|
|
|
|
Mag
ik mezelf eerst aan u voorstellen: ik ben een Hagenaar die vier jaar geleden in uw overigens prachtige gemeente Haarlem is
komen wonen, en die maar niet aan een ding kan wennen omdat het me dagelijks onhebbelijk irriteert en in gevaar brengt en
ik na vier jaar mag concluderen dat de politie -die dit niet ontgaan kan zijn- dit klaarblijkelijk alom ingeburgerd fenomeen
van wat ik ben gaan noemen het fietsterrorisme in uw stad totaal negeert en geen enkele prioriteit stelt aan het uitbannen
van deze foeislechte, hoogst gevaarlijke maar vooral ook zeer anti-sociale en sfeerverpestende gewoonte van naar lijkt haast
iedere (en dat zijn er heel wat) bezitter van een fiets in de gemeente.
Waarlijk overal waar ik me bevind
word ik door op de stoep en (in groen gebied) op voetpaden aan de kant gedwongen, per ongeluk of zelfs (wanneer ik weiger
aan de kant te gaan) expres aangereden door fietsers, geven ze mij de schrik van m'n leven door vlak langs me van achteren
heen te fietsen en/of reageren niet, immoreel of zelfs bedreigend en agressief na mijn aanspraak op hun gedrag of bemoeien
zich omstanders ermee die dan voor die fietsers opkomen!
Maar niet alleen fietsen ze overal
op de stoepen, grasvelden en voetpaden, ook rijden ze massaal door rood licht, in de verkeerde richting, weigeren ze voorrang
te verlenen en fietsen zelfs in de stationshal en passages! Ik zie regelmatig brommers, motors en scooters over de stoep racen!
Hele gezinnen met kinderen die op de stoep fietsen alsof het een speciale aangegeven fietsroute betreft. Ik heb als ik in
uw gemeente over straat loop constant het gevoel dat ik midden op het fietspad loop!
Ik weet wel dat elke gemeente met
dit probleem te kampen heeft, maar Haarlem spant welzekers de kroon in de massaliteit van deze, feitelijk geen verkeersovertreding
maar poging tot openlijke geweldpleging (met zeer zware kwetsuren als eventueel gevolg). En wat als ze een kind aanrijden?
Ik ben ervan overtuigd, burgemeester,
dat wanneer u de samenhorigheid van de burgers en het respect voor zijn overheid en daarmee het sociaal gedrag en manifesteren
wilt verhogen, u uw agenten met onmiddelijke ingang het bevel moet geven met alle wettelijke mogelijkheid deze terroristen
ten strengste aan te pakken en ze letterlijk het fietspad weer op te jagen met de allerhoogste boetes. Als u op een werkdag
rond acht uur 's ochtends op het voetpad voor het provinciehuis gaat staan zult u hele groepen fietsers kunnen verbaliseren
die daar -ondanks een levensgroot verbodsbord- alsof ze niet beter weten en geheel onaanspreekbaar menen de voetganger het
leven zuur te mogen maken. In het centrum constateer ik gemiddeld zes tot tien overtredingen per minuut! En nog nooit heb
ik een agent een boete zien uitdelen.
Deze zogenaamde voetgangerszones,
burgemeester, werken ook niet. Geen enkele fietser geeft voorrang aan wandelaars of weet niet eens dat ze voorrang moeten
verlenen, en op tijden dat er geen fietsers mogen rijden wordt deze regel massaal genegeerd. Op het plein voor het stadhuis
levert dat een haast lachwekkend beeld op van tweewielig, eventueel gemotoriseerd verkeer dat kris-kras naar eigen believen
en met een haast in de blik, die een afwezigheid verraad van iedere vorm van sociaal medeleven, controle, norm en waarde het
plein onveilig maakt. Daartussen moet een winkelend publiek, maar ook onze toeristen en bezoekers van de stad zich een veilige
weg zien te banen, terwijl het op veel plaatsen en tijden toch al overvol is! Het oversteken van de A4 is haast veiliger!
Maar ook wanneer er geen aanrijdingen
plaatsvinden vindt er een grove schending van de rechten van de voetganger plaats. Rust, ruimte en tijd wordt van de argeloze
burger onwettig afgenomen die daardoor zelf ook weer ongeinteresseerder en a-socialer jegens anderen zich opstelt en de algehele
sfeer in de stad zal doen vernegatieveren.
Beste burgemeester Pop; als oud-Hagenaar
en bewoner van uw stad wil ik uw speciale aandacht vragen voor dit probleem, dat zonder optreden ieder boven het hoofd zal
groeien en vroeg of laat zijn tol zal eisen. Ikzelf heb al enkele malen politiemensen erop geattendeerd dat het gedrag van
de fietsers groot gevaar en irritatie's opwekt, maar deze gaven dan ontwijkende antwoorden. Wanneer u de animo bij hun meerderen
zou weten te wekken en hen zou doen laten inzien, hoe intens nodig straf optreden hier geboden is, zou u een enorme voorsprong
geven aan de leefbaarheid van deze stad en uw eigen image bij elke burger van die stad Haarlem, die Amsterdam kwa gezelligheid
naar de kroon kan steken, en die kwa hoffelijkheid en gratie alleen maar in Den-Haag haar meerdere zou vinden, hevig doen
versterken.
Hopelijk heb ik enigszins de ernst
en onhoudbaarheid van de situatie voor u kunnen schetsen en ziet u nu in, dat uw ingrijpen hoognodig is.
Ik en heel wandelend Haarlem rekenen
op u, burgemeester! |
|
De Nieuwe Hillterman |
De brief werd door een van de medewerkers van
dhr. Pop doorgestuurd naar de politie, die mij nimmer geantwoord heeft!
_____________________________________D N H_____________________________________
Geachte
heer Hilterman,
Wij zijn twee Hbo-rechten studenten aan de Hogere Juridische Opleiding te
Amsterdam. Voor deze studie moeten wij onderzoek doen naar de vraag:
"Wat zijn de opvattingen van de huidige strafrechtsgeleerden en
rechtspsychologen over de vraag wat de invloed van straf is op de dader".
Om die vraag te kunnen beantwoorden, hebben wij al veel literatuur
geraadpleegd, maar wij willen ook graag enkele mensen uit het beroepsveld
kort interviewen. Hoewel u waarschijnlijk geen rechtspsycholoog of
strafrechtsgeleerde bent lijkt het ons toch interresant om een aantal
vragen aan u te stellen over het onderwerp.
Graag zouden wij u vragen om de bijgevoegde vragen per email te
beantwoorden.
Bij voorbaat dank,
W en M
p.s. Wanneer u dit wilt doen, kunt u misschien dan iets over uzelf
vertellen?
De vragen:
- Wat vind u van straffen in het algemeen?
- Denkt u dat een straf langer dan 15 jaar een positief effect heeft op
de dader? - Welke straf geeft volgens u de kleinste kans op recidive?
- Denkt u dat de maatschappij invloed heeft op de straftoemeting? (denk aan
media en pressiegroepen)
Beste W en M,
Erg leuk dat jullie de moeite hebben genomen om te reageren op mijn web-site
van De Nieuwe Hillterman, maar ik ga me niet verliezen in grenzeloze uiteenzettingen over dit onderwerp, omdat ik zelf nog
veel schrijven moet en me dat zoveel moeite kost dat ik er bijna niet aan toekom!
Ten eerste heb ik de meeste vragen van jullie al beantwoord op mijn DNH-pagina's
(mn. de pagina Strafrecht, Opvoedingssysteem, Criminele politie en Argumenteren en discussieren, de Home-page en de pagina
Samenvatting.) Toch wil ik jullie behulpzaam zijn met je studie, maar zeg er wel bij dat de stof uiterst moeilijk is, omdat
ze in essentie in contradixie met zichzelf staat en omdat elk mens een sterke neiging tot hypocrisie en inconcequentie heeft,
elk mens, ook jullie en ook ik. (Bijv. wanneer ik uit wraak iemand iets aandoe wilt hij, zijn vrienden en/of nabestaanden
mij weer iets aandoen. Echter, dit legitimeert mijn wraakneming, want als zij wraak mogen nemen, mag ik dat immers ook, en
maakt tegelijkertijd hun wraakneming onwettig: immers je kunt geen wraak nemen om iets dat wettig en niet immoreel is). Daarbij
ben ik ook nog eens (buiten mijn wil om) onvolledig (omdat ik geen computer ben) en subjectief (hoewel ik dat laatste juist
probeer te vermijden). Ik wil jullie graag helpen maar mijn afwijkende mening zal een onbegrip en sceptisme bij jullie kunnen
opwekken, welke ik niet weerleggen kan.
Vraag 1: Wat vind ik van straffen in het algemeen?
Ik geloof dat straffen altijd willekeurig en dus onrechtvaardig
is, zoalang niet alles -dus ook het niet bewijsbare en het niet strafbare- naar gelijke mate afgestraft wordt (wat zowaar
onmogelijk is). De autoriteit kan z'n macht door willekeur te gemakkelijk misbruiken, en doet dat dan ook wijd verbreid.
Vraag 2: Denkt u dat een straf langer dan 15 jaar een positief effect heeft
op de dader?
Dat enige gevangenisstraf en positief effect heeft op iemand vind
ik absurd, dus ook geen lange, integendeel. Een dader straft in feite de maatschappij voor alles wat hem werd aangedaan
door opvoeders en omgeving. In gevangenschap worden mensen ongezond behandeld en dat kan dus nooit positief zijn voor een
gevangene, integendeel, ze verhoogt de wraaklust bij daders.
Vraag 3: Welke straf geeft volgens u de kleinste kans op recidive?
Geen enkele straf, of het moet de bestraffing zijn van daders uit
het verleden van de delinquent, die nu nog ongestraft bleven. Een straf is voor een dader niets meer dan nog een misdaad tegen
zijn persoon, zoals er al zoveel waren, die hem bewogen tot zijn misdaden. Een gezond, geliefd persoon zal niet gauw tot iets
onwettigs bewogen worden, of de wet zelf is verkeerd, m.a.w. gaat uit van de verkeerde waarden van goed en slecht.
Vraag 4: Denkt u dat de maatschappij invloed heeft op de straftoemeting?
Dat denk ik zeker, al is deze een negatieve invloed. De groep is
altijd veel immoreler dat het individu, omdat deze uit veel meer dan een individu bestaat, en dus veel meer belangen en macht
heeft dan een individu. De media is niets dan propaganda en censuur, want ze is afhankelijk van verkoopcijfers en commerciele
redacteuren, die willen niet de waarheid lezen/schrijven, want dat is niet in hun belang. Justitie en politie zijn zelf grote
criminelen, en hun belangen zijn dit te verdonkeremanen, omdat ze anders zelf in de gevangenis mogen gaan zitten. Het beschuldigen
van anderen is een industrie, waar veel belangen mee behartigd worden, en altijd willekeurig is.
Ik hoop dat ik jullie hiermee op weg geholpen heb, ook al ben ik zeer summier
gebleven. Oja, ik zal nog iets over mezelf noemen: Ik ben een dakloze (lees pag. Kamperen en Dakloos&thuis), creatieve
jongeman (opl. kunstacademie-niet afgemaakt), en erg teleurgesteld in de maatschappij. Ik ben geen ex-gedetineerde of anarchist.
Wel ben ik zeer anti-autoritair, omdat ik geloof dat autoritair gedrag een erfenis is van het immorele gedrag van onze opvoers
uit onze jeugd. Kinderen moet men niet overheersen maar het goede voorbeeld geven. Helaas is het niveau van onze opvoeding
van een dusdanig laag peil, dat we bijna allemaal a-sociaal en immoreel worden -zolang we denken ongestraft te blijven. Ik
geloof sterk in een rechtvaardiging in het leven na dit leven. Onze eigen kennis omtrent het bestaan zal onze eigen rechter
zijn en ons laten genieten en/of lijden naarwat we zelf weten/gedaan hebben. Voor de rest heb ik zelf zeer veel slechte ervaringen
met autoriteiten en medemensen, en ben zeer teleurgesteld in het intellectuele en sociale peil van de samenleving. Gelukkig
maar dat ik geloof in een cosmisch rechtssysteem, een waar niemand onderuit komt. Het gaat jullie goed, succes met jullie
studie en lees mijn DNH-pagina's nog maar eens door!
afz.: De Nieuwe Hillterman
Helaas nimmer antwoord gekregen, waarschijnlijk hebben ze inderdaad de
Waarheidspagina's goed doorgelezen en zijn tot de conclusie gekomen dat en voorvechter voor vrije sex als ik geen enkele aandacht
meer verdient!
____________________________D N
H_______________________________
(nog) niet verstuurd:
Beste Hoofdcommissaris.
Na de zoveelste keer expres door op de stoep
fietsende criminelen aangereden en door omstanders bedreigd en mishandeld te zijn geweest mag ik aannemen dat uw korps de
taak van het beschermen van de voetganger niet of niet volledig uitvoert, met de daaruitvolgende, willekeurige behandeling
van degeen die zich verdedigt tegen agressie van andere weggebruikers. Immers, wanneer ik me met een ijzeren staaf zou verdedigen
tegen mensen die hun fiets en/of scooter en zelfs motor als wapen gebruiken en hiermee op mij inrijden, zal mij wel openlijke
geweldspleging ten laste worden gelegd, terwijl deze omvangrijke groep geheel buiten schot blijft.
Wanneer het tot een handgemeen en agressie zal
komen en ik, door overmacht overmand, gedwongen word me met ijzer en geweld te verdedigen, zal ik me niet conformeren aan
een overheid, in deze justitie/politie, die structureel weigert het dagelijks geweld dat mij overvalt aan te pakken c.q. te
bestrijden.
Dit betekent dat ik zal overgaan tot het allergrofst
geweld tegen uw mensen en iedereen die instemt met uw handelswijze en opereren, maw. iedereen die zich op straat bevindt.
Bij een verschijnen voor een rechter zal ik
me dus ook beroepen op het feit dat u weigert het vele geweld van duizenden fietsers die al dan niet expres op mij inrijden,
bedreigen en/of mishandelen incluis het geweld van omstanders, aan te pakken.
Hiermee u genoeg geinformeert te hebben teken
ik,
De Nieuwe
Hillterman, een voetganger.
____________________________D
N H___________________________ Gisterenmorgen ontving ik dit e-mailtje op mijn in-box:
Hierbij willen wij D2a & docent reageren op uw
artikel op het internet.
Wij betreuren
het zeer dat u zulke uitlatingen doet op het internet over buitenlanders en dat u het zelfs onderbouwt met uw mening.
Ook
vragen wij u om het artikel van internet af te halen.
De
onderbouwingen die u in het artikel handteert zijn niet goed beargumenteerd en bovendien niet waar.
hoogachtend: D2A id college A. ad. R.
Drs. M. B. Gisterenavond schreef ik ze dit antwoord:
Beste leerlingen en leraren,
Ik heb jullie verontrustende e-mailtje
ontvangen waarin ik bijna tot
misdadiger werd gebombardeerd omdat ik iets geschreven zou hebben
dat
discriminerend
voor de grote groep buitenlanders in dit land zou zijn.
Voordat ik me verdedig tegen dit standpunt
wens ik eerst duidelijk
te
maken wat de DNH-pagina's in feite zijn en waarom ik het zo vreemd vind
dat jullie tegen
mijn manifest op het web
zijn gekanteld, en ik in feite
jullie van hetzelfde zou mogen betichten als waarvan jullie
nu mij beschuldigen.
Wanneer
jullie de DNH-pagina's hebben gelezen (en dus niet alleen de pagina
Multi-culturele samenleving),
zullen jullie hebben
opgemerkt dat ik,
in de gedaante van De Nieuwe Hillterman, op de Waarheidspagina's een aanklacht
tegen de wereld en
de mensen die zij vertegenwoordigen geformuleerd heb.
Niet alleen ben ik tegen de multi-culturele
samenleving zoals die
in
ons land tot stand is gebracht, ik ben -om maar eens 'n zijstraat te noemen-
ook tegen
democratie, zoals je kunt
lezen op de pagina Democratie, ik ben
tegen nationalisme, tegen autoriteit en gezag en tegen
a-sociaal gedrag en
criminaliteit
en oorlog.
Er zijn maar een paar pagina's waarop ik iets propageer zonder de boel af
te
kraken en zelfs op die pagina's
uit ik kritiek op de huidige situatie en
de gevestigde orde.
Op de Home-pagina en de pagina
Samenvatting beschrijf
ik wat over de achtergrond
en 't hoe en waarom van de DNH-pagina's.
Nu vroeg ik me vanmorgen,
toen ik jullie e-mailtje
las, zo hevig af waarom
jullie me vroegen de pagina Multi-culturele maatschappij van de DNH-Waarheidspagina's
te verwijderen.
Omdat
ik de buitenlanders ermee beledigde en/of anderszins kwetste? Maar tref ik
diezelfde buitenlanders
niet tevens met mijn
pagina Nationalisme, waarin ik het
nationalisme overal ter wereld bekritiseer, met mijn pagina
God en geloof (die ik
nog
schrijven moet, maar waarin ik 't geloof in z'n algemene zin zal aanklagen),
pagina (nadelen
van 't) Strafrecht, waarin
ik het strafrechtsysteem aan de kaak
stel, de aanklachtpagina, de pagina Werksysteem en de
pagina Schoolsysteem?
Dan
zou ik, wanneer ik op jullie verzoek in zou gaan tevens alle andere kritische
pagina's moeten
verwijderen, omdat ik op
die pagina's tevens buitenlanders
(en Nederlanders en hun ideeen en handelswijzen) afwijs.
Dan zouden er helemaal geen
Waarheidspagina's
overblijven om wat de DNH-pagina's in feite in wezen zijn: een aanklacht!
Jullie zouden mij
aldus vragen de pagina te verwijderen,
niet omdat 't de buitenlanders
zou discrimineren, maar omwille van het feit dat het een aanklachtpagina
betreft.
En
een aanklachtpagina is altijd controversieel en tegen de gevestigde orde en opvatting.
Een protest
levert alijd een ander
protest op, omdat een protest tegen de algemene
heersende opvattingen een onderdrukking van
die gevestigde orde impliceert.
Daarom
kan ik jullie ook beschuldigen van 'tzelfde als waar jullie mij van beschuldigen:
van discriminatie.
Jullie
zouden
mij discrimineren wanneer ik de buitenlanders niet mag bekritiseren.
En wanneer ik de pagina
Multi-culturele maatschappij
uit de Waarheidspagina's zou
verwijderen zou ik de essentie van al die veertig pagina's die
de DNH-pagina's
vormen
verwijderen en zou niet alleen het werk van De Nieuwe Hillterman overbodig
zijn geweest, maar
ook 't protest wat eraan
vooraf ging, inclusief alle waarden waar
ik voor sta en alles wat ik heb meegemaakt en mag
bezien als mijn persoon-
lijke
waarheid.
Deze subjectieve waarheid is nu juist de grond waarop een democratische samenleving,
waarin 't recht op vrije
meningsuiting zo hoog in het vaandel staat als de onze,
gevestigd is en, mits ik de algemeen
geldende fatsoensnormen in
acht houd -en dat
doe ik naar mijn mening voldoende- in de DNH-Waarheidspagina's haar ruggegraat
vindt!
O, foei! Hoe
zou ik hem verfoeien die beweerde dorst, dat ik een hekel aan buitenlanders
zou hebben, of
een grotere hekel aan hen dan
aan Nederlanders, want hij zou een valse
leugen
uitspuwen en mijn oprechtheid tenietdoen, waarvan mijn manifest zo doorweekt is!
Ik zou dolgraag
willen dat jullie 'ns
mijn pagina's goed zouden bestuderen. Dan zou
je alsvanzelf die onderbouwing en argumentatie
aantreffen waarover jullie
in je briefje
reppen, en daarin is het antwoord op jullie vragen te vinden, wat jullie
vooringenomenheid
en sceptisme
zal doen wegnemen.
Je zult merken dat mijn betoog geen extreem-rechtse is, omdat ik daarvoor
veel te
anti-conservatief
ben.
Je zult vinden dat ik nog veel meer punten aansnij die jullie betreuren, omdat
het
een andere zienswijze betreft,
wat altijd een beetje wennen is in 't begin,
wanneer 't zo bars de veiligheid van een vertrouwd
wereldbeeld onder je voeten
wegzaagt.
Dat is nu juist de bedoeling van de DNH-Waarheidspagina's geweest: in een
verbale
discussie hadden jullie
mij allang de mond gesnoert! Jullie met je vrije
mening- tegen censuur en zo.. !
Veertig
pagina's lang onderbouwde
en beargumenteerde ik, in krap drie jaar tijd,
wat ik in veertig jaar opgebouwd, meegemaakt
en bedacht heb. Ik heb het
de DNH-Waarheidspagina's genoemd, en jullie -schoolkinderen- willen me in
een e-mailtje
van drie regels vertellen
dat dat de waarheid niet is! Ha ha ha ha!
Ik lach me een hoedje!
Alles wat ik schreef werd
jarenlang overal gecensureerd,
daarom hebben jullie
er nooit van gehoord en klinkt het allemaal zo vreemd en vijandig in de
oren.
Alles wat jullie
leerden was pure propaganda -van een extreem fascistische
hetero-maatschappij, tot op het bot
corrupt, leugenachtig en
gewelddadig.
En jullie -kinderen nog- zijn hun slachtoffer, jullie -zwart of wit- hebben
ze
de mond gesnoert, de geest
duf en gewillig gemaakt en hun mening opgelegd!
En jullie trappen erin als een voorbijganger
in de hondepoep trapt!
Nu,
mijn antwoord luidt: neen!
Neen, ik verwijder de pagina Multi-culturele maatschappij niet, noch
de
aanklachtpagina,
waarin ik het idee van sexueel misbruik bestrijd (zal
jullie ook wel vreselijk betreuren!),
de pagina Criminele politie
laat
ik staan, evenals de pagina Onze a-sociale medemens, Waarheid en realiteit
of de pagina
Kamperen of Koning H.
Ik
laat ze allemaal staan en -integendeel- zal er nog stukken aan toe voegen
en breid ze uit met
nog meer pagina's.
Wanneer
ik, voor elke keer dat er in de media het tegendeel van mijn mening
geroepen werd, een enkele
letter mocht schrijven van hoe ik erover
denk, jongelui,
zou ik wel 400 pagina's
vol kunnen schrijven!
En de gedachte van gelijkheid kenmerkt die van de vrije meningsuiting
zo fundamenteel!Lang
leve het vrije schrijversschap!
De
Nieuwe Hillterman
Tot op heden heb ik nog geen antwoord van ze
mogen ontvangen! ___________________________________D
N H______________________________ Hallo
Starter. (DNH)
Hoe ik terecht ben gekomen op jouw pagina's weet ik
eigenlijk niet, ik was niet specifiek aan het zoeken,
maar terecht kwam ik er vorige week. En ik bleef er
hangen, en heb alles gelezen. Met stijgende verbazing,
en met stijgende waardering, en met stijgende
herkenning. Zelden heb ik een stuk gelezen op
internet, of waar dan ook, waar ik het zo hartgrondig
mee eens was en waarin ik zoveel herkende in de
weergegeven mening ten aanzien van heterosexualiteit,
homosexualiteit, en pedosexualiteit, en de ins en outs
daarvan in de maatschappij, zowel vroeger alsook nu.
Er op terug kijkend kan ik niet om de conclusie
heenkomen dat mijn jeugd in zekere zin
kind-onderdrukkend is geweest, en in elk geval
volledig sex-onderdrukkend. Bepaald was al lang voor
mij dat mijn sexuele gevoelens als kind niet
bestonden. Punt uit. Net als jij had ik al toen ik
ongeveer 6 jaar was sexuele gevoelens, hevige
nadrukkelijk aanwezige sexuele gevoelens. En niet
alleen gevoelens, ook verlangens! Ik was wat je
misschien zou moeten noemen sexueel nieuwsgierig,
kon zelden van mijn eigen kleine telkens weer harde
piemel afblijven, wilde altijd in de broekjes van mijn
klasgenootjes zitten en met hun piemels spelen -wat
ook regelmatig gebeurde -, was stiknieuwsgierig naar
de grotere piemels van hun grotere broers waar ik
maar zelden de gelegenheid voor heb kunnen vinden om er
echt aan te zitten-, en kon in de klas vaak mijn ogen
niet afhouden van het volle kruis in de broek van onze
onderwijzer. Ik weet nog zeer bewust dat ik 's-avonds
in bed mij veel en vaak heb liggen afvragen wat de
leraar wel in z'n broek zou hebben, en hoe een echte
volwassen l*l er uit zou zien. Gezien heb ik die nooit
natuurlijk. Ik heb geen slechte jeugd gehad, ben
gewoon in een normaal gezin opgevoed, wel een gezin
echter waar sexualiteit, laat staan kindersexualiteit,
totaal niet bestond. Net als in de maatschappij om het
jonge jongetjes dat ik was heen. En de sexuele
verlangens namen zeker niet af, ze werden heviger. En
ze werden denk ik er op terug kijkend ook heviger om
dat ze werden ontkent en ik er niets mee kon doen.
Tegen de tijd dat ik tien was, en ik overdrijf
absoluut niet, snakte ik naar sex. En kreeg niks, ik
was tenslotte tien en ik kon geen sexuele gevoelens
hebben. Ik weet nu dat ik daardoor, maar misschien
niet daardoor alleen, worstelend door m'n pubertijd
ben gegaan, en altijd problemen met sexuele relatie's
met volwassenen daaraan -ik beschouw mezelf overigens
als homo - heb overgehouden.
Vaak heb ik mij afgevraagd, en nog steeds vraag ik mij
regelmatig af, of ik een evenwichtiger mens was
geworden met een evenwichtiger sex-leven als ik wel
mijn sexuele behoeften en verlangens waren onderkend
en erkend door mij omgeving toen ik zes was en de
jaren daarna. Als ik er wel wat mee had kunnen doen.
Als er wel een volwassene in mijn omgeving was geweest
met wie ik had kunnen ontdekken wat die verlangens
eigenlijk waren. Als er een verantwoordelijke pedo in
mijn omgeving was geweest die mijn jonge maar
nadrukkelijk aanwezige sexuele gevoelens serieus had
genomen en met wie ik in een niet bedreigende situatie
had kunnen experimenteren. Ik ben er voor mijzelf,
na jaren van ontkenning, van overtuigd dat het beter
voor mij zou zijn geweest om niet meer dan tien jaar
lang een essentieel deel van mijn jonge zelf te hebben
moeten ontkennen omdat de maatschappij en dus mijn
opvoeders hadden bepaald voor mij dat het allemaal
niet bestond.
Je zult begrijpen waarom ik zo veel herken in jouw
teksten, en mij net als jij zo ongelooflijk kwaad kan
maken over de voortdurende en voortgaande volledige
ontkenning van sexuele gevoelens en behoeften van
kinderen, van de totale natuurlijkheid daarvan. Ik was
zo'n kind, en ik kan niet de enige zijn geweest. Elk
kind heeft z'n eigen sexualiteit, z'n eigen behoeften
veel of weinig, heel veel of heel weinig en z'n
eigen absolute recht op de beleving van die
sexualiteit, precies zoals jij feitelijk, uitgebreid
en goed onderbouwd, ook aangeeft. Het doet mij oprecht
en soms haast letterlijk pijn om soms in de ogen
kinderen om mij heen, in mijn familie en in de buurt
waar ik woon, een oprechte sexuele nieuwsgierigheid te
zien en te herkennen zoals ik dat zelf had, en om te
weten dat die oprechte en volstrekt natuurlijke
nieuwsgierigheid niet en waarschijnlijk nooit zal en
kan worden ingevuld. En er dus ook voor dat kind weer
een jarenlange periode van frustratie en
schuldgevoelens over de eigen sexualiteit
onvermijdelijk is, en dat daarmee weer een al jong
beschadigd mens in de maatschappij word gezet.
Louter en alleen vanwege het feit dat de maatschappij
en vooral de zogenaamde professionele deskundigen
kindersexualiteit wensen te ontkennen en verbieden.
Het doet des te meer pijn omdat ik weet dat ik een
jongetje in wie ik dat zie of herken zou kunnen
helpen, hem zou kunnen behoeden voor de pijnvolle
jaren die ik zelf moest doormaken, door zijn
sexualiteit serieus te nemen en een verantwoordde
gids voor hem te zijn. Zoals ik een gids zo
vreselijk graag had willen hebben toen ik zelf dat
jongetje was en zulke echte en oprechte sexuele
verlangens had.
Jouw stuk is dagenlang in mijn hoofd blijven hangen,
en nu ik een reactie schrijf komen jouw stellingen
niet alleen weer naar boven, maar voel ik ook dezelfde
woede naar de kindersex onderdrukkende maatschappij om
ons heen die jij duidelijk weergeeft. Ik zou hier nog
veel meer over kunnen schrijven, net als over mijn
bijna niet te stoppen behoeften uit mijn jeugd en over
mijn ideeen en verlangens nu, maar daar zit je
misschien helemaal niet op te wachten. Ik kon het
echter niet laten je te complimenteren met je
uitgebreide tekst(en), en je een paar dingen over
mijzelf te melden naar aanleiding daarvan. Weinig
mensen hebben denk ik de moed die jij lijkt te hebben.
En daardoor worden generatie's kinderen feitelijk nog
steeds voor een deel in hun gevoelens onderdrukt. Ik
zou het leuk vinden een reactie van je te krijgen, hoe
kort ook, maar respecteer het uiteraard als je daar
geen reden toe ziet of geen behoefte aan hebt.
Groet, T. Beste
T,Heel
fijn dat
je zo positief reageerde. Het was een mooie, lange brief die in schel
contrast staat met sommige
email die ik krijg.
Vind
je het goed dat ik je brief op mijn web-site geplaatst heb?
(http://hillterman.tripod.com/nieuwehillterman/id40.html)
Hopelijk dat zo het begrip bij de massa inzake dit onderwerp opleeft.
Je brief heeft mij ook geraakt, omdat ik heel
weinig post krijg en zeker niet met een
positieve reactie, omstreden als de zaken waarvoor ik
op mijn web-pagina's voor
sta, zijn!
Nu weet ik weer waar ik het allemaal voor doe.
Je slaat met je brief de spijker
op z'n kop.
Wanneer zal
blijken dat mensen als jij en ik hevig tekort zijn gekomen op allerlei
vlakken en in feite
eender financieel en maatschappelijk
(de media) genoegendoening
verdienen als bijvoorbeeld oorlogsslachtoffers of slachtoffers van
(sexueel!) ge-
weld,
kan de onthulling van 't criminele anti-pedofielengedachtengoed en handelen
een aanvang nemen
en daarmee de vervolging
van de echte daders: rechters, aan-
klagers, politiefunctionarissen, voogden en politici, journalisten,
schrijvers en
psychiaters
en iedereen die inzake dezes schuldig is en nog vrij rond loopt.
Teveel kinderleed staat hier
op het spel, maar meer nog
de de gehele maat-
schappij en haar psycho-sociale ontwikkeling.
Daarom is jouw brief ook
zo belangrijk om bij te zetten
op m'n pagina Brieven van
de DNH-Waarheidspagina's, als trots bewijs van mijn gelijk, waar
ik 40 pa-
gina's lang zo
naar streef.
Veel voorstanders van pedofilie en kindersex proberen begrip te kweken of
zouden
willen dat er meer begrip
bij de massa zou bestaan. Ik echter pro-
beer te bewijzen dat de echte kinderkwetsers de heterofielen
zijn, en
niet
de pedofielen. Denk je eens in wat voor een beerput er opengaat wanneer
dit punt van een maatschappelijke
discussie zal
worden!
Ik heb wel eens gepocht dat niemand met mij een openlijk debat over deze zaak
aandurft,
maar zal met mijn bewering
niet ver benevens de waarheid zitten!
Niemand echter heeft behoefte aan een manifest waarin
verklaart wordt
dat iedereen
schuldig is aan iets, dat benevens kinderverkrachting en
kindermoord staat: het kind onthouden
van de meest elementaire
en
natuurlijke behoefte aan liefde!
Daarom is de heterofiel en anti-pedofiel zo een groot
misdadiger,
en jij en
ik, T, en alle andere kinderen die in dezelfde situatie verkeren
of verkeerden, wij zijn (waren
+ zijn) hun slachtoffers!
Zij staan bij ons zwaar
in het krijt!
Het doet mij ook eeuwig pijn dat de kinderen waar ik
zo zielsveel van hou zo
onbereikbaar
zijn en, wanneer ik naar het gedrag van hen kijk, zo ontsporen.
Het hetero-autoritaire gedachtengoed
in de pedagogiek is
daar sterk debet aan!
Ik poog met mijn DNH-pagina's dit alles uit de doeken te doen en aan de
kaak te
stellen, maar
ondervind veel tegenwerking.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen. Schrijf er maar bij of ik ze
moet pu-
bliceren of niet.
De
wereld heeft het recht en heeft de plicht ze aan te horen!
Voor het belang van de volgende
generatie's!
In
vertrouwen,
De Nieuwe Hillterman
Beste
DNH.
Bedankt voor je reactie allereerst, het is
hartverwarmend om in contact te komen met iemand die
zo op dezelfde lijn zit als het gaat over kinderen en
kindersex. Moet ik je overigens DNH blijven noemen,
dat je een alias gebruikt kan ik goed gebruiken en
het is naar mijn mening een schande dat dat eigenlijk
noodzakelijk is, of is er een (verzonnen) naam waarmee
ik je kan aanspreken? Ik respecteer elke keuze
uiteraard.
Je vraagt of ik het goed vind dat je mijn e-mail op je
site hebt gezet, en dat vind ik prima. Veel meer
mensen die zich kwaad maken over het gebrek aan het
recht op sex voor kinderen en de
genstitutionaliseerde onderdrukking van de volstrekt
natuurlijke sexuele gevoelens van jonge kinderen
zouden zich in de discussie over pedofilie en
kindersex moeten mengen.
Je geeft aan DNH dat je benieuwd bent naar mijn
ervaringen, en omdat ik de vertrouw mag je die ook
horen. De ervaringen die ik als kind heb gehad mag je
van mij ook op je site zetten, dit zijn er enkele.
Ik denk dat ik niet ouder was dan 8 toen ik vol
fascinatie naar de televisie zat te kijken naar
sportuitzendingen, vooral en met name als het over
zwemmen ging en ik kon kijken naar bijna naakte
volwassen mannen. Geloof me, ik herinner het mij als
de spreekwoordelijke dag van gisteren. Ik kon mijn
jonge ogen niet van de tv afhouden, niet van die
prachtige blote mannenlijven, en al helemaal niet van
die strakke kleine zwembroeken die ze toen droegen en
waarin toch behoorlijk goed iets te zien was van
hetgeen er in zat. Vrijwel continue had ik een harde
piemel in mn eigen (korte) broekje, wat ik soms met
veel moeite moest verbergen. Vrijwel altijd na zon
uitzending ging ik op mijn eigen kleine kamertje
spelen, alleen speelde ik toch een beetje anders dan
zonder twijfel mijn ouders dachten. Ik kon het na het
zien van al die mooie bijna naakte grote mannen niet
nalaten met mn harde piemel te gaan spelen,
letterlijk niet. Ik vond het heerlijk plat liggend op
mn bed met mn broekje helemaal naar beneden en met
een stoel voor de deur om te voorkomen dat een van
mijn twee broers of mijn ouders binnen kwamen flink
met mn harde piemel heen en weer te rijden over de
warme en niet heel erg zachte deken. Ik lag mijzelf
dus te masturberen, niet meer en niet minder, 8 jaar
oud als ik was. En ik vond het heerlijk! Alleen wist
ik niet dat ik aan het masturberen was, ik wist alleen
dat ik mij ongelofelijk lekker en opgewonden voelde
als ik dat deed, met mn ogen dicht en denkend aan en
dromend van al die grote bijna blote mannen en van de
geheimen die er in hun kleine strakke zwembroeken te
vinden moesten zijn. Wat ik wilde, waar ik van droomde
en niet begreep en ook niet uitgelegd kreeg door een
volwassene, was niks anders dan sex met die mannen.
Waar ik ontegenzeggelijk behoefte aan had was
lichamelijk contact met die mannen, was spelen met
hen, met hun lichamen en met hun in mijn voorstelling
grote mooie palen, was hun laten spelen met mijn
veranderende lichaam, en vooral met mijn kleine altijd
opstandige piemel en met mijn poepgaatje. Maar niet
alleen was wat ik deed stiekem, het was vooral ook
iets dat niet bestond en niet mocht bestaan! Terwijl
ik ervan overtuigd ben dat het absoluut normaal was
dat ik wilde ontdekken en experimenteren, en dat
ook het grootste gedeelte van de jonge jongetjes in
deze wereld een dergelijke fase doormaakt. Niet
alleen in de tijd dat ik jong was, ook vandaag de dag
nog. Gek genoeg voel je als kind al dat de behoeftes
waar ik het over heb niet kunnen, en het zegt alles
over de onderdrukkende maatschappij toen en nu om die
kinderen heen dat je zoiets al op je 8ste weet!
Zoals zo veel jonge jongetjes er zullen wel geen
wetenschappelijke gegevens over bestaan maar ik in elk
geval ben er van overtuigd dat het zo is heb ik ook
op die leeftijd en al eerder ook gerommeld met
vriendjes die (ongeveer) even oud waren als ik.
Elkaars piemels bekijken, elkaars piemeltje vasthouden
om te weten hoe het voelt, samen plassen en kijken
wie het verste komt, je piemel als zwaard gebruiken
en vechten door tegen elkaar te slaan, kijken hoe
het voelt als je mekaars piemel tegen elkaar drukt en
een beetje op en neer langs mekaar laat glijden, en
meer van dat soort dingen. Ik heb op die leeftijd ook
met een vriendje van school waar ik veel kwam zn
beiden ouders werkten en dat was toen nogal apart maar
wij hadden dan wel het rijk alleen wat
verdergaande spelletjes gespeeld. Het was natuurlijk
een soort doktertje, alleen waren we dan wel man en
vrouw (we wisten niet beter natuurlijk want
voorlichting op jonge leeftijd over homosexualiteit
was minstens even taboe toen als over kindersex nu) en
lagen we naakt tegen en op elkaar op zijn bed op zn
zolderkamertje lekker met onze continu stijve piemels
te spelen. Ik had toen ook absoluut, en geloof me al
ik dat schrijf, verder willen gaan, en elkaar willen
pijpen en met elkaars poepgaatje willen spelen. Hij
durfde dat niet, en het is ondanks mijn overduidelijke
behoefte aan verdergaande sex-spelletjes ook nooit
gebeurd.
Kijkend naar de zwemwedstrijden en daarna
masturberend op mijn jongenskamertje waren het de
spelletjes die ik met mijn schoolvriendje deed
waarvan ik droomde dat ik ze ook met die mooie grote
volwassen zwemmers kon doen. En niet alleen met die
zwemmers, maar met veel en vele meer volwassen mannen,
ook bijvoorbeeld met een paar mannen uit de buurt die
ik kende van zo rond de twintig, meer jongens dan
mannen dus feitelijk. Dat is geen inbeelding die
pas later in mijn leven ontstaan is, zoals
waarschijnlijk de zogenaamde professionele
hulpverleners feitelijk haast altijd
kindonderdrukkende zelf sexueel gefrustreerde
hetero-monoculturisten met een te beperkt en
verwrongen belevings- en inlevingsvermogen, en
inderdaad denk ik veelal ook iemand worstelend met
eigen verholen pedo gevoelens en die structureel
negatief projecterend op anderen zouden concluderen
als ik met ze zou praten, het is niet meer en niet
minder dan wat ik absoluut zelf wilde! Waar ik
behoefte aan had. Waar ik naar snakte! En wat ik niet
kreeg, niet toen en niet in vele jaren daarna. Louter
en alleen omdat de maatschappij toen om mij heen, en
die is nu nog veel onderdrukkender geworden, niet
wenste na te denken over de oprechte sexbehoefte die
ik als kind had. En, zoals ik al eerder heb
geschreven, het gevolg daarvan was dat er voor mij een
jaren durende periode begon waarin ik gedwongen aan
het bouwen was aan sexuele frustraties. Immers, de
oprechte sexuele gevoelens en sexuele behoeften die ik
had verklaarden mijn jonge gevoelige kinderziel toen
al tot anders, raar, niet normaal, en niet te
vergeten ziek. Een kind had, en heeft, officieel
geen sexuele gevoelens, en als ik die dan wel had dan
was ik dus ziek. Niet dat dat ooit tegen mij gezegd
werd, dat hoefde berhaupt niet, de hele maatschappij
was en is zo onderdrukkend ten aanzien van kindersex
dan je het gewoon wel al voelt als kind. Dat, DNH, had
mij bespaard kunnen worden. En bespaard moeten worden.
Net als dat nu aan zo heel veel jonge jongetjes
bespaard zou kunnen worden. Mijn hart breekt als ik
aan al die jongetjes denk, en aan het feit dat de
geschiedenis niets maar dan ook niets leert aan de
huidige volwassenen die weer opnieuw kinderen en hun
sexuele verlangens en behoeften onderdrukken, en aan
de jongetjes die net zon zwaar frustrerende periode
moeten gaan doormaken als ik moest, en ik weet zeker
vele andere jongetjes met mij.
Door zon beetje alle landen ter wereld is de
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
aangenomen, en wordt die ook volledig onderschreven.
Net zo is er de Verklaring van de Rechten van het
Kind, ook door vrijwel alle landen erkent. Heeft
echter elke volwassene het volle recht op het ervaren
van zijn sexualiteit op de wijze die hij wenst en
kiest, het kind dan evengoed sexuele gevoelens heeft
zoals ook wel degelijk door wetenschappelijke
onderzoeken (schoorvoetend) wordt erkend heeft dat
niet, en wordt dus al in de verklaring over zijn eigen
rechten gediscrimineerd! Een verklaring die feitelijk
opgesteld is om discriminatie te voorkomen, doet dus
in elk geval voor wat betreft het sexuele aspect het
tegenovergestelde. Kan het nog paradoxaler? In mijn
visie heeft elk kind net zo veel rechten als elke
volwassene, en dus ook een onaantastbaar recht op sex
als het dat wenst. Uiteraard moet er ook bescherming
zijn tegen misbruik, hele goede bescherming met zware
straffen als dreiging, maar dat is totaal niet
leeftijd gebonden. Ieder mens heeft recht op
bescherming tegen dwang en misbruik, niet alleen in
sexuele zin. Het dient ook het individu zelf te zijn
die gefineerd en aangeeft of iets wel of niet
misbruik is, en niet een instituut, een
deskundige, een hulpverlener of een overheid.
Ieder mens, en dus ook ieder kind, moet het recht
hebben zelf aan te geven of het wel of niet sex wil,
en met wie. Ik had als jongetje dat recht moeten
hebben, en ik wilde sex. Ik wilde sexueel ontdekken en
ik wilde sexueel experimenteren en ik wilde sexueel
ervaren. En ik heb juist schade geleden doordat dat
NIET gebeurde, daar ben ik van overtuigd!
Je vroeg in je e-mail naar mijn ervaringen DNH, dit is
alvast een begin. En er is nog meer te vertellen, er
zijn nog meer voorvallen uit de tijd dat ik heel jong
was die in mijn geheugen gebrand staan, die kan ik
misschien een volgende keer schrijven als je ze weten
wilt. Hoe zit het verder met jou eigenlijk, met jou
ervaringen. Naar je mening over en je instelling ten
opzichte van pedofilie en kindersex hoef ik gelukkig
niet te vragen, je geeft het gedurfd, eerlijk een heel
duidelijk weer op je paginas op het net. Maar wat
zijn jouw herinneringen, wat heb jij meegemaakt toen
je jong was, op welke wijze werd jij onderdrukt? En
hoe is die situatie nu? Ik zou het leuk vinden daar
meer over te horen.
Groet, in evenveel vertrouwen.
Tom.
_> Beste Thomas,
Bedankt voor je lange brief, hij staat al op m'n website, zoals je
misschien al gezien hebt.
Ja, ik herken ook veel van wat je schrijft, al zou ik wat meer
psychologisch de zaak bekijken.
Zo weet ik nog heel goed hoe depressief, angstig en schuldig ik me
voelde met m'n geheim, waar ik toen natuurlijk niets over wist. Ik heb
een hele tijd de gedachte gehad dat alles wat met sex te maken had een
groot geheim en verboden was, wat op zekere hoogte ook wel zo was, maar
enig verschil tussen sex, homosex en pedosex had ik geen enkele notie
van.
Natuurlijk heeft de verfoeilijke hetero-hegemonie een desastreuse
invloed op mijn welbevinden zowel als kind als als volwassene gehad, en
ik neem nog steeds elke anti-pedofiel hoogst kwalijk wat ze mij hebben
aangedaan, bewust of niet.
Ze willen gewoon niet luisteren, omdat ze dan bekennen moeten dat het
zelf kinderbeulen zijn, wat ze -immoreel als ze zijn- natuurlijk nooit
zullen doen.
Nog steeds ervaar ik de hetero's en homo's als verkrachters, omdat ik zo
vaak sexueel ben lastiggevallen door ze, m.a.w. niet alleen hebben ze
mijn kindertijd volledig verpest en in een hel veranderd, ook mijn
volwassen leven verpesten en verkrachten ze volledig.
En zij maar volhouden dat sex met kinderen zo slecht is omdat
minderjarigen zich niet verdedigen kunnen: ook als volwassene word ik
nog steeds geconfronteert met ongewilde sexuele intimidatie's van hetero's
en homo's en kan daar niets
tegen doen, ook al ben ik nu meerderjarig.
Als een rode draad door mijn leven loopt de haat die ik koester vjegens
hetero's en anti-pedofielen, maar dat heb je wel kunnen opmerken uit
mijn verhalen op m'n website.
Schrijf vooral terug, want ik plaats het al te graag op mijn pagina's
als bewijs voor wat de hetero's en anti-pedofielen de kinderen
wijdverbreid en nog immer -ongestraft- aandoen.
Ik schrijf je nog wel over mijn eigen ervaringen als kind, maar veel
rooskleurigs zal er niet tussen zitten, gezien de mineurstemming waar
elke herinnering van doortrokken is.
Thomas, nog prettige feestdagen, en oja: een link naar een chat-site
waarop je kunt lezen hoe ik die vieze hetero's op stang jaag met mijn (en
jouw) verhalen.
http://www.kontverhaal.com/kontverhaal/archives/000062.html
Tot
schrijvens!
DNH (ja, blijf me voorlopig maar DNH noemen!) Hallo DNH.
Bedankt voor je brief, ook al is hij blijkbaar eerst
ergens blijven hangen toen je hem schreef. Ik krijg
hoe langer hoe meer de indruk dat we verbazingwekkend
op een lijn zitten als het over onze ervaringen in
onze jeugd gaat, het gemis dat we gevoeld hebben, en
de gevolgen die wij daar van hebben ondervonden en nog
steeds ondervinden. Verschil is daarbij denk ik echter
wel dat ik geloof ik, of hoop ik, wat minder wrok
koester tegen de heterohegemonie dan waar jij last van
lijkt te hebben. Begrijp mij niet verkeerd, ik zou wel
degelijk pagina's ook met kritiek kunnen vullen over
de ziekmakende anti-pedofiele mentaliteit van de
huidige maatschappij en de absoluut schadelijke
gevolgen daarvan voor heel veel kinderen! Of wij daar
ooit nog een verandering in meemaken mag je je helaas
afvragen, maar dat is geen reden tegen die
maatschappij aan te schoppen. Integendeel! De tijden
zijn ook wel eens anders geweest overigens als ik het
goed heb, in de vrije jaren 70 was tenslotte zelfs
de NVSH (ook niet zon lekkere club overigens) op een
positieve manier met kindersex en pedofilie bezig. Dat
heeft geloof ik alleen niet zo lang geduurd, en zeker
geen echte positieve resultaten gehad. Helaas!
Een ding is mij over jou nog niet helemaal duidelijk.
Hoe beschouw jij jezelf nu? Zeker niet als hetero
krijg ik de indruk, maar ook niet als homo als ik het
goed heb. Als pedo moet dan het antwoord zijn, en wat
mij betreft mag en moet je daar trots op zijn. Val jij
dan op jongens en jongetjes, of niet? Voor alle
duidelijkheid, ik beschouw mijzelf als pedo en homo,
en weet van mijzelf dat een leeftijd voor mij geen
doorslaggevende rol speelt bij het aangetrokken
voelen tot. Ik kan zowel opgewonden raken van een
mooie man van 48 als van een van een beeldschoon
jongetje van 8. En dan heb ik het over emotioneel
opgewonden en natuurlijk ook sexueel opgewonden, en
meestal in die volgorde. Hoe moet ik wat dat betreft
tegen jou aankijken DNH? Het maakt voor mij overigens
geen verschil, ik vroeg het mij gewoon af. Als je er
verder niet duidelijk over wilt zijn respecteer ik dat
natuurlijk ook.
Je roept overigens ook mijn nieuwsgierigheid op als je
het hebt over lastig gevallen worden door, en dan
vooral ook omdat je aangeeft dat je dat nu ook nog zo
ervaart. Wat bedoel je daar precies mee? En voelde dat
ook zo als kind? Ik snakte als kind naar sex zoals ik
je al geschreven heb, en dwingend werd mij feitelijk
duidelijk gemaakt dat zoiets niet hoorde en ik dus
raar was. Het klinkt raar realiseer ik mij, maar als
ik als kind ook sexueel was lastiggevallen dan was
dat misschien wel een bevrijding voor mij geworden en
had ik kunnen experimenteren en spelen met die
mannenlijven en mannenpiemels waar ik als klein
jochie zo naar zocht. Ik realiseer mij natuurlijk dat
zoiets ook heel erg verkeerd had kunnen lopen, maar
toch.
Dat schrijvende moet ik weer terugdenken aan een
jongen bij ons uit de straat op wie ik mateloos
verliefd ben geweest toen ik 12 was. Hij was 19, en
dus wel erg groot, voetbalde desalniettemin altijd
met ons jongetjes als hij in de buurt was. Heel wat
keren werd er bij het voetballen ook wel wat
gevochten en het zal je niet verbazen dat ik het
fantastisch vond als hij mij vasthield en we samen
over het veld rolden. Ik had dan binnen de kortste
keren een bikkelharde piemel in mn broekje staan, en
ik weet zeker dat hij dat vaak zat gezien of gevoeld
moet hebben bij het vechten. Ik ben er ook van
overtuigd dat hij dan ook bijna altijd een stijve lul
in z'n strakke spijkerbroek had, ik keek er stiekem
naar uiteraard. Er op terug kijkend weet ik bijna
zeker dat hij en ik allebei hetzelfde wilden: sex!
Heel veel sex! Hij speelde heel lang de belangrijkste
rol in mijn sexuele fantasieen, honderden keren heb ik
mijn jonge vaak chronisch harde piemel afgetrokken en
mijn holletje gevingerd terwijl ik aan hem dacht, aan
zijn grote stevige lijf en zijn vast wel grote en
loeiharde paal en dagdroomde over alle supergeile sex
die we zouden kunnen hebben. Man, wat heb ik naar hem
en naar sex met hem gesnakt. Maar dankzij de anti-pedo
hetero terroristen die de maatschappij toen ook al
domineerden zijn erg gelovige ouders hoorden daar
zeker ook bij gebeurde er tussen hem en mij helemaal
natuurlijk nooit iets, kon er nooit iets gebeuren. Ik
weet overigens dat hij een jaar of 5 geleden, toen ik
voor het laatst via via wat van hem hoorde, nog steeds
alleen was terwijl hij toen al 40 moet zijn geweest,
en ik weet ook dat hij al jaren heel actief is in de
scouting. Allebei voor mij tekenen aan de wand
volgens mij als het over zijn behoeften gaat, nu en
toen. Had hij mij maar lastiggevallen denk ik wel
eens, ik ben er echt van overtuigd dat ik dan nu
lekkerder in mijn vel had gezeten, emotioneel en
sexueel. Ik denk jij dat goed kunt snappen, net zoals
ik er van overtuigd ben dat elke hetero (terrorist)
die ik dat in alle eerlijkheid zou vertellen mij voor
gek zou verklaren.
Heb jij ook dat soort dingen meegemaakt ik je jeugd
DNH? Je lijkt met veel pijn op die jeugd terug te
kijken, zie ik dat goed? Je herinneringen zijn van
een mineurstemming doortrokken schrijf je, en dat
vind ik vreselijk voor je. Anti-pedofiele hetero's
maakten en maken nog steeds slachtoffers door de
oprechte behoefte van (sommige) kinderen aan sex de
onderdrukken en te demoniseren, dat ben ik hartgrondig
met je eens zoals je weet. En daar heb jij geloof ik
nog meer van te lijden gehad dan ik. Zit er tussen de
eigen ervaringen van jou als kind niet een die boven
de mineurstemming uitstijgt? Ik zou het leuk en
leerzaam vinden daar wat meer over te horen van je. En
laten we inderdaad dit contact nog een tijdje
volhouden DNH, we zouden er beiden wel eens veel aan
kunnen hebben.
In vertrouwen, en in genegenheid. En zeker tot
schrijfs!
Tom.
_______________________________________D
N H__________________________
|
