39

Slachtoffer van Justitie als kind, door middel van ontvoogding, onderwerping aan onredelijk en onmenselijk regime, slachtoffer
van willekeur van justitie, alsmede bedreiging, geweld en valsbeschuldiging door justitiemedewerkers.
Slachtoffer van haatzaai berichten van de media en individuele journalisten, omroepers, redacteuren en uitgevers, schrijvers, programmamakers en cineasten, alsook individuele burgers, criminelen en a-socialen.

Slachtoffer van een inferieure geestelijke gezondheidszorg.
Slachtoffer van heterofielen en homofielen.

1) DE VERHOLEN SEXUALITEIT EN HAAR RECHTEN.

Een kind is het direct produkt van een sexuele daad tussen twee mensen, die op hun beurt weer zijn voortgekomen uit de nakomeling van de mens, die wij kind noemen.
Het feit dat kinderen dus ook sexuele gevoelens hebben en dus behoefte hebben aan sexuele relatie's en dus ook recht hebben op sex lijkt echter voor de meeste volwassenen een verdrongen te zijn, simpelweg omdat ze er geen enkel direct belang bij hebben dit te erkennen, integendeel.
Juist de sexualiteit is een sociale activiteit, integenstelling tot de afgezonderdheid van twee monogame heterofielen die door hun afzondering juist zeer a-sociaal is, en door de moraal van 'zoals wij het doen is het goed, zoals anderen het doen
is het slecht' in feite zich a-sociaal en a-sexueel voortplant.
Toen ik nog een kind was heb ik breeduit kennis kunnen maken met dit a-sexuele en kind-onderdrukkende gedachtengoed en handelswijze van de heterofiele, homofiele en ook pedofiele volwassene.
De kwasi hetero en homo, veelal verholen pedo (wanneer wordt aangenomen dat de meeste jongens en meisjes al op hun dertiende, veertiende jaar volwassen geslachtskenmerken hebben en pedofilie alles onder de zestien jaar behelst) is tot op het bot een kinderbeul en kinderonderdrukker, en dus wars van ieder die voor de (sexuele) rechten van het kind opkomt (zoals goede volwassenen dat doen, meestal door de kwasi hetero/homo/pedo als 'pedofiel' omschreven), wat duidelijk tot uiting komt wanneer we de vele kindermishandelingen en kindermoorden aanschouwen, welke door volwassenen die zich niet-pedofiel noemen gepleegd worden.
Dat het recht van kinderen op vrije, actieve sexuele relatie's zo bestreden wordt door de anti-pedofielen (in feite hetero-fascisten) komt niet alleen uit eigenbelang en overlevingsdrang voort, maar ook -moet worden gezegd- uit pure onwetendheid.
Ik voelde op mijn vijfde, zesde jaar reeds hevige sexuele verlangens, en ik heb het gedwongen celibaat tijdens mijn minderjarigheid als een pure marteling ervaren. Daarnaast hebben de vele anderssoortige mishandeling en verwaarlozing door een breed scala van professionele opvoeders en pedagogen (ik ben slechts gedeeltelijk door mijn eigen ouders opgevoed) voor altijd mijn vertrouwen in autoriteit, medemens en heterofiel gebroken en mij opgezadeld met een levenslang contact-arm en a-sexueel bestaan.
Dat al deze zaken zich voor het grootste deel verholen hebben afgespeeld moet ik onderkennen, edoch zie ik in dat respect niet altijd van onwetenden behoeft te worden afgedwongen door voorlichting en openbaarheid, maar veel gemakkelijker kan worden gerealiseerd, met inbegrip van bestraffing van de daders, de hetero-fascisten- waarvan respect en rechtvaardiging alleen maar door dwang en overmacht kan worden afgedwongen, door puur en enkel geweld en gewelddadige actie's. De collectieve marteling van minderjarigen en kinderen moet tegen elke prijs gestopt worden; en zeker voor zo'n lage als die van berechting van daders -die allen kindermishandelaars zijn- al dan niet door geweld verkregen.
Pas dan kan de rehabilitatie van de pedofielen en de onthulling van de leugens en waarheid achter de pedofielenvervolging en kindersexualiteit van start gaan en wereldkundig gemaakt worden.
Het voorkomen van (sexueel) misbruik van kinderen -hoe incidenteel of massaal dit ook mag voorkomen- en de impact die dit heeft op de opgroeiende mens mag nooit ten koste gaan van het geestelijk en lichamelijk welbevinden van hele generatie's kinderen en volwassenen, en op den duur de gehele maatschappij en samenleving.

2) HET KIND EN ZIJN SEXUALITEIT.

Freud heeft ons opgezadeld met het valse idee dat kindersexualiteit en haar beleven bij alle kinderen een infantiele en abstracte is, terwijl hij geheel aan haar kern, nl. de verliefdheid en zijn bewustzijn, voorbijgaat en onmogelijk de volwassene sexualiteitsbeleven en die van kinderen kan zien als een en dezelfde.
De essentiele algemene misvatting van psychologen en pedagogen ligt hem hierin, dat zij alle kinderen op een lijn stellen, die lijn onder henzelf leggen, en niet inzien dat sommige kinderen niet alleen sexueel gedrag vertonen, maar daar ook rijp voor zijn en recht op hebben, net zoals iedere volwassene recht heeft op een vrije (naar eigen wil) sexbeleven, zonder dwang, willekeur en/of afkeuring van anderen.
Een vrije sexuele relatiewereld kan zich onmogelijk afspelen in een maatschappij waarin elke vorm van sexuele relatie's wettelijk vervolgd wordt en sociaal zo wordt gedemoniseerd als in de onze.
Sexualiteit, en dus ook kinder- en tienersexualiteit, is in de eerste plaats een sociaal gebeuren, en een sexuele relatie is in de eerste plaats een relatie tussen het individu en de groep waarin hij leeft en/of opgroeit. Niet een tussen twee individuen, al behoeft een gezonde sexuele belevingswereld lang niet (alleen) uit groepssex en orgieen te bestaan.
Daarom kun je sexualiteit niet zien als een relatie tussen dader en slachtoffer, maar als uiting van een collectieve sexualiteitsbeleving buiten de monogame, heterofiele en/of homofiele opvatting om.
Kindersexualiteit en volwassenesexualiteit zijn geen twee verschillende zaken, en de een is niet minderwaardiger (omdat het geen nageslacht oplevert) dan het andere en afkeuringswaardig, maar heeft eenzelfde bestaansrecht en is in zijn individuele beleving net zo belangrijk en overrompelend als volwassenensexualiteit is.
Noch is er een scheidslijn tussen het een en het ander te trekken, en al zeker niet een die alle individuen op een en dezelfde lijn plaatst (in Nederland is dat 16 jaar, in andere landen weer 14, 12 of 18!) en ervan uitgaat, dat iemand van de ene op de andere dag, namelijk de verjaardag, rijp is om voor de wolven gegooid te worden en een sexuele relatie plotseling niet meer berust op sexueel misbruik en overmacht!
Het sexueel verbod en de daaruit voortvloeiende minieme sexuele ervaring en beleven hebben samen met het verhullen van de menselijke lichaamsnaaktheid een afgrijslijke slachting aangericht aan de basis van een gezonde sexualiteitsbeleving van miljoenen kinderen en opgroeiende volwassenen, en is een belangrijke oorzaak van de onmin tussen mensen, hun onvree met het leven en hun onwetendheid en daaruit volgend egoisme, oorlog en criminaliteit.
Immers, juist de sexualiteit is een overheersende factor in het leven van de jonge mens, en voor zover zij nog de nieuwsgierigheid en lichamelijkheid bevredigt, bij de oudere mens eerder een gevolg is van een tekort in het verleden (tijdens de -vroege- jeugd) uitdrukt, dan een natuurlijk gedrag.
Dat sexuele bevrediging voor het nog niet geslachtsrijpe kind essentieel is voor een goede opvoeding en een volwaardig en intellectueel volwassendom, en dat kinderen die uit zichzelf aangeven rijp te zijn voor sexuele gedragingen en daarin door hun omgeving gehinderd worden ernstig in hun grondwettelijke rechten geschaad worden en zeer ernstige emotionele schade oplopen, mag misschien niet algemeen erkend zijn, doch kan door speciale gewelddadige actie's die de anti-pedofielenpropaganda en de daaruit vloeiende censuur en anti-democratische indoctrinatie vanuit de media (en die daar breeduit gesteund wordt, en dus integraal individueel schuldig is) omzeilt, aan het publiek kenbaar worden gemaakt (en worden afgedwongen).
Het belang voor het kind en onze toekomstige generatie's staat voorop!
Het kind moet tegen elke prijs worden verdedigd tegen de immorele, egoistische en/of op het verkeerde been gezette volwassene.

3) HETEROFILIE = ZIEKELIJK EN KINDONVRIENDELIJK.

De pedofielenvervolging, de pedofielenhetze en -heksenjacht is een veredeld soort homohaat die door de media, justitie en zorgsector werd aangegaan omdat het voor ieder van hen rendabel was haar te voeren, en de aansluiting die zij vond bij het publiek, de heterofielen en de homofielen (voor wie het een extra stimulance bood voor de eigen erkenning en acceptatie door de samenleving -die hen zelf totaan 1972 zelf wettelijk vervolgde) zo enorm omdat juist de heterofielen zoveel baat hadden bij het indammen van de (sexuele) rechten van (hun eigen) kinderen.
Dat de schade voor het kind die de pedofielenhetze en de strafbaarheidsstelling aanrichtte zo enorm is (ik noem hier niet alleen de massale tekortkoming in de opvoeding van onze jeugd -emotionele verwaarlozing- en de gevolgen daarvan, maar ook de gruwelijke verkrachting en moord op kinderen door pedofielen die door deze hetze hiertoe werden aangezet en die, wanneer er geen demonisering was geweest, nooit tot geweld zouden zijn overgegaan, en de vele honderden (dodelijke) slachtoffertjes van hetero-geweld en de kwellingen van minderjarigen in allerlei instellingen en inrichtingen door hetero- en homofielen) mag worden afgeleid uit het feit dat zelfs officiele kinderrechtenorganisatie's (die allen door hetero's en homo's geleid worden) de sexuele rechten van kinderen en minderjarigen niet erkennen.
Voor zover kinderen zelf aangeven geen behoefte aan sex of sexuele relatie's te hebben kan dat veelal worden gezien als een gevolg van de inwerking van de a-sexuele, heterofiele pedagogiek waarin de jongere opgroeit en de ziekelijke, kindonvriendelijke ziens- en belevingswereld van de narcistisch gerichte heterofiel.
Het is daarom zo belangrijk dat met alle middelen de kinderdiscriminatie en de monogame heterofilie bestreden wordt omdat zij niet alleen een bedreiging vormt voor ieder kind (en iedere volwassene) dat onder een sexverbod staat, maar omdat zij lijnrecht staat tegenover het meest elementaire van het menselijk bestaan en welbevinden, namelijk de liefde. In die hoedanigheid is zij een wezenlijke ondermijning van onze westerse cultuur en collectief intellectueel erfgoed, en de moraal en geestelijke toekomst van elk individu van de huidige mensheid en die van morgen.

4) DE WAARHEID ACHTER PEDOFILIE.

Sexualiteit is een sociaal gebeuren. Monogame sexuele relatie's zijn in de eerste plaats a-sexueel omdat ze weliswaar tussen twee mensen plaatsvindt, maar geisoleert van de rest.
Elk individu is a priori een pluriform wezen, die affiniteit kan opbrengen voor ieder ander wezen.
Het sexuele gedrag van de westerse mens is aangeleerd; haar ware natuurlijke aard komt het mooist tot uiting in het gedrag van kinderen, mits natuurlijk deze niet al is aangetast door sociaal opgelegde normen en taboe's.
Een sexuele misdaad als pedofilie is daarom zo onrealistisch en onnatuurlijk, omdat zij ontsproten is uit en alleen bestaat in de gedachtenwereld van de heterofiel. In werkelijkheid is elk individu een lid van een sexueel actieve groep, inwelk ieder zijn eigen (onbelemmerde) weg gaat en ieder lid op zijn beurt zowel misbruik maakt als zelf misbruikt wordt, ongeacht leeftijd, geslacht en of sexuele geaardheid- zo die al bestaat: een persoonlijke sexuele geaardheid.
Daarom is justitiele vervolging van pedofilie of anderszins illegaal sexueel gedrag zo nutteloos en willekeurig, omdat ze steeds een individu vervolgt, terwijl sexualiteit een collectief fenomeen is.
In de sociologische sexualiteit bestaat er geen scheiding van sexualiteit en verliefdheid. Men kiest altijd iemand uit die het meest aantrekkelijk gevonden wordt -en dat is degeen op wie men verliefd is. Wanneer die niet voorhanden is kiest men voor een surrogaat boven het celibaat.
Omdat degeen op wie men heus verliefd is meestal niet voorhanden is, is een persoon altijd geneigd compromissen te sluiten.
Dat wil niet zeggen dat die liefde, die weliswaar minder heftig brandt, minder bestaansrecht heeft of minderwaardig aan hevige, eenmalige verliefdheid is, of dat er dan meer juridische verantwoordelijkheid mag worden verwacht!
In een groep waarin een algeheel vrije sexuele moraal heerst en men vertrouwd is met de naaktheid en sex van ieder lid van die groep (waarin verhullen en stiekumigheid niet voorkomt), bestaat geen sexueel misbruik en is iedere beschuldiging in die richting een geprojecteerd oordelen, waarin de eigen sexuele tekortkomingen en immoraliteit geprojecteerd wordt op een ander en welke in wezen een uitdrukking van ziekelijk (sexueel, of eigenlijk a-sexueel) gedrag en afgunst is.

5) CONFORMISME EN CENSUUR.

De schade die het conformisme aan het collectieve geestelijke en intellectuele welbevinden van de mens en haar sexualiteit aanrichtte is zoveel meer enorm dan wat bijvoorbeeld het christendom of de oorlogen aanrichtten, omdat ze zich in het binnenste van die mens en dus verholen afspeelt, en gemakkelijk verdonkeremaand kan worden door slechterikken die zelf baat hebben bij een verkeerde afschildering van de feiten, en die door de groep -de werkelijke schuldige- vanuit een immorele overlevingsdrang op een voetstuk wordt geplaatst.

Zo kan het gebeuren dat iets wat goed is voor de mens door diezelfde mens worden beschouwd als slecht en schadelijk puur door de macht en onmacht van informatie en de angst deze te uiten. De kern van de algemene moraal is een onderdrukking door de massa van een kleine groep andersdenkenden. Propaganda is geen uiting van informatie maar een uiting van onmacht ten opzichte van de werkelijkheid. Steeds weer moet (in deze zaak zie de media) de negatie van het eigen ongelijk door herhaling van de eigen zienswijze worden bevestigd door ontkenning en censuur, omdat men anders psychologische zelfmoord moet plegen: het bekennen van de eigen perversiteit. Zo ontstaat een vicieuze circel waarin generatie op generatie mensen verzeilen in een ongelukkig en ongezond (a-sociaal en/of crimineel) leven, om dat vervolgens op onze kinderen over te hevelen.

Dat een enkeling als ik de vrije sexuele moraal predikt mag worden gezien als een weergave van vrije meningsuiting, maar staat in geen enkele verhouding tot de zee aan indoctrinatie en des-informatie die de algemene opvatting vorm geeft inzake deze en kan dus worden gezien als een zienswijze die door de meeste andere leden van de samenleving gecensureert en monddood wordt gemaakt.

Mijn betoog is een ongelooflijke en niet aanneembare, omdat ze iedere lezer die door de propagandastroom van het hetero-conformisme overwelmd werd, en wie werd dat niet?- en door opvoeders werd opgevoed die ieder op hun beurt weer geindoctrineerd en monddood werden gemaakt, nieuw is en nergens in hun omgeving geverifieerd kan worden, dan in het eigen binnenste.

De pedofielenvervolgers en anti-pedofielen zijn daarom zo gevaarlijk en strafbaar, niet omdat zij zich rijkelijk schuldig hebben gemaakt aan propaganda en censuur (discriminatie), maar omdat zij de natuurlijke aard (= vrije sexuele moraal en de liefde) van de mens en het kind als kwaad zien en haar castreren en onmogelijk maken, wat minstens net zo misdadig is als verkrachting en kinderverkrachting, omdat deze hetzelfde resultaat en reactie op het slachtoffer hebben!

6) PEDOFIELENVERVOLGING EN GEWELD.

De misdaden van rechters, openbare aanklagers, justitiemedewerkers, journalisten, schrijvers, jeugdzorg- en inrichtingwerkers en mensen werkzaam in de (geestelijke forensische) gezondheidszorg inzake de pedofielenvervolging zijn van zulk een breed spectrum en de gevolgen zo verholen en onoverzichtelijk, dat bij een rechtszaak die onpartijdig en niet door de pedo-hetze vanuit de media aangetast en op het verkeerde been gezet is, zeer hoge straffen geeist kunnen worden,

Het belang van het kind staat voorop, niet het (maatschappelijk) belang van de hierboven omschreven personen. Het recht en het belang van het kind dat ik eens was, en dat van mijn eigen kinderen, die immers door ontvoogding van mij (ons) afgenomen zouden worden indien ik ze anders op wens te voeden dan op de conventionele hetero-wijze.

Omdat de pedofielenvervolgers, nu zij zich hebben gemengd in het probleem pedofielenhetze en een standpunt hebben ingenomen, partijdig zijn, kan van hen nooit een objectiviteit en dus een vrijwillige schuldbekentenis verwacht worden, die nodig is voor de vrije opvoeding van kinderen. Daarom mag de bevrijding van de opvoeding en kindersexualteit met eenzelfde gradatie aan overmacht worden bewerkstelligd als dat de pedofielenhaatberichten en -hetze dat doet, namelijk met de hoogste mate van geweld en doelgerichte, puur indoctrinerende gewelddadige actie's tegen de onderdrukker, de overheid, die in een democratie altijd geruggesteund wordt door het publiek: 't volk, en tegen journalisten, personen en instantie's die voor de pedofielenhetze en het hetero-fascisme werken.

Onze kinderen hun bestaansrecht mag het niet langer afleggen tegen de eigengereidheid van de criminele heterofielen en hun overmacht moet koste wat het kost gebroken en gewroken worden, niet alleen ten bate van de levensvrijheid van onze kinderen en onszelf, maar ook die van de natuurlijke aard van alle nieuwe generatie's en tenslotte de gehele geestelijke ontwikkelingscultuur van alle mensen op de hele wereld.

7) DE PEDOFIELE OPVOEDING.

Onderhouding van de vrije sexuele moraal in de pedagogie lijkt in niets op de angstbeelden van ouders met kinderen wanneer zij met pedofilie geconfronteerd worden. Vaak worden de tekortkomingen in de eigen opvoeding geprojecteerd op de zogenaamde 'schadelijke gevolgen' die een vrije sexuele opvoeding, waarin niet alleen sexueel gedrag getolereerd en erkend wordt (en dus niet meer als afwijkend wordt afgedaan) maar de kinderen ook worden aangemoedigd sexuele relatie's aan te gaan en sexuele handelingen te verrichten, waarbij natuurlijk de vrijwilligheid voorop staat, zou geven. Tenslotte blijft sexualiteit voor hen die verweven zijn met de gevoelswereld van de conservatieve hetero-maatschappij, die haar wortels kent in het van zondebesef doordrenkte christendom, een zaak van gene en schaamte. Niet bepaald een gedegen basis waarop de grondvesten van een emotie als sexualiteit en sexualiteitsbeleven van een nieuwe generatie verantwoord gedragen kan worden.

Daarom moeten we alle argumenten, die uit dit hetero-gedachtengoed omtrent wat goed en slecht is voor het kind, komen als een parasitair gezag en overmacht aan de kant schuiven en totaal niet met kinderen in contact laten komen, om ons voor te kunnen stellen hoe een nieuwe maatschappij met een hoger emotioneel, sociaal en intellectueel peil gerealiseerd wordt zonder dat losbandigheid, sexverslaving en sexueel misbruik de kop op kan steken.

Allereerst zou hier de mythe dat het kind een a-sexueel wezen is dat pas rond haar of zijn achttiende een natuurlijke aantrekkingskracht voor het andere geslacht gaat ontwikkelen en geestelijk pas na zijn twintigste rijp is voor een sexuele relatie ontzenuwd moeten worden. Sexuele aantrekkingskracht ervaren is een zaak van het bewustzijn en heeft niets met uiterlijke geslachtsontwikkeling te maken, integendeel van wat vaak gedacht wordt.

Zo kunnen jongens bijvoorbeeld al voor hun tiende zich volledig van hun homosexualiteit bewust zijn en zullen veel homosexuele mannen moeten erkennen dat zij al jaren voor de datum van hun meerderjarigheid (gesteld op zestien jaar) sexuele verlangens koesterden voor mannen, oudere of jongere jongens en/of leeftijdgenoten.

Dit geldt natuurlijk voor heterofielen idemdito als voor bisexuelen enz enz.

Ik raam dat, in tegenstelling tot wat in het hetero-gedachtengoed wordt aangenomen, nl. dat 5% van de mensen homofiel is, de rest hetero en een te verwaarlozen percentage nog iets anders, de werkelijke 100% heterofielen een minderheid vormen onder de homofielen, pedofielen, bisexuelen en anderssoortig sexuele geaardheden (masochisme, bondage, voyeurisme, groepssex, fetisjisme, gerontofilie enz enz.) en kruisingen daarvan.

In werkelijkheid bestaat de grootste groep mensen uit bi- en tri-sexuelen, en dan betreft het hier niet alleen kruisingen tussen heterofielen en homofielen, maar hebben de meeste mensen een of meerdere verlangens en/of aanleg voor iets anders dan conventionele sex. Ze durven er alleen niet voor uit te komen! Of ze zijn zich er niet van bewust!

Zo geldt dat ook voor minderjarigen. De sexuele aantrekkingskracht kan weliswaar veranderen maar over het algemeen zijn de meeste mensen zich van hun sexuele opwinding bewust wanneer ze in hun tienerjaren geraken. Dat wil echter niet zeggen dat de natuurlijke aard van het kind die bewustwording tijdens hun tienerjaren is, maar dat kinderen in een hetero-maatschappij waarin sex zo wordt weggemoffeld als in de onze, de meeste mensen pas na hun tiende sexuele gedachtes en gevoelens gaan ontwikkelen.

De natuurlijke aard van het kind is een perverse, de natuurlijke aard van de volwassene een gecultiveerde.

De verondestelling dat sexualiteit er is om nageslacht te maken is daarom een hellende bewering. Sex is de oorsprong van elke emotie en ligt aan de basis van ons bewustzijn. Maar met volwassenen en heterofilie heeft deze oorsprong slechts zijdelings te maken. De uiteindelijke functie van sex en haar rechtvaardiging ligt in de bevrediging van haar sociale en affectieve verlangens, en kan daarom nooit door leeftijd of volwassenheid worden beperkt zonder schade te doen aan het bestaansrecht van sexualiteit en haar functie en die van het individu die ze meedraagt.

De pedofiele opvoeding is, net als de pluriforme sexualiteit, in wezen een sociale opvoeding.

Weliswaar speelt sex en verlangen zich in individuen af, maar zij wordt gekenmerkt door een eenzaamheidsbeleven waaruit het individu vanuit de kern van zijn wezen gedreven wordt naar andere wezens om het ondraagbaar lijden van die isolatie in het eigen lichaam op te heffen, en is dus een puur sociale activiteit, en heeft op die manier niets te doen met het maken van kinderen. Monogame volwassene-heterofilie is in de eerste plaats een a-sociale activiteit, omdat twee mensen zich afwenden van de groep, en andere sexuele handelingen dan met elkaar afwijzen.

Die groep die uit meer bestaat dan enkel volwassenen, en waarop de sexualiteit zich op richt.

De infantiele sexualiteit is net als de sexuele aard van de mens niet in de eerste plaats een wil tot nageslacht verwezenlijken, maar een verlangen naar bevrediging en opheffen van het individuele.

In een omgeving waarin het kind ziet dat affectie en lichamelijkheid volledig geaccepteerd zijn zal enige schade ten gevolge van gevoelens van misbruik of nare ervaringen geen voedingsbodem kennen, omdat deze niet vanuit het individu, maar vanuit zijn omgeving aangedragen wordt.

Mishandeling en verwaarlozing hebben niets met sexualiteit te maken maar alles met de geisoleerde opvoeding van de heterofielen!

De vrije beleving van sex en kindersex, waarin sexuele handelingen in de groep of tussen individuen van elke leeftijd openlijk aanwezig mag zijn, is een op de eerste plaats sociale en kan door haar openheid nooit een immorele, tegen-menselijke of respectloze zijn, omdat haar sociale basis (en -controle) dat uitsluit!

Bij een juiste voorstelling van een pedofiele opvoeding moet het idee in acht worden genomen dat de individuele, narcistische sexualiteit van mensen, die zijn opgevoed in de a-sexuele en a-sociale samenleving als de onze, uitgesloten is.

8) DE SEXUELE AARD.

De conventionele hetero-ideologie die predikt dat 95% van de mensen heterofiel is en de rest, al dan niet incluis 5% homofielen, een afwijkend, gestoord gedrag is, is in de grond een puur fascistische overtuiging. De argumentatie die door de hetero-fascist gebezigd wordt discrimineert niet alleen de andersvoelende, maar tevens het kind, omdat ze ervan uit gaat dat kinderen geen sexuele gevoelens en verlangens hebben en deze afwijkend is wanneer zij wel voorkomt, of niet rijp genoeg is om beleven en bevredigd te worden.

In werkelijkheid zijn welhaast alle minderjarige tieners zich bewust van hevige sexuele verlangens en zij die geen (bevredigende) sexuele handelingen kunnen verrichten met de personen van hun keuze lijden ontegenzeggelijk aan hevige geestelijke en lichamelijke verwaarlozing, die in schade die het geeft aan verdere persoonlijke ontwikkeling verre die van mishandeling en zelfs verkrachting overtreft.

Maar ook het kind jonger dan tien jaar kan hevige verliefdheidsgevoelens koesteren voor anderen, die niet alleen die van de verliefdheidsgevoelens van volwassenen overtreft -omdat zij immers voor het eerst beleefd wordt en net als alles dat voor het eerst beleeft wordt, het heftigst beleefd wordt en later, wanneer men eraan gewend raakt, doorzien wordt- maar ook de ware aard van haar gerichtheid laat zien die meestal het gehele verdere leven hetzelfde blijft.

De sexuele aard echter is vaker een grensoverscheidend, bi- of tri-sexuele (de helft van de homo- en heterofielen houdt van een (te) jong blaadje of is in voor bizarre sex) en kan vaak aangeleerd zijn. Veel zgn. 'heterofiele' jongens bv. zijn niet alleen in voor homosexuele contacten (zolang dat maar verholen voor de buitenwereld blijft) maar (wanneer ze vies van jongens en mannen zijn) hebben door sociale gewoontes, hetero-ervaringen en geen (positieve) homosexuele ervaringen of sexueel afwijkend gedragingen onderkenning van dit gedrag van de omgeving onbewust hun smaak aangepast en door gewoontes aangeleerd. In een sexuele vrije maatschappij zouden zij door hun vrije sexuele opvoeding een hele andere 'sexuele aard' hebben gehad dan ze nu menen te hebben (en te zijn!).

Het kind is net zo pluriform en veranderlijk van aard als de volwassene, en kan geestelijk eender aan sexuele onbevrediging en verlangen lijden als de jongere en volwassene dat doen.

Wanneer men zou inzien, dat de potentie van mannen op hun 14e, 15e en/of 16e jaar op zijn hoogst is, dus dat ze op die leeftijd zo veel en vaak kunnen ejaculeren als ze nooit meer in hun leven zullen kunnen (en dus niet rond hun 18e of 19e levensjaar), zou men tot inzien hoe absurd een sexverbod (zo die al in acht wordt genomen) voor deze groep minderjarigen is.

Maar sexuele verlangens hebben in wezen niets met het al of niet kunnen ejaculeren te maken, al wordt dat vaak gedacht. Verliefdheid en lichamelijke affectie kunnen al voorkomen bij kinderen jonger dan zes jaar (!), en kunnen nooit bij bevredigig van die al dan niet infantiele, intieme verlangens enige schade aan het kind toebrengen, niet bij kinderen van zes en niet bij kinderen van zestien, integendeel: afwijzing en bestraffing van het kind's eerste schreden op het gebied van sexualiteit bieden schuldgevoel, eenzaamheid en gene en sociale isolatie en/of a-sociaal gedrag een rijke voedingsbodem.

Zoals ik hierboven al noemde is de sexuele aard niet onderverdeeld in groepen die zich onderscheiden in een aantrekkingskracht tot hetzij hetzelfde of het andere geslacht (homofiel en/of hetrofiel), en kan dus ook nooit al of niet biologisch verantwoord of afwijkend zijn,maar kenmerkt de sexuele aard zich door a: de wijze van sex bedrijven en sexualiteit beleven (leidend, meegaand, visueel, actief, op het lichamelijke gericht of juist op het geestelijke, een lage behoeftebevrediging -door sexuele tekorten gefrustreerd en a-sociaal- of een trancedente beleving enz), b: de situatie (de surrogaat-wet die bepaald dat een individu altijd accoord gaat met een minder aantrekkelijk iemand boven de isolatie en het celibaat) en c: het type partner. Onze symphatie voor de ander wordt niet bepaald door sexe en/of leeftijd, maar door het type persoon en zij persoonlijkheid. Wanneer we een verdeling moeten maken van mensen met een bepaalde sexuele aard, zou een onderverdeling in bepaalde typen mensen die weer op bepaalde typen mensen vallen veel meer de realiteit benaderen dan een onderverdeling in types die op een bepaald geslacht vallen. Immers: een hetero valt niet op iedere vrouw en een homo voelt zich volstrekt niet aangetrokken totalle mannen.

Echter: bepaalde types mensen zijn veel moeilijker te onderscheiden dan mensen met een vrouwelijk dan wel mannelijk geslacht, en de 'buitenwereld', de onderzoekers , het volk en justitie hebben geen baat bij de realiteit, en des te meer bij bewijsbare, eenvoudige en voor iedereen zichtbare verschijnselen om te kunnen (ver-)oordelen wat het beste in hun kraampje komt (afgezien van wat 'goed' en 'slecht' is).

De waarheid is dat deze sexuele aard, dus niet die homo-, hetero- of bisexuele, maar die, die ik hierboven onder a, b en c noemde, evenzo aanwezig is en dus net zo veel bevrediging verlangt en net zoveel rechten heeft bij minderjarigen als bij meerderjarigen en net zo kneedbaar, onafgrensbaar en beweegelijk is als zij nodig om bevredigd en beleefd te worden is.

De buitenwacht echter, de groep en het sociale milieu waarin het kind opgroeit hebben lang niet altijd de kennis, durf en/of behoefte deze rechten te erkennen, immers: gelegenheid geven tot ontucht is al strafbaar, laat staan dat de individuele opvoeder de woede en verdenking op zijn hals haalt van zijn omgeving door openlijk te verklaren dat 'vieze spelletjes' niet slecht zijn.

Veel gemakkelijker is het om de druk van de omgeving en de daarmee gepaard gaande immoraliteit (en criminaliteit!), maar ook zaken als bijvoorbeeld dreigend ontslag en achterdocht en afwijzing bij vrienden en/of bekenden, te ontwijken door de andersvoelenden, de pedofielen en de kinderen die sexspelletjes willen doen, te demoniseren en als afwijkend en ziek te bestempelen. Dat hiermee het belang van die ander, inclusief de kinderen, in het geding komt weegt natuurlijk niet op tegen dat van de opvoeder van en het gezag over het kind.

Hier moet nog worden vermeld, dat het gezag dat heerst over kinderen en minderjarigen a priori al geneigd is de rechten van kinderen te beknotten om zo meer gezag te krijgen en de aandacht op de eigen (gezags-)bekwaamheid en ethiek af te leiden.

Wanneer immers kinderen dezelfde rechten als hun opvoeders zouden krijgen, zou de overmacht (en het eigenbelang) van de opvoeder in het geding komen.

Kinderen als stout en ongehoorzaam afschilderen is veelal een goede dekmantel voor het eigen falen, immoreel gedrag en/of gezagsonbekwaamheid..

9) DE PEDOFIELENHETZE.

Iedereen die zich inlaat met en/of zich schuldig maakt aan het voeren van de (al jaren durende) pedofielenhetze alsook ieder die deze ongestraft laat terwijl hij/zij is aangesteld om onrechtvaardigheid en onmenselijkheid te vervolgen en uit te bannen is in wezen niet alleen schuldig aan discriminatie op grond van (vermeende) sexuele geaardheid, maar maakt zich tevens schuldig aan kindermishandeling en uitlokking en het mogelijk maken van kindermishandeling en kindermoord.

Er mag namelijk vanuit worden gegaan dat zij weten dat de pedofielendiscriminatie, pedofielenhaat en pedofielenhaat-berichten gevaarlijk zijn voor kinderen en minderjarigen.

Door pedofilie in het strafrecht te houden, en de straffen op pedofilie (en alles wat daarmee samenhangt zoals kinderporno, contact zoeken en gelegenheid geven) te verhogen, worden criminelen (heterofielen) uitgelokt om voor veel geld kinderen te exploiteren, pedofielen zo in het nauw gedreven (door gedwongen celibaat en geheimhouding) dat ze criminele daden begaan om onder hun opgelegde geestelijkemarteling uit te komen en kinderen die zelf sex willen (met volwassenen, maar ook met leeftijdsgenoten en jongere kinderen) dezelfde mishandeling en verwaarlozing aangedaan als de door hen als ziekelijk omschreven andersvoelende.

Maar bovenal maken zij het mogelijk (en dat is ook hun -onbewuste- doel, nl. sex en de kans op sex te vermeerderen door het van anderen 'af te pikken') dat heterofielen en homofielen sexueel misbruik kunnen maken van de andersvoelende. Immers; een jongen van 17 die zich voelt aangetrokken tot een andere jongen (van 12 of 14 jaar) wordt via de wet gedwongen om zijn lichamelijkheid te delen met heterofielen en/of homofielen, terwijl die zelf veelal niet vies zijn van een minderjarige (zoveel fysiek verschil tussen een veertienjarige en een zeventienjarige is er niet!) en de kans ook zullen grijpen om hun lusten te botvieren op kinderen en/of (aantrekkelijke) pedofielen.

Daarnaast maakt de pedo-hater en hetero-fascist zich schuldig aan diefstal en (uitlokking van) geweld en pesterijen (en het daarmee gepaard gaande beantwoordend geweld en overige gevolgen, zoals -onterechte- gevangenisschap).

Dit maakt het dat pedofielen het volste recht hebben zich te wreken op de anti-pedofielen met het grofste persoonsgerichte geweld en diefstal (in zoverre je het terugnemen van iets dat van jou is afgepikt diefstal kunt noemen).

Wanneer het iemand verboden wordt te vrijen -om wat voor reden dan ook- is dat in feite diefstal, niet alleen omdat er zoiets bestaat als geestelijke waarden (en vrijen en sex zijn geestelijke waarden, net als materiele waarden als geld, en kunnen tevens onrechtmatig worden afgenomen), maar omdat zo een verbod ontegenzeggelijk een aanslag betekend op de economische potentie van zoiemand.

Iemand die geen sex mag hebben (met degeen die hij verkiest) zal eerder geneigd zijn verslavende gewoontes erop na te houden en/of kwetsbaarder worden voor andermans misbruik.

Degeen die zich aan hetero-fascisme schuldig maakt (of zo u wilt: homo-fascisme), maakt zich ook schuldig aan (uitlokking van) geweld doordat hij het veelvoorkomend pesten van andersvoelenden aanwakkert en ruggesteunt.

Het langdurig treiteren van andersvoelenden heeft tot gevolg dat degeen die gepest wordt vatbaarder wordt voor geweldsdelicten die willekeurig bestraft worden (voor pesten en schelden is nog nooit iemand in de gevangenis belandt), waardoor enig geweld tegen de hetero-fascisten en tegen de aanzetter tot pedo-haat gelegaliseerd is.

Maar er is nog een reden waardoor het de pedofiel gegund is geweld tegen de hetero's en homo's te gebruiken, zonder daardoor illegaal te worden of een universele wet als die van gelijkheid (die van alle schepselen) te overtreden.

Dat is het feit dat a: de pedofiel als ziek wordt gezien en bestempeld en (onder dreiging van geweld) wordt opgesloten en b: de pesterijen worden ontkent (in de al dan niet forensische geestelijke gezondheidszorg) en worden afgedaan als wanen en symptonen van schizofrenie, waardoor medicatie wordt opgedrongen en geweldsdelicten (tegen hetero-fascistische misdaden als vergiftiging) legaal worden.

Wanneer anderen het recht nemen tegen jou geweld te gebruiken, omdat ze menen dat jij slecht voor kinderen bent, geeft dat volgens de gelijkheidsbeginselen jou hetzelfde recht geweld tegen de overheerser toe te passen.

Maar het grootste en zwaarwegendste argument om geweld tegen de hetero-maatschappij en elk lid ervan (los van het feit of deze zich al of niet voor de pedofielenvervolging heeft ingezet en schuldig gemaakt) is wel het feit, dat al deze heterofielen en homofielen (zo ze zich zelf noemen tenminste) zelf de grootste kinderbeulen en kinderhaters zijn.

Daarmee zetten zij het hele hek open voor al het (geestelijk) geweld dat ze zelf tegen (vermeende) kinderbeulen gepropageerd hebben. Wanneer iemand zegt dat pedofielen moeten worden opgesloten en gecastereerd of wat dan ook, omdat een pedofiel een kinderbeul is en schade toebrengt aan kinderen (en dat is de essentie van het verhaaltje van de anti-pedofielen), en de waarheid en werkelijkheid laat blijken, dat die heterofiel en die homofiel zelf kinderbeulen zijn (en waaruit kan die waarheid het beste blijken dan uit de eigen kindertijd, en alles waar men als volwassene getuige van is), wordt alles wat diegeen volgens eigen zegge wettig de pedofiel aan mag doen, natuurlijk legaal hetzelfde hem aan te doen, volgens eigen zegge!

Immers, het belang van het kind staat voorop, en het belang van het kind wordt ermee gediend!

10) DE ZIEKE, A-SOCIALE SAMENLEVING EN DE PEDOFIELENVERVOLGING.

De syndromatische aandacht in media als film, tv, radio, boeken en zelfs toespraken in de zakenwereld (ja, ja!) die de pedofiele liefde heeft en de demonisering en (criminele) discriminatie ervan -die meer weg heeft van andere vervolgingen in de geschiedenis zoals de door Goebbel's propagandamachine opgezette jodenvervolging, maar ook de communistenhaat in de vijftiger jaren in Amerika of de Hutsi-Tutsi moordpartijen in de negentiger jaren in Rwanda, die vooraf ging aan een eendere ophitsing en haatberichtgeving in de media (radio)-, is duidelijk een symptoon van een zieke, gewonde samenleving waarin mensen totaan hun diepste dierlijke neigingen teruggeworpen worden, nl. het doden van de soortgenoten.
De pedofielenvervolging onderscheidt zich van andere massa-hysterie's in zijn pathologische neiging tot collectieve kindermoord.

Niet de pedofiel is het slachtoffer van de pedohetze, maar het kind en de jeugd!

Het dubbelzinnige van de denkwijze achter de wereldomvangrijke pedofielenvervolging zit 'm in de overtuiging, dat iemand een kindermisbruiker is wanneer hij/zij sex heeft met iemand onder een bepaalde leeftijdsgrens, terwijl er wezenlijk niets verandert met het kind wanneer het die bepaalde leeftijd bereikt heeft, en hij/zij een gewone -dus niet geesteszieke- hetero- of homofiel is, wanneer diezelfde intimiteiten plaatshebben, wanneer er ogenschijnlijk niets aan de minderjarige veranderd is. Het is slechts meerderjarig geworden.

Zou iemand sex hebben met iemand, die volgende week een bepaalde leeftijd bereikt (in Nederland is dat zestien jaar), dan zou men een kinderverkrachter zijn die min misbruik maakt van kinderen en hun argeloosheid, terwijl er een week later niets wezenlijks veranderd is dan de wet.

Iets is niet goed of slecht omdat het in de wet staat; het zou andersom moeten zijn: iets is verboden/toegestaan omdat het slecht/goed is! Het kan natuurlijk nooit slecht zijn om te houden van iemand, terwijl een dag of een week of enkele maanden of jaren later diezelfde liefde goed is. Bovendien zou het bijvoorbeeld in Spanje weer goed zijn, precies dezelfde daad -een kinderverkrachting!- en niet worden vervolgd, omdat je daar van de wet al met personen vanaf veertien jaar sexuele omgang mag hebben.

Bovendien valt het vaak niet te zien of iemand al dan niet al meerderjarig is, en is iedereen (zeker de puber) anders, en het draagt dus ook niet bij tot het belang van het kind om een celibaat op te leggen.

Daarnaast wordt het vele hetero-geweld tegen kinderen, zoals kindermishandeling, -onderdrukking, -verwaarlozing, -arbeid, -moord totaal naar de achtergrond gebracht, en zijn er zelfs hetero's, die mishandeling van kinderen (veelvuldig slaan, schoppen, laten stikken) minder 'slecht' vinden dan intimiteiten, met andere worden is geweldpleging tegen kinderen minder erg dan aaien en liefkozen.

Hoe kunnen deze mensen werkelijk begaan zijn in het wel en wee van onze kinderen, wanneer je ze bijna nooit hoort over deze misdaden, maar wel altoos over kinderlokkers en ontucht.

Daarom is de pedofielenvervolging een symptoon van een criminele staat tegenover de jongere generatie: er wordt voor hun gekozen en ze worden wilsonbekwaam geacht, en daarmee hun stem, inbreng en getuigen de mond gesnoert!

De pedofiel wordt de schuld in de schoenen geschoven -die pedofielen, die hun eigen kinderen blijken te zullen zijn!

Ze verslinden, als Zeus, hun eigen kinderen!

De vrouwen, kindermishandelaars die ze zijn, die zo'n gruwlijke hekel ('walgelijk') aan pedofielen hebben, maar zich maar wat graag schuldig maken aan sexuele intimidatie van diezelfde pedofielen, tenminste, wanneer ze knap en jong zijn! (ik draag geen bordje "pedofiel -ja, vijftien jaar, hoor!" op het voorhoofd).

En de mannen -kindermoordenaars en kinderverkrachters (als ze niks anders kunnen krijgen) die ze zijn, zoals zo vaak al bleek in geescaleerde situatie's in persoonlijke relatie's en oorlogen -en als vrouwen zo jaloers zijn op andermans geluk. Hun eigen kroost brengen ze naar de brandstapel! En ze noemen zich heterofielen!

In Nederland kwam de pedofielenvervolging op in de eerste helft van de tachtiger jaren van de vorige eeuw.

Dat is des te typischer omdat de -westerse- wereld twintig jaar daarvoor de sexuele revolutie van de zestiger jaren kende. De conservatieve morele terugval is niet de oorzaak van de pedofielenvervolging, maar de kweekvijver. De oorzaak van de collectieve, pathologische waan, die de isolatie van de pedofiel in het denkbeeld van de massa tot gevolg had, moet een psychopathologische zijn, omdat ze zichzelf (collectief) schade toebrengt.

De remedie tegen deze zelfverwonding is een straffe: met dwang moet het respect en de waardigheid van elk individu van de samenleving voor elk ander individu in die samenleving hersteld worden.

Het is precies hetzelfde als kanker bij de mens: de kankercellen (die ook liever hadden blijven leven en voortwoekeren) moeten vernietigd worden teneinde de patient (de mensheid) te redden.

Niet met redevoeringen, argumenten en web-sites moet de pedofielenvervolging worden uitgeroeid, maar met het grootst gerichtte geweld. De liefde kent geen argumenten, wat het gewelddadig beschermen van haar zo legitimeert!

Het conservatieve hetero-fascistisch denken en zijn wanen moeten worden genihiliseerd, het hetero-gedachtengoed geelimineerd, en de jeugd en alle opkomende generatie's gevrijwaard worden van de opgelegde kuisheid en onderworpenheid van de -veelal impotente of in ieder geval bevredigde- oudere generatie, teneinde een gezond lichaam -en een gezonde, sociale en intellectuele, samenleving te (her-)krijgen.

(wordt vervolgd)

____________________________________________D N H____________________________________________


				De Nieuwe Hilterman 39



	Home \| 1 \| 2 \| 3 \| 4 \| 5 \| 6 \| 7 \| 8 \| 9 \| 10 \| 11 \| 12 \| 13 \| 14 \| 15 \| 16 \| 17 \| 18 \| 19 \| 20 \| 21 \| 22 \| 23 \| 24 \| 25 \| 26 \| 27 \| 28 \| 29 \| 30 \| 31 \| 32 \| 33 \| 34 \| 35 \| 36 \| 37 \| 38 \| 39 \| dnheen \| 40 \| 41 \| 42 \| 43 \| 44 \| 45 \| 46 \| 47 \| 48 \| 49 \| 50 \| 51 \| 52 \| 53 \| 54 \| 55