KONING H. ( slot )
d e r d e b e d r i j f
eerste
toneel
in
de kasteeltuin van het slot van koning H.
op:
Alex, page en koning H.
Alex:
'Waar is de schone Appendix, o
koning? Ik heb hem zo gaarne bij me!'
Page:
'Is hij mooier dan de schuchtere
Euforius, jonge, of de ondeugende Matrix, die altijd in is voor het minnespel?'
Koning H.:
'Ik heb ze allemaal evenzo lief
bij me! Hij heeft gelijk, die zegt dat een jongen mooier is dan een man, want ik heb alle jongens evenzo lief bij me- totdat
ze een baard krijgen!
Alex:
'Menig man of vrouw kan ik mijn
liefde geven! Maar deze jongeling heeft bij mij een streepje voor!'
Page:
'Is het, koning, een voorrecht
de jonge mens meer lief te hebben dan de oudere?'
Koning H.:
'Men zoue bij de goden een bevoorrecht
iemand zijn, immers: zij hebben de liefde lief!
Ofschoon de liefde, naarmate men
ouder wordt, niet minder bevoorrecht behoeft te wezen. Degeen die haar, op jonge leeftijd op haar juiste waarde schat, zal
ook in zijn laatste dagen plezier en ontzag voor haar hebben. Hen die haar, daaraantegen, al op jonge leeftijd verontachtzaamt,
en haar strikte regels niet in acht neemt, zal gebukt onder haar gaan: hetzij doordat ze later nijdig en naar jaloersheid
neigend naar de jonge generatie's opziet, die zo bevoordeeld lijken met die aangeboren gave, of uit louter gemis en ontbering
van wat men -gehinderd door de wetten der natuur- altoos zo lief had!'
Alex:
'Ik zal altijd van Appendix blijven
houden. Met of zonder baard!'
Koning H.:
'De liefde is, samen met 't geheim
van de dood, en met dat van de herkomst van het leven en dat van de wortels van onze ziel, een van de grootste mysterie's
van het bestaan.
De meeste mensen beoefenen haar
amper- laat staan dat ze zouden weten, wat achter haar lag! Ze voelen haar, wanneer ze aan hun gedachten knaagt, maar negeren
haar.
O, hoevelen verachten haar
wanneer zij nog jong en aantrekkelijk zijn: ze vereren een valse kuisheid -niet voor God, maar voor hunzelf- , om later, wanneer
de schoonheid hun verlaten heeft, het tekortgeschotene alsnog in te willen halen.
Maar de liefde kent haar wetten:
wie valt er op vergane glorie, op wat eens mooi en begerenswaardig was, maar nu, door te lang getalm, verwelkte als een roos
aan het einde van de zomer?
Zo straft het eigenzinnige ego
zichzelf: wie het minnespel verontachtzaamt wanneer zij met anderen gedeeld moest worden, verlangt later, wanneer dat spel
den anderen toebehoort, slechts nog naar de eigen jeugd, naar eeuwige schoonheid en sterveloosheid!
Maar het moment, dat
er een god -misschien een gevallene of een uitgestotene- uit louter ballorigheid -immers: wat zou hij ermee winnen: de liefde
is er voor wie haar met andere delen kan- of in een bui van buitenzinnelijkheid -zo een daad bega je pas
wanneer je buiten je zinnen bent- zo iemand een tweede jeugd zou geven, en een tweede kans, dan zouden zij alsvanzelf, en
wederom vanwege die gulzigheid, vervallen in dorre kuisheid of hoererij: beiden verstoken van de liefde gelijk een dolende
in den woestijn verstoken is van enig menselijke aanwezigheid! Hij ziet ten leste niet meer om naar richting of redding. Zand
is al wat hij ziet, datzelfde zand, diezelfde korrels en van dezelfde kleur als dat wat spoedig zijn schedel bekronen zal,
hetzelfde als waarop zijn knekels straks een matras vinden zullen!
O, de liefde is noodzakelijk!
Het is daarom ook zo nodig, dat
zij reeds jong beoefent worde. Te jong kan eigenlijk niet. Men zoue kunnen stellen dat, wanneer iemand praten kan, hij feitelijk
rijp is en aangespoord moet worden tot de liefde.
Het is in ieder geval beter
er te vroeg mee te beginnen dan te laat: de schade die men zou kunnen lijden wanneer er te vroeg mee wordt begonnen weegt
immers lang niet op tegen die van hen, die er te laat mee beginnen.
Hebberig van het onthouden en uit
angst dit alles wat men liefde noemt, en wat sommige lust noemen -weer anderen stellen dat daar een hemelsbreed verschil
tussen zit, wat ik niet kan beamen, maar goed- hoe dan ook, uit angst dit, deze opwinding, te moeten missen en -met den dood-
te moeten verliezen -in feite een doodsangst dus!- neigen zij dusdanig naar immoreel gedrag, dat het niet alleen schade aan
hun eigen ziel en karma toebrengt, maar tevens aan de tallozen die hun slachtoffer zijn! De kwaliteit van het beleven van
die edele zou er collectief op achteruit gaan- getuige de hoge oorlogs- en criminaliteitcijfers in Heteroland.
De kinderen en de jeugd geven het
ook zelf zo aan. De hetero's ontkenden dit weliswaar, maar iedereen, die eerlijk is, en niet door een gebrekkig geheugen wordt
geplaagt, weet dat die dwaze liefde vele vormen heeft dan alleen maar die tussen man en vrouw!
Een gewillig kind stuurden ze naar
het dolhuis of noemden haar een hoer. Maar welke jongen beleefde zijn eerste orgasme met zijn lief?
Het eerste orgasme van een man
zou een rede voor de gemeenschap moeten zijn een groot feest te bouwen!
Het is het beste orgasme van zijn
leven en een overrompelende ervaring, die waarschijnlijk vergelijkbaar is met die van de dood, wanneer een goed en devoot
iemand, die zijn hele leven heeft gewijd aan God en aan de wijsbegeerte, onmiddelijk naar de hemel toegaat!
In heteroland vonden ze het normaal
dat een kind -nog voor het praten kon- alleen sliep in zijn bedje, geisoleert van de rest.
Iedere hetero zou het minstens
opmerkelijk hebben gevonden, wanneer mensen bij elkaar in bed en bad zouden gaan, en associatie's hebben met in hun ogen abnormale
en ontoelaatbare gedragingen- afgezien van leeftijd of handeling.
Terwijl het de heterowereld was,
die aan liefdesgebrek ten onder ging -niet aan een oorlog tegen mij-, tallozen, die de eenzaamheid als slapie hadden,
en wanneer ze het geluk hadden -bij toeval of uit pure geslepenheid- een lieverd te hebben gevonden, meestal dan nog met een
verlangende blik en beeldende fantasie naar andere lieverds keken, dorstend naar iets wat klaarblijkelijk hun enige slapie
ze niet geven kon! Ha!
De hetero's werden allemaal gecastreerd
in hun jeugd door de eigen ouders en opvoeders! Affectie en sensualiteit kenden ze niet, hoererij en misbruik was het devies.
Voor hun vuil hadden ze immers een zondebok: den pedofiel.
Nu maken ze de duivel in de hel
maar wijs, dat-ie kinderen misbruikt. Ik ben alleen wel bang, dat hij 'r erg weinig liefde voor terug geeft! Ha! Ha, ha! De
liefde!
Liefde moet je verdienen, niet verbieden
of monopoliseren!
Liefde moet je voor zijn, niet
op zijn beloop laten!
Je moet haar niet onthouden aan
haar, die naar haar vroegen!
Door slinkse wegen en redenen van
minder allooi hebben reeds velen de eigen schijnheiligheid op dit gebied hoog kunnen houden, wat ze niet gelukt waren wanneer
ze openlijk en in alle vrijheid bedreven had mogen worden!
Ieder mens heeft recht op haar
en ieder, die haar ontnomen werd, zal op den duur -wanneer hij geen heilige is, die, wederom uit liefde, maar nu voor
God, z'n beenderen in een kille cel eerst oud en dan vaal worden laat- onmenselijk worden en tot onmenselijke daden -buiten
de eigen schuld en verantwoordelijkheid om- komen.
Daarom is hij, die haar een ander
ontzegt, een misdadiger, niet hij die haar -anders dan anderen- onderhoudt. Hij, die haar een ander opdringt is verkeerd en
begaat een slechte daad, maar hij die haar een ander, bij woord, onthoudt, is een onvergeeflijke schurk, die na dit ondermaanse
vrijwel onmiddelijk zijn straf, de hellegang, ondergaan zal.
Immers, een verkrachting kent
minder slachtoffers dan zo een massale leugen!
Hoevelen worden er niet gekwetst,
wanneer dat wat goed is en oprecht -mysterieus misschien en persoonsgericht- maar eerlijk en uit het hart en daarom zo kwetsbaar
voor kwaadsprekerij en schijnophouders, door deze leugenaars en mensenhaters als het tegenovergestelde, namelijk afkeuringswaardig
en van het kwade afkomstig, afgeschilderd wordt- hoevaak moeten zij hun drogredenen herhalen eer de domme massa hen gelooft,
hoe langdradig moet propaganda zijn om zoveel kwaad aan te richten, dat het eerst een hele generatie en later een heel volk
schade toeberokkent, en op den duur de normen en waarden van de gansche maatschappij tenietdoet en de ondergang van een wereld
inzet?
De liefde is geen spel dat men
vals bespelen kan! Heteroland was aan haar eigen perversiteit ten onder gegaan, wanneer ze niet tegen mijn schild te pletter
waren gelopen!
En ik zeg U, kinderen, dat elke
samenleving, alle werelden waarin liefde en lust, op welke manier dan ook, gekuist, verboden en vervolgt wordt, gedoemd is
om aan haar eigen inferieuriteit ten onder te gaan.
Niet mijn schild ende wapens, noch
de hellebliksem van Gertruidia zullen hen verbrijzelen, maar hun eigen frustratie's en haat zullen -door zo een verbod- alsvanzelf
op den duur de overhand nemen en een wisse zelfvernietiging op gang brengen. En geen levend schepsel die daar over in zal
behoeven te zitten of medelij met hen hoeft te hebben, daar zij dubbel en dwars zelf verdient is!
Het is de prijs die de duivel vraagt
voor zijn diensten. En ik weiger medelijden met de duivel of zijn onderdanen te voelen!
Medelijden heb ik met de jongeren
-veelal kinderen nog- die hun liefde moesten smoren in een van hogerhand opgelegde en dus opgedwongen kuisheid. Die hun mooiste
dagen in onwetendheid of verlangen en (veelal verhuld) begeren moesten verdoen.
Medelijden ken ik voor de jongens
en meisjes, die hun jongste jaren vergooiden, omdat ze geisoleerd werden van de rest, en waren wijsgemaakt dat dat verlangen
of haar uiten een ongepaste was!
Dikke tralie's van buitengesloten
zijn omhullen hun hart, ook al waren zij tien maal zo vrij om te gaan en staan, als ze nu waren. Medelijden heb ik met het
oprechte hart dat in stilte weende om des duivels werk, niet met die duivel!
O, God, als ik kon praten met de
goden! Zou ik hen dan vragen.. Of neen: ik zou ze verwijten!
Ik zou ze verwijten dat die gewillige jongeling zo ras verandert
in een nukkige, afzichtelijke baas, die er alleen maar genoegen in schept gewillige jongelingen te verhinderen hun wil te
volgen.
Wat baat het de liefde op te potten voor later, wanneer er
niemand meer is om haar -uit vrije wil- te beantwoorden?
Zij schiepen de mens zoals hij is: mooi en eerlijk, wanneer
ze jong is, lelijk en doortrapt, wanneer ze door de jaren oud en getekend werd. Maar de oude staat in de weg van de jongere:
met valse tong en uitgekauwde argumenten maant zij, ter eigen gewin, deze toch vooral zo snel mogelijk te verworden
als zij: aftands en tot enig minnespel niet meer in staat.
Afgezien van de velen afzichtelijken, die zich 'vrouw' noemen
en allerzins bereid zijn die wil af te buigen naar henzelf: wat zij van nature niet bezit maar begeert moet zij daarom
wel op een amorele wijze tot zich lokken, daarin gesteunt door de al impotente of bevredigde kuisheidvertolkers.
Ik zou ze verwijten het walgelijkst van alle schepselen te
hebben geschapen, 't immoraalste en doortrapste, 't allervalste; niet de slang, die, listig en geniepig, haar prooi op een
afgrijslijke wijze ombrengt om haar met huid en haar te verschalken, noch het varken, dat zich met alles voedt dat
't vreten kan, om zich het liefst de gehele dag in de modder en stront te wentelen, maar het minste van het minste, de leugen
liefdevol omarmend wanneer zij haar daarvoor de lust als rente gunt, de immoraliteit als trouwe metgezel in haar
ontembare drang naar mannenvlees, haar gulzigheid armlastig tot stof verweven in een afzichtelijke vulva, waarvan een gezonde
jongen alleen maar misselijk van worden zoue.
Zij schiepen zo iets moois en hemels gevormd, maar lieten
hem ter wereld komen door zoiets vuils en verwerpelijks.
Ik zou ze verwijten dat twee geliefden gescheiden blijven,
terwijl zij krijgt wat ze van zins was!
Waarom schiepen ze zulk een schone
beek- getapt voor hem die dorst, in een wereld van vulgaire lustgierigheid en lage onmin?
De liefde is weerloos, en de vrouwen,
samen met de uitgeblusde oude-van-dagen, haar grootste vijand!
Maar 't een volgt uit
het ander en kent als enige weg die daar gaat haar grootste tegenstander! O, goden: Ghy schiep een holle leegte van onbereikbaar
begeren, welks ghy 'liefde' noemde!
Nu, ik noem die liefde 'lijden'!
En nu verwerd het andermans lijden,
namelijk dat van de hetero's en de vrouwen, mijn genot!
Als kind ontnamen zij mij iets,
door God gegeven!
Hij schiep de liefde: een schone,
gewillige jongeling, maar schiep daar -hopelijk per abuis- ook 'n Eva bij, en maakte hen zo onverbiddelijk onlosmakend
aan elkaar verbonden, dat het een -hoe men 't ook bekijkt- altijd wel tot het ander leiden moest.
Zo verwerd liefde, en dat, wat
wij aardlingen goddelijkheid noemen, tevens een ongeziene en onontkoombare pest- geluk een niet te beschrijven hellegang!
Ik zou God bij een hogere God aanklagen
voor zo een misstap! Uit naam van miljoenen kleine en grote lieverds, die mijn gelijk beamen zullen. Uit naam van alle slachtoffers
van zedenpredikers en moraalridders, leugenaars en valsbeschuldigers, zou ik Hem ter verantwoording roepen: waarom was
er zoveel leed en mochten zij, die vervloekte heterofielen, vals en met het hart vol demonen, zoveel -onverdiend- genieten
van jonge jongens?
Nu, ja: dan is het een hogere eer
de liefde voor de jongeling in het hart mee te dragen, hoe jong deze ook is!
Wanneer de liefde zoveel jaloezie
en immoraliteit teweegbrengt in haar, die zo immoreel en jaloers te werk gaat om diezelfde liefde, mijn God, dan is het een
duidelijke eer te lijden aan die liefde en aan die liefdeloosheid, omdat immoraliteit -ook wanneer het zoveel liefde
betreft- altijd weer ander immoreel gedrag oproept, wanneer men zich ermee inlaat, en dus die liefde -nu beleeft- later vooralzekers
als leed terugkomt en zich lijkt te wreken.
Dan zoue dat leed van verlangen
altijd, op den lange duur, tot waarheid en wijsheid leiden, waarmee zij -indirect- ook alle geluk, incluus die van de aardse
liefde, in zich, als een beloning, bergt. Dat is zelfs een hoger goed dan enkel de liefde!
De hetero's en moralisten zijn
een bedenksel van de duivel!
Hij belooft ze van alles, maar
op het eind eist hij hun ziel op, en niet tevergeefs! Ze zijn tegen de liefde, omdat de duivel tegen de liefde is!
Ze zijn tegen de kinderen, en tegen
dat het goed met ze gaat, omdat de duivel tegen de kinderen en hun geluk is: zelf bezitten ze geen overzicht op de werkelijkheid!
Daarom zien ze niet de grens tussen
goed en kwaad, en kozen, als een blinde, de weg naar de afgrond!
En ik, koning H., ik zal ze,
met het welbevinden van talloze kinderen, die konden getuigen, het laatste zetje dat ze van die afgrond verwijderd zijn maar
al te graag -zonder daarvoor ook maar een wederdienst terug te verlangen- royaal en enthousiast geven. Ik, ik sta te trappelen,
stond, want ze branden reeds in de hel, ik stond van puur ongeduld en onvermogen te trappelen en te tippelen, om ze dat laatste
zetje in de rug, de afgrond in, te geven!
De hel is genoeg voor jou, blinde,
die oordeelde als een ziener, en veroordeelde als een rechter! Toekomst voorspellen kan ik veel beter! En oorlog voeren ook!
Dat de oorlog in Heteroland zo
een succes was, is niet aan de goden te wijten! God voert geen oorlogen, Hij beschikt over ons lot!
De nedergang van Heteroland was
God's wil, mijn overwinning hun eigen onkunde de knapenliefde te velen!
Met andere woorden: toen de duivel
met zijn demonen de hetero's voor het blinde oog hield een pedofielenhetze te beginnen, moet-ie daarmee -ongewild- het lot
en het einde van Heteroland en zichzelf bezegelt hebben.
Hij meende, uit pure nijd, uit
zuivere onhebbelijkheid jegens de liefde met in het bijzonder een uitnemende gave zo ziek en onpasselijk te worden bij het
zien van zulk een oprechte en zuivere liefde als de pedo-liefde, als die mooiste gevoelens die een jongen voor een andere
jongen voelen kan- veel meer en mooier en in ieder geval eerlijker dan een meisje ooit kan, mij, die door God zo rijkelijk
met die liefde toebedeeld werd, uit jaloezie jegens die jongens, uit pure afgunst dat die liefde niet hem of haar
maar de jeugd was voorbestemd, een hak te kunnen zetten met een ordinaire heksenjacht, een vervalste propagandastunt
tegen iets dat niet eens bestaat, namelijk het kwetsen of willen kwetsen -op welke wijze ook- van iets of iemand, waar men
zo allemachtig van houdt, dat de liefde die men voor zijn bloedeigen moeder koestert erbij verbleekt of wegsmelt als
sneeuw voor die Godvergeven zon!
Hij moet gemeend hebben God zelf
dwars te kunnen zitten door het mooiste dat-ie schiep zo te vergallen en verminken, maar de slechte heterofielen -de kinderbeulen,
kinderrovers, kinderverkrachters en kindermoordenaars die zich heterofielen plachtten te noemen- en die de enige natuurlijke
barriere tussen mij en mijn lief vormde, deed hij slechts verdwijnen, de verderfelijke gevolgen van die hetze oplossen in
het niets -zij waren maar tijdelijk en zinsbegoocheling- en gunde God, en mij daarmee, juist het tegenovergestelde van wat
hij beoogt moet hebben, namelijk verlossing van het aardse lijden!
Zo werd liefde lijden en dat lijden,
alsvanzelf, weer genieten, maar dan een veel groter en inniger genot, een veel goddelijker liefde omdat deze nu niet gehinderd
werd door wereldse gevolgen en beslomeringen, maar door middel van een hemelse koepel beschermt wordt tegen alles dat irreeel,
amoreel en onecht is.
Gelijk een goddelijk gewelf
weerstaat zij nu alles dat duivels is voor de kinderen en de jeugd, om ze, vrij van angst en gene, vrij van egoisme en
valsbeschuldiging in Zijn liefde, wat toch zekers hun afkomst en lot was, vrijelijk en zonder het heterojuk op hun toch al
zo broze schoudertjes, te liefhebben laten, ja, zelfs te laten leven, want onder dat juk is het leven zelf onmogelijk geworden
en verwordt het tot een dolle martelgang door een land vol van duivels en demonen.
Ik won de oorlog, God een slag
en hij, die pestzieke duivel, die zich nestelde in het hart van alle hetero's, vernietigde zichzelf voor eeuwig en eeuwig!
Waarlijk, dat mag men gerust een
hoger goed noemen dan enkel de liefde!
Elke man, die van jongens houdt
en daardoor onmiskenbaar lijdt, mag zichzelf gerust op den borst slaan. De verderfelijke hetero's -de Farizeers- immers regeren
zoals een valse bastaard dat doet wanneer-ie, koud van het leven, in het voorportaal van de hel staat!
En zijn liefde -die toch toch zo
laf van hem afgeroofd werd- is waarlijk een voorbode van de hemel, die hij straks, na zijn dagen op dit ondermaanse, gewis
en waarachtig voor eeuwig erven zal!
En iedere hetero, die meent deze
liefde iets anders toe te betichten dan wat ze, door God geschapen, in zich bergt, heeft het hart aan niemand minder dan de
duivel verpandt, en zal, wanneer de waarheid aan het licht komt, en geen mens meer door leugens en verdraaiingen een scheve
kijk op de werkelijkheid hebben kan, zijn misdaden duur bekopen en, samen met die duivels, ten onder gaan in het niets!
E I N D
E
