1.) EEN IS GEEN EEN.

Wanneer wij een stukje gaan rennen worden wij moede. Maar na een tijdje zijn we uitgerust en hersteld. Herhalen wij dat stukje rennen, dan zullen wij datzelfde stukje met minder moeite rennen, sneller rennen en/of minder moe zijn na afloop. Een briefje van honderd mag voor een miljonair niets wezen, een arme zwerver pleegt er een misdaad voor.
Op dit systeem, het zgn. relatieve-systeem, is het universele biologisch systeem gefundeerd. Terwijl de rationalist zegt 1 = 1, stelt dit systeem dat 1 lang geen 1 meer is, als wij eraan gewend zijn, en dat pakweg 1 ongeveer gelijk kan zijn aan 10.
De eerste maal dat iemand geconfronteerd wordt met bijvoorbeeld een angstgevoel of gevoel van onwelzijn lijkt deze veel erger en is veel ingrijpender dan na een x aantal malen. Het ontwenningsgevoel van bijvoorbeeld suiker kan de eerste keer zeer zwaar en onoverkomelijk lijken en zijn, maar na de tiende maal a: door de gewenning van het lichaam en b: doordat een invloed van buitenaf na de tiende maal niet meer zo'n inwerking heeft op het lichaam en de geest, allang niet meer zo onoverkomelijk lijken. Een hardlooprondje van enkele kilometers zal een ongetraind iemand de tiende maal veel gemakkelijker vallen, dan de eerste. De twintigste en de dertigste maal verlopen nog gemakkelijker, maar het verschil in gemakkelijkheid waarmee hersteld wordt is tussen de tiende en de twintigste keer minder groot, dan tussen de eerste en tiende maal. Dat kan ook niet anders. De honderdste keer dat iemand een dagelijks rondje loopt verloopt natuurlijk niet net zo veel gemakkelijker als de een-en-negentigste keer,
als de tiende vergeleken de eerste.
Maar niet alleen suiker, sport en verkeerde neigingen bezitten deze relativerende werking, ook indrukken die van buiten af op ons inwerken en een positieve of negatieve emotionele lading met zich meebrengen hebben een relativerende invloed op onze geestesgesteldheid. Zo is een waarschuwing of een commando, een ge- of verbod van een meerdere of autoriteit na een x aantal malen niet meer ter verduidelijking aan de ondergeschikte, maar een negatieve impuls geworden simpelweg omdat er teveel gewaarschuwd werd, terwijl er niets wezenlijk bedreigends aanwezig was, of als er weliswaar gevaar dreigde, maar de autoriteit in deze ervoor was dit gevaar zonder commentaar af te wenden.
Wanneer dit commanderen en straffen doorgaat, zal het kind steeds meer immuun worden voor gedragscorrecties, waarschuwingen en daadwerkelijk gevaar, en zal op het laatst tot kansloze, a-sociale, in ieder geval ongehoorzame jongere opgroeien. Wanneer deze jonge mensen met het strafrecht in aanraking komen zullen zij hetzelfde beoordeeld worden als hun 'gezonde' leeftijdgenootjes met enigzins evenwichtige ouders en/of opvoeders. Dit staat gelijk aan van een ongetraind iemand hetzelfde verwachten als van een door en door geoefend sporter, en is dus onrechtmatig, en op zichzelf weer oorzaak van een heleboel andere problemen tussen individuen en de samenleving, zoals grootscheepse onrechtvaardigheid, zieleleed en onsamenhorigheid en crimineel gedrag.
Indien een jongen in zijn leven reeds 100 keer een klap heeft gekregen, als onevenredige straf voor dingen die hij niet gedaan heeft, of gedaan heeft onder psychische of sociale druk, en hij geeft bij de 101e keer (van een totaal vreemd iemand, die hij desnoods nooit gezien heeft) een doodschop terug, is het natuurlijk nooit rechtvaardig deze jongen voor die schop te straffen, ook niet wanneer die 100 klappen stuk voor stuk alsnog bestraft zouden worden. Zo heeft een hoeveelheid naar gelang het verleden en de omgeving waarin het geplaatst is, niet een vaste, dezelfde blijvende waarde. Dit betekent dat wij allen veranderlijk zijn.
We kunnen positief veranderen, en negatief veranderen, of liever gezegd: we kunnen niet anders. Wanneer we veel negatieve ervaringen hebben, zullen we zelf ook op anderen vroeg of laat negatief overkomen. Ons bewustzijn, ons feitelijk weten, kan deze verandering sturen door te anticiperen op dit universele, biologische systeem van aanpassen. Maar we kunnen ook anderen hun gedrag ermee begrijpen, die niet dit zelfbewustzijn hebben, en zo a-sociaal gedrag en vermeende slechtheid herkennen als fundamentele ontevredenheid en onrechtvaardigheid, door tekort aan pure feitenkennis veranderd en manifesterend in een kwetsende en op zichzelf gerichte levenshouding.


2.) ONZE LEVENSGEWOONTES.

Hoe belangrijk het is om gezond te leven weten we allemaal wel. We worden er keer op keer door media op gewezen dat een ongezonde levensstijl funest en in ieder geval van negatieve invloed op ons leven kan zijn, maar weten tevens allemaal maar al te goed hoe moeilijk het is om slechte gewoontes te vervangen door goede en gezonde.
Toch is er een manier om dit te vergemakkelijken, wanneer wij luisteren naar de wetmatigheid van het biologische systeem in ons. Allereerst moeten we weten welk voedsel en welke activiteiten vermeden moeten worden en welke gebezigd. Wanneer we naar de bibliotheek gaan kunnen we lezen dat bijv. ons basisvoer granen zijn. Klopt, want in ons brood en in koekjes en gebak zitten allemaal granen. Doch allerlei produkten waar granen welliswaar inzitten bevatten vaak tevens ongezonde ingredienten of zijn ongezond behandeld. Eigenlijk is er op de vraag wat nou gezond voeder is maar een goed antwoord. Gezond voedsel is natuurlijk voedsel waarnaar we door de natuur gevormd zijn, en die in die natuur voorhandig waren, toen er nog geen suikerraffinaderijen en bio-industrie was. Kortom is gezond voedsel plantaardig, onbewerkt voedsel eventueel aangevuld met vlees of vis produkten.
Ons veranderlijk biologisch systeem in ons maakt dat we van nature geneigd zijn vetter, zoeter en geraffineerder en dus ongezonder te eten. Wanneer er geen natuurlijk tekort is aan lekker eten treedt er een dis-balans op die wij weer kunnen herstellen door kunstmatige tekorten te scheppen. We kunnen bijvoorbeeld geen limonade kopen maar water en vruchten. Dan blijven we buiten het bereik van de negatieve limonade maar bevredigen wel onze natuurlijke behoefte aan water, vruchten en zoetigheid. We kunnen geplette granen in water koken, eventueel aangevuld met noten, zaden en vruchten, welke oa. onze afkeer voor te vet, te zoet en te voorgekouwd eten doet vermeerderen.
Net zoals we wennen aan sportieve activiteiten en buitenleven wennen we ook aan gezond voedsel. In het begin mag het een wat moeilijk vallen ipv. brood met boter en kaas of vlees of jam granenpap zonder melk of suiker te eten, of ipv. op een koude wintermorgen in een warme bus of auto opweg te gaan met handschoenen en een extra trui aan je warm, bezweet en moe te gaan rennen, na een tijdje wennen we aan het onbehaagelijk gevoel en nog later verdwijnt ze zelfs om plaats te maken voor een positief gevoel, waar je niet meer zonder wilt en nu juist omgekeerd, bij afwezigheid ervan een naar gevoel oplevert. De discipline die nodig zou zijn om deze veranderingen te vervolmaken is in wezen een tekort aan inzicht in dit, langzaam van het ene uiterste naar het andere uiterste, veranderlijke systeem. De kunst is namelijk deze verandering stapsgewijs, zeer langzaam en haast ongemerkt te laten verlopen. We hebben er immers ook jaren over gedaan om tot dit negatieve, ongezonde gedrag te komen. Hoe langzamer en stapsgewijzer de overgang, hoe onmerkbaarder en dus met des te minder ontevredenheidsgevoelens ze geschiedt, en dus met des te meer kans op slagen. Indien we het geduld zouden hebben om net zo geleidelijk te wennen aan een gezonde levensstijl als dat we gewend zijn aan onze verslavende, ongezonde, zouden wij zelfs helemaal geen discipline nodig hebben maar als vanzelf, puur op bewustzijn en kennis, kunnen verbeteren en vervolmaken. Maar ook geduld is een gave, die wij door training onszelf eigen kunnen maken!


3.) NOG EEN VOORBEELD.

Er was eens een rechter die op een dag een jongeman in de rechtszaal te veroordelen kreeg, die een geweldsmisdrijf had gepleegd. Hij had iemand die hem bedreigd had met een pak slaag een klap gegeven. Het slachtoffer was niet gewond geraakt, maar de rechter vond toch dat de jongeman te ver was gegaan en veroordeelde hem. Hij had nog wel naar de achtergrond en het verleden van de
beklaagde gevraagd, maar vond dat hij de volledige verantwoordelijkheid moest dragen en dat ondanks het feit dat de jongen al vaker bedreigd en mishandeld was, dit geen verzachtende omstandigheid was, omdat hij al vaker uitgehaald had en gewaarschuwd werd.
Wat zag de Edelachtbare niet en waarom hielp de straf niet tegen de veroordeelde, neen, werd hij er juist ontevredener en crimineler van? Heeft U mijn stukje op de pagina Democratie gelezen, over die sinasappel? Niet alleen ons lichaam, ook onze geest heeft een perfect herrineringsvermogen, en laat ons op een bep. actie zo oordelen en voelen, en dus reageren, naar wat wij in het verleden hebben gedaan of meegemaakt hebben. Dit ziet de rechter over het hoofd: De enorme hoeveelheid suiker die de verdachte al achter de kiezen heeft en welke daarom nimmer de jongen ook maar een greintje zoetigheid heeft kunnen laten proeven. Terwijl de rechter en heel de wereld erbij zal zweren dat het een zoete sinasappel betreft. Men kan begrijpen dat een straf-systeem op die wijze niet alleen z'n doel volledig voorbijstreeft, maar ook nog eens een verwoestende en criminaliserende werking heeft op degeen die juist door z'n a-sociaal gedrag behoefte heeft aan liefde en begrip. Maar dit zijdelings.
Het biologische systeem in deze is het effect dat a-sociaal en crimineel gedrag heeft op iemand, op eender wie, ieder met een bepaalde potentie van verweer welke wederom afhankelijk is van het positieve of negatieve gedrag van anderen in het verleden en de hoeveelheid van deze samen. Tel je alle negatieve reactie's die mensen in hun leven ontvangen bij elkaar op, trek je daarvan alle positieve reacties in datzelfde leven ervan af, en je hebt als uitkomst een positieve of negatieve. Bij een positieve is je geestelijke afweersysteem sterk genoeg om niet tot a-sociaal gedrag te vervallen, en bij een negatieve wordt de overmacht te groot en vervalt iemand tot a-sociaal en in het algemeen illegaal, in ieder geval kwetsend gedrag.


4.) GROOT EN KLEIN.

In mijn voorbeeld uit hoofdstuk 1 van het hardlooprondje dat bij de tiende maal gemakkelijker loopt schuilt het grote verschil van verandering, van verworden van een half invalide, die angstig en weerloos wordt wanneer hij een stuk moet gaan rennen, tot een man of vrouw die zich opgefrist en voldaan voelt na het lopen van tien kilometer in de koude!
Dit verschil, deze verandering kunnen we buiten ons zowel als in ons aantreffen.
De aarde is een reuzebol, rond als een kogel, maar zo groot dat de grond onder onze voeten zo ver we kijken kunnen kaarsrecht lijkt. Tegelijkertijd is ze een speldeknop in ons zonnestelsel, dat, in al z'n gigantisch zijn, een onbetekend vlekje in ons melkwegstelsel is, dat, u raadde het al, een van de ontelbare sterrenstelsels is dat rond ons heen danst.
Zo een afstand kunnen we ons alleen maar voorstellen wanneer we ons wanen die ongetrainde te zijn, die wordt verteld dat-ie net als die doorgewinterde hardloper, de tien kilometer binnen de tijd die past bij zijn leeftijd en gestel, met evenveel plezier zou kunnen lopen als die hardloper, mits hij ervoor zou gaan trainen. Een roker die van zijn verslaving af wilt, of iemand met verkeerde eet- en leefgewoontes moet eenzelfde lange weg van verandering afleggen en ondergaan en al wat hij deed, alle sigaretten die hij rookte, al het vet eten en snoepen en al het geluier en slechte neigingen minus alle positieve en gezonde handelingen die hij verrichtte zullen de mate van verslaving uitmaken, het geluk dat hem ten deel valt (door bijvoorbeeld dat lekkere eten en dat genot van een sigaretje of door een beter gewicht, meer lucht of meer uithoudingsvermogen, en een betere gezondheid) en de mate van lijden bij het stoppen met de slechte gewoontes inclusief de discipline welke nodig is om te stoppen.
Het menselijk gedrag is geheel te analyseren, berekenen, voorspellen en te bewijzen, we moeten ons alleen bewust zijn van de feiten die aan deze inzichten voorafgaan. Ook dit bewustworden van de mens in de (verre) toekomst is een verandering van klein naar groot, van invalide tot sportief, van dom tot wijs.
We zullen allerlei ethische- en gevoelswaarden maar ook pure feitenkennis in meetkundige vormen en afstanden kunnen weergeven en bewijzen, en onze eigen afhankelijkheid van het standpunt dat we bij elk inzicht ontegenzeggelijk innemen.


5.) PIM PAM PETTEN.

Ons herinneringsvermogen is nauw verbonden met de werking tussen wat psychologen bewust en onbewust noemen. Alles wat wij op dit moment weten is ons bewustzijn. De rest, al wat wij vergeten zijn, wat wij ons later zullen herinneren en wat nooit meer in het bewustzijn komt, noemen we ons onbewustzijn.
Doch ons eigen lichaam herinnert zich precies wat wij gedaan hebben: als u ongetraint drie kilometer gaat joggen herinnert zij u door middel van spierpijn en vermoeidheid aan het feit dat u al lange tijd geen drie kilometer gerent heeft. Wanneer u een op u afgestemd trainingsprogramma gaat volgen herinnert zij u eraan, of u in uw jeugd of het verleden al dan niet veel gesport heeft, en na het trainingsprogramma zal zij u eraan herinneren dat u (enigzins) gewend bent geraakt aan de oefeningen die u heeft volbracht.
U kent wel het Pim Pam Pet-spel. Middelpunt van dat spel was een draaischijf, die op een ronde plaat rustte door middel van een pin die in het middelpunt van de plaat was bevestigd. De schijf had op die plaats van onderen een uitsparing die precies paste op deze pin, waardoor aan de bovenkant een hendeltje ontstond, waarmee je de schijf met je vingers snel rond kon laten draaien. De ronde onderplaat had op de buitenste rand in vakjes alle letters van het alfabet, de draaischijf, die net zo groot was als de grondplaat, had op de buitenste rand slechts een opening, die net zo groot was als het vakje van een enkele letter op de plaat, zodat wanneer de draaischijf op de plaat rustte letters zichtbaar konden worden gemaakt door middel van de schijf met het hendeltje rond te draaien. Steeds kan je maar een letter tegelijk zien: de letter B staat naast de A, de C naast de B, enz.
Ik heb me het menselijk bewustzijn wel eens voorgesteld als dat ene gat waardoor er steeds een letter zichtbaar was van het alfabet van ons onbewuste. Het illusionaire en tegelijkertijd de bakermat van alle geschillen tussen individuen ligt in het feit dat we, hoe we ook nadenken over bepaalde zaken, we dan pas een juist oordeel kunnen vormen wanneer we niet alleen maar die ene zichtbare letter bezien maar tevens ons bewustijn en herinneren dat en waar het gehele alfabet, ons onbewuste en de algehele objectieve werkelijkheid zich bevind. Niet door enkelt zien leren wij onszelf, ons diepste ego en haar egoisme, kennen, maar door te weten en te herinneren! In principe kunnen wij, net als bij het pimpampetten, nooit de algehele waarheid in onszelf, ons bewuste en ons onbewuste, alsook alles daarbuiten, aanschouwen omdat ons geestesoog slechts een open vakje is. Maar wanneer we weten dat ons bewustzijn en concentreren slechts een open vakje zijn, kunnen wij door aan het hendeltje te draaien de objectieve werkelijkheid in en rondom ons zien!


6.) NIET NU MAAR STRAKS.

In het biologische systeem welk ik op deze site uiteenzet is naast de verhouding van een bepaald gegeven of waarde en de daaruitvolgende gewenning (de hardloper die eerst een afstand van tien kilometer een grote afstand vindt, maar later een kort stukje) kenmerkend de tijd en verandering.
De zwerver die honderd euro een groot bedrag vindt, terwijl diezelfde som voor een miljonair haast niets betekend is een verhoudingsverschil van een en dezelfde onderwerp of waarde. Maar de roker die verslaafd is en moeite heeft met stoppen, terwijl hij -mits hij ertoe gedwongen wordt- na pakweg drie jaar gestopt te zijn misschien helemaal niet meer denkt aan een sigaret, terwijl het
toch dezelfde individu is, ondergaat de tijd die hem laat (ont-)wennen als een hel.
Wanneer wij maar bewust waren van dit gegeven, zou er niet veel aan de hand zijn. Echter, een heleboel mensen zijn zich er niet van bewust dat zij door de omstandigheden (die geleidt zijn uit het verleden) beneveld en om de tuin worden geleid als het om hun visie en oordeel gaat.
De roker weet wel dat wanneer-ie drie jaar geen sigaret aanraakt hij lang niet meer zo verlangt naar een sigaret, dan wanneer-ie drie dagen niet rookt, en de berooide dakloze begrijpt meestal ook wel dat die honderd euro die hij van een rijke passant krijgt, voor de man zelf niet meer dan een fooi is, maar bij gezond eten wordt het meestal al moeilijker. De meeste mensen hebben geen benul van wat gezond eten inhoudt en verwarren dit met niet te ongezond -geen snoep en junk-food- terwijl ze maar niet begrijpen dat hun hang naar lekker eten niet gestopt wordt met het nemen van waar hun lichaam hen op dat moment naar vraagt, maar pas stopt wanneer ze ontwent zijn na het niet meer eten van overbodig voedsel- na een bepaalde tijdspanne.
Om nog maar niet te spreken over hun oordeel en visie over en op zaken die zich in hun omgeving voordoen en tot hen komt via diverse media en personen.
Wanneer om hun mening gevraagd wordt hebben ze geen flauw benul van het feit dat ze door die media en mensen zo geconditioneerd zijn, dat zij zulk een vaak kortzichtige en foutieve reactie hebben. Zo laat het biologisch systeem, dat in ons en in alle materie en ritmes huist, zijn verregaande invloed op onze psyche en geest gelden, zonder dat wij er benul van hebben, en er zeker van zijn een eigen, objectieve of subjectieve, weloverwogen mening te bezitten.


7.) HET IMMORELE ONBEWUSTE.

Schopenhauer zei het al: 'In de grond van onze ziel zijn wij allen puur egoistisch en immoreel'. Onze beschaving legt ons weliswaar allerlei, zogenaamd moreel verantwoorde, normen, waarden en omgangsregels op, echter in de praktijk blijkt dat ons verwijtbare, egocentrische en aan het psychophatische grenzende laksheid jegens anderen en hun gevoelens verre de overhand voeren en ons gedrag verhult in een schijnheilige rechtvaardiging, tomeloos overheerst. Het probleem is echter dat dit totaal onbewust leeft, en het individu meestal geheel het leven onwetend blijft over de inferieuriteit van het eigen geweten.
Wanneer we ons bewust worden van de willekeur van ons onbewuste gevoelsleven pas, zijn wij in staat, door minder te oordelen en impulsief te reageren, regio's in ons waarnemen en beleven te betreden die andere, hogergelegen bewustzijnniveau's in zich dragen welke voor anderen vooralsnog onbereikbaar zijn.
Zo schept het biologisch systeem rondom ons een zuiver rechtvaardig straf-beloningssysteem (of liever gezegd: geen beloning-/wel beloningssysteem) dat waterdicht is, niet gecontroleert hoeft te worden en onontkoombaar is, waarin ieder mens, gelang zijn bewustzijn en moed en opofferingsgezindheid, allen weer ontstaan uit onbegrensde liefde voor ander leven, schoonheid en rechtvaardigheid, naar eigen waarde lijden moet of genieten mag.