Wat mij altoos
zo verwonderde in de figuur van de Fuhrer was mijn eigen reactie telkens wanneer ik hem zag, die een van bewondering
en respect voor een buitengewoon persoon was, iemand die ik meer beminde dan een broer en overduidelijk zich profileerde van
allen rond hem door een soort aangeboren creativiteit om z'n omgeving naar z'n hand te zetten en te leiden, die ook ik bezat
en andere grote leiders als bijv. Mao Tse Tung; rebellen die uit de groep ontstegen door hun heldere, vernieuwende kijk op
het mens-zijn en het groeps-zijn, en daardoor een leiderschap bezaten die ze boven hun omgeving uit deed stijgen.
Natuurlijk moeten mensen die de hedendaagse geschiedenis
zo sterk hebben gedomineerd als hij wel 'n bijzondere aura en uitstraling hebben gehad, en ik weet zeker, dat dat voor meer
mensen geldt die in hun leven en in de maatschappij een dusdanige grote invloed hebben gehad, dat zij in geen enkel opzicht
te vergelijken zijn met de mensen om hen heen en daardoor niets van die gewone, onpersoonlijke identiteit bezitten, welke
zovelen anderen uit hun tijd en hun omgeving zo hevig kenmerken.
Ik zou tien keer liever tegen het gezicht van Adolf
Hitler, wanneer ik hem nooit gekend zou hebben, op straat per ongeluk opgelopen zijn dan tegen menig gezicht dat ik vandaag
de dag op diezelfde straat tegen kom en waar ik angstvallig voor opzij ga.
In zoverre je uit mag gaan van de eerste indruk welke
de man op mij heeft, heeft hij niets van de slechterik en de massamoordenaar die hij in werkelijkheid is (zou zijn), of het
zou moeten zijn -en dit is ook mijn overtuiging- dat de Furher in niets verschilt van de meeste mensen die ik ken, en die
-stuk voor stuk- wanneer ze de kans krijgen, idemdito grote massamoordenaars zouden zijn en degeen die zij zoveel slechts
toebedelen net zo rigoreus naar de andere wereld zouden helpen, als Hitler met de joden/homo's gedaan heeft, wanneer ze dezelfde
mogelijkheid als hij had, hadden.
Maar heeft Hitler eigenhandig dit wel gedaan en het
bevel hiertoe gegeven?
En zo ja, hoeveel meer schuldig is hij dan wel dan
ieder ander die vindt dat ze die of die personen allemaal maar moesten opsluiten of over de kling jagen, of stilzwijgend (en
levensgenietend) toestaan dat miljoenen op de meest onmenselijke manier moeten leven en sterven, alleen maar omdat hij toevallig
wel in staat was de daad bij het woord te voegen, wat al die anderen -wanneer ze in diezelfde positie als Hitler waren, en
dezelfde kans als Hitler hadden gehad- evenzo of misschien wel iets erger (aan-)gedaan hadden?
We weten allemaal dat Hitler een vegetarier was.
Toen hij aan de macht kwam, was een van de eerste wetten die hij invoerde 't verbod op vivisectie.
Hoe in- en inslecht kan een mens zijn, wanneer-ie
zoveel respect voor dieren weet op te brengen en de misvatting in zou zien, dat de groep mensen die hij zo haatte -in dit
geval de joden- helemaal niet zo slecht zijn en wellicht net zo 'goed of slecht of schuldig' is, als de dieren die hij
zo respecteerde?
Ik probeer op deze pagina niet de misdadiger Hitler
-die hij ontegenzeggelijk was- goed te praten, maar bestrijd om 't hardst dat hij zoveel slechter is dan menig persoon waar
nooit iemand van gehoord heeft of ook maar enig ander leider en aanvoerder, die zijn volk ten oorlog voerde, en misschien
wel meer doden op zijn geweten heeft dan de zes of twintig miljoen, als die al allen alleen maar door Hitler's schuld en toedoen
het leven hebben verloren -zonder naar bijvoorbeeld andere hoge Duitse bevelhebbers te kijken of zelfs maar de minste
Duitse of zelfs geallieerde soldaat.
Leest 'Oorlog in Gallia' van Ceaser er maar
eens op na, of de geschiedenis van Rusland van na 1917, met Stalin in de hoofdrol, de ongekende massamoordenaar Pol Pot
of de gevreesde, talloze dictators, die misschien niet zoveel moorden op hun geweten hebben, maar persoonlijk wel veel en
veel weerzinwekkender en bloeddorstiger waren, zoals Idi Amin of -veel actueler- Sadam Hoessein.
Waarom neemt Hitler zo een speciale plaats
in dit rijtje -anders dan dat hij net zo tot ieders verbeelding spreekt als dat hij tot de mijne doet en die typische
reactie uitlokt?
Hitler, maar ook Mao zijn leiders, die zich
vanuit het niets hebben opgewerkt tot de grote aanvoerder en leidsman die ze geworden zijn door een behelsing die ze
van het begin van hun loopbaan gevoeld moeten hebben, als een groot zanger of kunstenaar zo vaak al in hun jeugd 'weten' of
aanvoelen dat zij een grote toekomst tegemoet gaan.
Premier Balkenende -met alle egards die de
man past- zal dat toch wat minder hebben gehad, en zelfs onze president Bush zal moeten bekennen, dat z'n roep naar 't presidentschap
van de Verenigde Staten een carriere-planning is geweest en niet een behelsing van 't idee de mensheid te verlossen van een
bepaald kwaad.
Wanneer ik Hitler op die oude zwart-wit
films zie tussen generaals en andere Duitsers doet me altoos het idee zo integreren hoe het kan dat een man, deze man, iedereen
zo gek heeft weten te krijgen dat ze naar hem, en niet naar elkaar, luisterden.
En als ik dan naar z'n gezicht kijk, en de
vele boeken lees die over hem geschreven zijn, begrijp ik het antwoord op die vraag, dit is z'n creativiteit de wereld te
zien zoals hij 'm zag.
En dan bedoel ik niet eens de leer van het
Nationaal-socialisme. Wat Hitler zo jong al voor ogen had was het machtsvacuum waarin hij gezogen werd! Z'n leer en dogma's
kwamen daarachteraan pas!
De speciale aandacht die zijn persoon
in het Nederland van na, laten we zeggen 1970, heeft ondergaan is een hele andere dan die hij zelf voor ogen heeft gehad.
Voor de autoritaire wereld van nu is Hitler
de belichaming van de anti-leider, die iets zei wat je nu niet mag zeggen, nl.: 'Zij zijn slecht om wat ze zijn, en wij zijn
goed om wat we zijn', terwijl dit toch hetzelfde is als wat je nu bijna moet zeggen om niet ireeel of zelfs immoreel
over te komen, nl.: 'Zij zijn slecht om wat ze doen en wij zijn goed om wat we doen!', wat natuurlijk net zo fascistisch
en immoreel is.
Hitler provoceert en rebeleert ook nu nog de
gevestigde orde van onze maatschappij, daarom spreekt hij nog steeds -veelal heimelijk- ieder zo tot de verbeelding als een
verboden, maar o zo opwindend spel een kind aanspreekt, en wat hij -stiekem en verdrongen- daarom zo adoreert!
HITLER, DE BOOSWICHT.
Ikzelf geloof, zoals U elders op de DNH-pagina kunt
lezen, in een onfeilbaar en minitieus kloppend en rechtvaardig, universieel beloningssysteem, dat ieder levend wezen (ja,
ook dieren en planten) met zich meedraagt, en waar geen van die wezens onderuit kan komen (en zeker al niet door immorele,
verwijtbare handelingen of -zelfs- gedachten), zonder dat daar een aardse of goddelijke rechter voor nodig is. De meeste mensen
geloven echter, dat ze zelf die rechter zijn, en zullen meteen, bij het horen van de naam Hitler, hun afschuw uiten en het
gesprek een andere wending proberen te geven. Terwijl Hitler toch zeker geen grotere misdadiger is dan pakweg een Ceaser,
Napoleon of iedere andere veroveraar uit de geschiedenis. Ik zei het al hierboven: hoevelen zouden niet nog meer dan het aantal
slachtoffers dat Hitler maakte, maken en (laten) afslachten, als ze de kans hadden, en zijn die dan nu zoveel beter, omdat
het hen niet lukte en ze te stom waren, of simpelweg niet uitverkoren zoveel macht en heerschappij te verkrijgen, als Hitler,
en, als ik ze noem, de ontelbare roemlozen -een naam hadden ze nog net-, wek ik dan bij die toch allerminst objectieve rechters,
die salonkoningen en -koninginnen, medelijden, rechtsbescherming en achting op, bij dezelfde misdadigers, massamoordenaars
en kwaadsprekers, die nog niet een honderdste presteerden, van wat Hitler voor elkaar kreeg; namelijk wereldheerschappij en
de machtigste mensen rond je zo gek, dat ze allemaal doen wat jij zegt?
Natuurlijk was Hitler een misdadiger. Maar
is de afschuw in de reactie op het horen van zijn naam, en een onverbiddelijke doofheid voor het genie Hitler en de persoon,
die willekeurige afschuw (bij hen, die de oorlog niet hebben meegemaakt), niet enkelt een afspiegeling van de slechtheid
en immoraliteit die heimelijk en evenzo genegeert leeft en aanwezig is in die mensen, in hun onbewuste, en zouden die mensen,
wanneer ze dezelfde kans als Hitler hadden, niet net zoals Hitler reageren- nu misschien niet op de joden, maar (bijvoorbeeld)
op hen, die zouden beweren dat Hitler een goede man was, die het beste met de mensheid voorhad, of alleen maar zouden pogen
Hitler in een ander daglicht te stellen dan waar hij door zijn misdaden en de geschiedenis nu in staat?
Ook Adolf Hitler ontkomt niet aan het universieele
rechtssyteem dat boven leven en dood heerst.
De blindheid voor dat rechtssysteem heeft meestal
dezelfde oorzaak als de blindheid voor het eigen, inferieure geweten.
Een abnormale afkeer voor bijvoorbeeld Adolf Hitler
behelst veelal een aard die dezelfde is als die van Hitler, net zo immoreel, verwijtbaar en dus schuldig en (universieel)
strafbaar, simpelweg omdat zij benevens de waarheid ligt!
Het enige verschil is dat zij naamloos en ongekend
zullen blijven, tenminste, voorzover het de aardse mensenwereld betreft. Aan het universieel rechtssysteem ontkomt geen van
hen, welke naam ze ook mogen dragen! Niemand: dader of slachtoffer! (wordt vervolgd)
