier overduidelijk zijn.


4.) BEDREIGENDE INVLOED.

De wet hangt als een zwaard van Damocles boven de meeste criminelen.
Vaak zullen zij nog ergere misdaden begaan om maar uit de gevangenis te blijven. Veel misdaden zouden nooit begaan zijn als de crimineel niet onder de dreigende spanning van langdurige gevangenisstraf had gestaan.
Maar ook in situatie's waarin niet-criminelen geraken kunnen kan de dreiging van vervolging immoreel gedrag en zelfs criminaliteit doen ontstaan.


5.) NIET ALTIJD WAARHEIDSOPHELDEREND.

In veel gevallen waarin misdaad een rol speelt zal de wereld nimmer de echte waarheid en achtergrond kunnen kennen. Ook niet als er mensen in de gevangenis komen,waarbij de kans dat er onschuldigen worden gestraft en misdadigers vrijuit gaan het hoogst is.


6.) DE PERFECTE MISDAAD.

Er zullen altijd mensen zijn die denken ongestraft een misdaad te kunnen plegen. Hiertegen is geen enkele wet of straf tegen bestand.
De gezagsbekwaamheid van een overheid die weet hoe de burger te instrueren zodat deze niet de behoefte voelt een misdaad te begaan is de basis die ten grondslag ligt aan de oorzaken van dit soort misdaden en (overtredingen!).


7.) CRIMINEEL VOORDEEL.

Juist als iets verboden is kun je er geld mee verdienen.
Goed voorbeeld hiervan is de drugscriminaliteit. Wanneer je iets verbiedt, heeft dat altijd tot gevolg dat er andere slachtoffers vallen, soms zelfs meer.
Hoeveel slachtoffers heeft de opiumwet de afgelopen veertig jaar niet voortgebracht? En hoeveel prooien zou het vrije drugsgebruik Nederland hebben opgeleverd, hoeveel meer dan het nu reeds doet?


8.) COLLECTIEVE VERANTWOORDELIJKHEID VERSUS DE INDIVIDUELE.

In Nederland kennen we niet de collectieve rechtsspraak. Groepen mensen kunnen dus nooit ter verantwoording geroepen worden. Bij een schuldvraag bij b.v. een ramp zal de groep altijd opzoek gaan naar individuen of kleine groeperingen om de schuld aan te geven, als er iemand moet boeten. Omdat er vaak grote belangen mee gebezigd zijn en het voor de grootste groep in een democratie erg gemakkelijk is om collectief anderen te (vals-) beschuldigen treffen wij dit 'groepsmisbruik' veel aan in de maatschappij.


9.) VALSE BEKENTENISSEN.

Om van het mensonterend verhoor af te zijn bekennen mensen vaak dingen die ze niet gedaan hebben, of bezwijken aan de verleiding van beloofde strafvermindering. In Amerika zullen de meeste onschuldige verdachten vaak akkoord gaan met een beschuldiging, omdat ontkennen meestal een hogere straf inhoudt.
Maar ook zijn er mensen die vanwege hun psychiatrische achtergrond valse bekentenissen plegen. Of kunnen hele jonge personen en minderjarigen door de bejegening van politiepersoneel sterk in hun visie op de werkelijkheid worden beknot.


10.) MARTELINGEN.

Om bekentenissen af te dwingen worden vaak onmenselijke misdaden gepleegd door autoriteiten en gezagsdragers. In andere landen gebeurd dat vaak niet eens meer in het geniep, maar in Nederland zal de politie verholen en onzichtbare martelingen gebruiken in bepaalde gevallen. Maar ook een onmenselijk gevangenisregime lees geestelijke en lichamelijke mishandeling totaan moord en (mede-) schuld aan moord of dood horen hierbij.
Dat de gevangenissituatie een kweekvijver vormt voor verhuld immoreel, kwetsend en onrechtvaardig gedrag bij mensen die dagelijks in de nabijheid van en met delinquenten werken, welke overgeleverd zijn aan de nukken van hun cipiers mag hier overduidelijk zijn.


11.) WETTIGE CRIMINALITEIT.

Zaken die niet strafbaar zijn maar wel kwetsend of provocerend of gewoon zeer a-sociaal zullen beter gedeien als ze niet ook bestraft worden. Pesten bijv kan tot crimineel gedrag leiden bij slachtoffers.
Het behoeft hier geen betoog dat iemand die zelf veel mishandeld, beschuldigd (vitten) of gepest is, bij een misdaad die in relatie staat tot die mishandeling, dat gevit en gepest, nooit net zoveel schuldig kan zijn als iemand, die veel minder of (bijna) nooit werd mishandeld of gepest.